ΛΑΡΥΜΝΑ/Δημ.Κουτσούμπας: «Η Ελλαδα δεν ερίναι «ψωροκώσταινα»Εκδήλωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ πραγματοποίησε το απόγευμα της Παρασκευής η Τομεκαή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ στην παραλία της Λάρυμνας.
Κεντρικός Ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και θέμα της Εκδήλωσης ήταν : «Η πρόταση του ΚΚΕ για την αξιοποίηση του μεταλλευτικού πλούτου της χώρας. Ο ρόλος της ΛΑΡΚΟ και η αξιοποίησή της προς όφελος των εργαζομένων και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».
Την εκδήλωση άνοιξε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου γραμματέας της ΚΟΒ Λάρκο του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι «δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία, η εκδήλωση να γίνει στη Λάρυμνα καθώς έχει φόντο το εργοστάσιο της Λάρκο, ένα επιβλητικό εκπρόσωπο της μεταλλευτικής βιομηχανίας της χώρας μας. Το ΚΚΕ στα 100 χρόνια ζωής και δράσης του, έχει αναπτύξει ισχυρότατους ιστορικούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τον λαό της περιοχής, που δεν μπορούν να σπάσουν όσο και αν το επιθυμεί και το προσπαθεί ο αντίπαλος, γιατί έχουν σφραγιστεί με σκληρούς αγώνες και αίμα. Σφυρηλατήθηκαν αυτοί οι δεσμοί από τα πρώτα χρόνια της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή, συνεχίστηκαν στην περίοδο της φασιστικής κατοχής με τα σαμποτάζ που έκανε ο ΕΛ.ΑΣ. και ενισχύθηκαν στη μεγαλειώδη νικηφόρα απεργία των εργατών της Λάρκο το '77 με την καταλυτική και καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, κόντρα στη συμμαχία των Μποδοσάκηδων με το κράτος τους».
Στο χώρο λειτούργησε έκθεση με φωτογραφίες και αρχειακό υλικό από τους μεγάλους σταθμούς του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην περιοχή, από τη μεγάλη απεργία των 110 ημερών στη Λάρκο το 1977 και τη συνέχειά τους μέχρι και σήμερα.
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με εργατικά - λαϊκά τραγούδια συνδεδεμένα με τους αγώνες της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα του αγώνα των απεργών της Λάρκο το '77, όπως το τραγούδι - σύμβολο «Πάγωσε η τζιμινιέρα», η «Διαδήλωση του Μ. Λοίζου, η «Λάρυμνα» του Θ. Μπακαλάκου κ.α.
Στην Ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε στις τρέχουσες πολιτικέ ς εξελίξεις , στην οικονομία και τα Εθνικά θέματα ενώ άσκησε σκληρή κριτική στην Κυβέρνηση λέγοντας χαρακτηριστικά ότι : «Τα ψέματα τους ‘έχουν κοντά ποδάρια ..» Αναφέρθηκε ακόμη και στο θέμα της ΛΑΡΚΟ τονίζοντας για μια ακόμη φορά την αντίθεση του κόμματος στην ιδιωτικοποίηση της .
«Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Κομμάτι της 100χρονης ιστορίας μας είναι και ο μεγαλειώδης αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ το 1977, που για 110 μέρες αψήφησαν την τρομοκρατία, τη βία, τις απειλές, τις προβοκάτσιες της μεγαλοεργοδοσίας και του αστικού κράτους.
Κατακτώντας πρώτα απ' όλα την ενότητά τους, την ταξική τους αλληλεγγύη, δρώντας ενωμένα στην πολύμηνη αυτή ταξική σύγκρουση και πάλη.
Κατακτώντας παράλληλα, βήμα το βήμα, τη συμμαχία τους με τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες - εμπόρους της περιοχής και τους μικρομεσαίους αγρότες, τότε της γύρω περιοχής.
Η νίκη των εργατών της ΛΑΡΚΟ αποτέλεσε σταθμό, σημαντικό βήμα, στην ανάπτυξη του κινήματος όχι μόνο στην περιοχή της Στερεάς στη συνέχεια, αλλά είχε μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη και πορεία συνολικά του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας, στην αλλαγή συσχετισμών στα σωματεία και αρκετά άλλα.
