Εισαγωγή
Το τετράμηνο Σεπτέμβρης-Δεκέμβρης ’17, προβλέπεται να είναι ιδιαίτερα «θερμό» σε οικονομικά γεγονότα, αλλά και από λαϊκές αντιδράσεις με αφετηρία τη Δ.Ε.Θ. Η κυβέρνηση με την ομιλία του πρωθυπουργού, θα επιχειρήσει να εξωραΐσει τις δραματικές συνέπειες των Μνημονιακών μέτρων, να αποσιωπήσει τα νέα οδυνηρά μέτρα που έχει δεσμευτεί να πάρει με την επιτήρηση της «τρόϊκας», να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι περνάμε στη «μετα-λιτότητα περίοδο», τη «δίκαιη ανάπτυξη», την «παραγωγική ανασυγκρότηση» κά, και να μετατοπίσει το πεδίο αντιπαράθεσης με τη ΝΔ στο κούφιο σχήμα «αριστερά-δεξία». Ωστόσο τα 113 προαπαιτούμενα που έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει ως το καλοκαίρι του 2018, από τα οποία 95 μέχρι τέλος χρόνου, σε συνδυασμό με τα μέτρα που ψήφισε για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης (πρωτογενές πλεονάσματα 3,5% σε βάθος δεκαετίας, δραστική μείωση αφορολόγητου, περικοπή συντάξεων, κά), διαμορφώνουν μια σκοτεινή προοπτική για τους εργαζόμενους, τον ελληνικό λαό και συνολικά για τη χώρα.
Οι εξελίξεις δείχνουν επιδείνωση της κρίσης
Ειδικότερα οι ειδήσεις από το πεδίο της «ανάπτυξης» (πορεία ΑΕΠ) δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρες. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Δ/τη της