Αυτό έγινε κατορθωτό, εκτός των άλλων, γιατί ψυχή, εμπνευστής, καθοδηγητής, ηγέτης, ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά, σε αυτή τη μεγαλειώδη μάχη από την ώρα της προετοιμασίας της απεργίας και πολύ περισσότερο, κάθε μέρα που περνούσε, έως την τελική νίκη των απεργών το Μάη του 1977, ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.
Ο αγώνας της ΛΑΡΚΟ το '77, σίγουρα δεν πήγε χαμένος.
Και το επισημαίνω αυτό, γιατί πολλοί καλοθελητές και σήμερα και στο παρελθόν λένε: "Και τι έγινε, έκαναν αγώνα, εντάξει κέρδισαν κάτι, όμως τα προβλήματα δεν λύθηκαν"…
Καταρχήν και μόνο ότι κέρδισαν μέσα από σκληρό αγώνα -πείρα ζωής-, αυτό από μόνο του λέει κάτι.
Παραπέρα. Έβαλαν παρακαταθήκη για την εξέλιξη, για την εμπειρία ταξικής σύγκρουσης που πρέπει να κατακτά η εργατική τάξη, μέσα από μικρούς και μεγάλους αγώνες……..
Σε όλη την Ελλάδα, σε πόλεις, χωριά, γειτονιές, εργασιακούς χώρους και κλάδους με τις εκδηλώσεις γιορτασμού των 100 χρόνων του Κόμματος μας, ανοίγουμε τη συζήτηση τι είναι πραγματικά σήμερα το "σύγχρονο και νέο", προβάλουμε την πρόταση διεξόδου του Κόμματος μας.
Αυτή τη συζήτηση ανοίγουμε και με τη σημερινή εκδήλωση για το ρόλο της ΛΑΡΚΟ και την αξιοποίησή της προς όφελος των εργαζομένων, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την πρόταση του Κόμματός μας για την αξιοποίηση του μεταλλευτικού πλούτου της χώρας μας.
Γιατί η ΛΑΡΚΟ διαθέτει ένα απ' τα μεγαλύτερα κοιτάσματα και είναι μια απ' τις κύριες παραγωγικές πηγές νικελίου στην Ευρώπη.
Ενός μετάλλου απαραίτητου για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και γενικότερα αξιοποιήσιμου σε διάφορες μορφές για χρήσεις υψηλής τεχνολογίας.
Το νικέλιο της ΛΑΡΚΟ είναι χαρακτηριστική απόδειξη των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων που έχει η Ελλάδα στον τομέα των μεταλλικών ορυκτών και της εξόρυξης γενικότερα.
Αποδεικνύει πως η Ελλάδα δεν είναι "ψωροκώσταινα".
Είναι αντικειμενικά, μια πραγματικά πλούσια χώρα που μπορεί να καλύψει τις εγχώριες λαϊκές ανάγκες, που μπορεί να οδηγήσει το λαό μας να ζήσει καλύτερα.
Και το κύριο ερώτημα είναι:
- Γιατί σε μια χώρα τόσο πλούσια σε νικέλιο, η παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα είναι ανύπαρκτη;
- Γιατί σε μια χώρα τόσο πλούσια σε μεταλλικά ορυκτά, η μεταλλοβιομηχανία δεν αναπτύσσεται για να καλύψει τις ανάγκες των εργαζόμενων;
Η απάντηση βρίσκεται στις σημερινές σχέσεις παραγωγής, που εγκλωβίζουν και αναπτύσσουν τις παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.
Αυτό, το καπιταλιστικό κέρδος, είναι το βασικό εμπόδιο που οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Γι' αυτό, προϋπόθεση για τη φιλολαϊκή αξιοποίηση του νικελίου, του βωξίτη, του λιγνίτη, γενικότερα των ορυκτών πόρων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης.
Με εργατική εξουσία, η οποία θα ξεριζώσει το καπιταλιστικό κέρδος, είτε του ιδιωτικού, είτε του κρατικού μονοπωλίου, ως κίνητρο της παραγωγής.
Θα κοινωνικοποιήσει το σύνολο των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και κάτω απ' τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.
Εργοστάσια, μεταλλεία, ορυχεία, χωράφια, γη και όλος ο πλούτος θα βρίσκεται στα χέρια του εργαζόμενου λαού, ο οποίος θα μπορεί να αποφασίζει και να τον διαχειρίζεται με βάση τις ανάγκες του.
Στον κλάδο του Μετάλλου, αυτό σημαίνει πως ορυχεία, μέσα μεταφοράς, εργοστάσια επεξεργασίας πρώτης ύλης, εργοστάσια Ενέργειας, εργοστάσια μεταλλουργικής επεξεργασίας και παραγωγής προϊόντων, ολόκληρη δηλαδή η αλυσίδα εξόρυξης, μεταφοράς, επεξεργασίας μεταλλικών προϊόντων, γίνεται κοινωνική ιδιοκτησία και βρίσκεται στα χέρια του εργατικού κράτους.
Ταυτόχρονα, δίπλα σ' αυτά, ο κλάδος των κατασκευών και τα εργοστάσια τσιμέντου, η παραγωγή τεχνικών έργων, το σύνολο της συγκεντρωμένης οικονομίας λειτουργεί και αναπτύσσεται με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.
Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός προβλέπει τις ανάγκες παραγωγής και τις ανάγκες λαού σε προϊόντα.
Αποφασίζει τι θα παραχθεί, πού, πόσο, με κριτήρια τη μέγιστη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και τη διεύρυνση όλων των κλάδων της οικονομίας.
Η συγκέντρωση όλης της μεταλλουργικής αλυσίδας, κάτω από μια ενιαία κοινωνική ιδιοκτησία και κάτω από ενιαίο επιστημονικό κεντρικό σχέδιο, με καθετοποίηση της παραγωγής, θα δώσει τεράστια άλματα στην παραγωγή του κλάδου.
Και αυτό είναι εφικτό να γίνει, καθώς η καθετοποίηση και ενιαιοποίηση της παραγωγής, μέσα βέβαια σε συνθήκες συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού μεταξύ των διαφορετικών μονάδων, επιτρέπει:
- Εξοικονόμηση πόρων.
- Άμεση διάχυση της τεχνογνωσίας.
- Πρόβλεψη αναγκών και διασφάλιση ικανοποίησης τους.
- Κατανομή πόρων και εργατικού δυναμικού σχεδιασμένα και όχι άναρχα, όπως σήμερα.
Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα συνδυάσει την τεχνογνωσία της έμπειρης εργατικής τάξης με την επιστημονική έρευνα, υιοθετώντας ένα μοντέλο, όπου οι ανάγκες της παραγωγής θα συνδυάζονται με την επιστημονική πρόοδο, θα οδηγήσει σε νέες μεθόδους επεξεργασίας, παραγωγής και αξιοποίησης των ορυκτών πόρων.
Η σχέση αυτή θα τροφοδοτήσει τόσο την επιστημονική έρευνα, που θα βρει πλούσιο αντικείμενο, όσο και την παραγωγή νικελίου και προϊόντων του.
Το νικέλιο της ΛΑΡΚΟ δεν θα πωλείται ως σιδηρονικέλιο, όπως γίνεται σήμερα, αλλά θα αξιοποιείται για τις ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής.
Η αξιοποίησή του θα τροφοδοτήσει μια ολόκληρη σειρά από βιομηχανικές μονάδες, αναπτύσσοντας τόσο τις ανάγκες σε νικέλιο και τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, όσο και τη βιομηχανική παραγωγή στο σύνολό της.
Θα τροφοδοτήσει την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και γενικά κραμάτων με νικέλιο και θα συνδυαστεί με τη βιομηχανία παραγωγής μέσων παραγωγής:
Από γρανάζια μέχρι εργαλειομηχανές. Επίσης, τη βιομηχανία οικιακών σκευών, ιατρικού υλικού, την αμυντική βιομηχανία της χώρας μας.
Είναι αδιανόητο, η Ελλάδα, βασική χώρα-παραγωγός νικελίου στην ΕΕ, να μην το αξιοποιεί για βιομηχανικές χρήσεις, αλλά να το πουλάει κυρίως ως πρώτη ύλη.
Η δυνατότητα εγχώριας παραγωγής υψηλής ποιότητας νικελίου, θα αποτελέσει το έναυσμα για την επέκταση της παραγωγής μεταλλικών προϊόντων σε όλη τη κλίμακα της οικονομίας.
Ειδικά αν αυτό συνδυαστεί με άλλους σχετικούς πόρους που διαθέτει η εγχώρια παραγωγή.
Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Μια μεγάλη αύξηση εγχώριας παραγωγής νικελίου και γενικότερα της βιομηχανίας μεταλλικών κατασκευών, που:
- Θα αξιοποιήσει εργατικό δυναμικό που σήμερα βρίσκεται στην ανεργία.
- Θα εκτοξεύσει τις παραγωγικές δυνατότητες.
- Θα δώσει ώθηση και σε άλλους κλάδους της οικονομίας που εξαρτώνται από τη βιομηχανία μετάλλου.
Αφού θα τροφοδοτούν συνολικά τη λαϊκή οικονομία και την κοινωνική πρόοδο.
Παράλληλα, όταν το καπιταλιστικό κέρδος φύγει από τη μέση, οι όροι εργασίας στον κλάδο θα μπορούν να δομηθούν με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων.
Ο χρόνος εργασίας θα μειώνεται, η προστασία, η υγεία και η ασφάλεια των εργαζόμενων θα μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα, δίνοντας ώθηση στον ελεύθερο χρόνο και την ψυχαγωγία των εργαζομένων.
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο και στην άσκηση της εξουσίας τους, της εργατικής διακυβέρνησης.
Ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες, με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Στα εκλεγμένα όργανα της εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων από τις παραγωγικές μονάδες, όπως εδώ της ΛΑΡΚΟ και θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων αγροτών των περιοχών, των φοιτητών, των συνταξιούχων.
Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι - βουλευτές δεν θα είναι μόνιμοι, αλλά ανακλητοί.
Απόλυτο κριτήριο της νέας οργάνωσης της παραγωγής είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι η κερδοφορία της καπιταλιστικής παραγωγής.
Η κατανομή των δραστηριοτήτων σε διάφορες περιοχές γίνεται στη βάση του κεντρικού σχεδίου και όχι του κέρδους, της κοινωνικής ιδιοκτησίας της γης.
Έτσι, περιοχές που επιβαρύνονται με δραστηριότητες ενός ρυπογόνου είδους, δεν επιβαρύνονται εξίσου με άλλες επικίνδυνες.
Η ισόρροπη επίδραση στο περιβάλλον είναι πλέον κριτήριο ανάπτυξης των δραστηριοτήτων και όχι οικονομικό έξοδο, όπως συμβαίνει στο καπιταλιστικό σύστημα σήμερα. .
Στη ΛΑΡΚΟ αυτό μεταφράζεται σε πάλη:
- Ενάντια στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης.
- Ενάντια στα σχέδια διάλυσης της για να εξαγοραστεί ευκολότερα απ' τους ομίλους.
- Σε πάλη για μείωση του χρόνου εργασίας, με αύξηση των αποδοχών των εργαζόμενων και διασφάλιση όλων των μέτρων προστασίας τους.
- Μεταφράζεται σε προβολή και ανάδειξη στους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής του ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν τα προϊόντα της ΛΑΡΚΟ στη συνολική βιομηχανική παραγωγή.
Και μέσα στο εργοστάσιο. Και στα σωματεία. Και στο εργοστασιακό και στο κλαδικό μετάλλου. Και στο Εργατικό Κέντρο Λαμίας. Και στους αγώνες του ΠΑΜΕ.
Και μέσα στη Βουλή, με τους βουλευτές μας και στην Ευρωβουλή με τους ευρωβουλευτές. Και στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, όπου υπάρχουν κομμουνιστές.
Να παλεύουν για το δίκιο των εργατών της ΛΑΡΚΟ, για το δίκιο όλης της εργατικής τάξης.
Σας καλούμε, ακόμα και αν έχετε επιμέρους επιφυλάξεις, να συμπαραταχθείτε μαζί μας.
Να ακολουθήσετε το δρόμο του δίκιου και της τιμής.
Του χρέους και του καθήκοντος προς τις οικογένειές μας σήμερα.
Προς τις γενιές που πάλεψαν πριν από εμάς.
Προς τις γενιές που έρχονται στο μέλλον, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.»
πηγη: 902.gr
Φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.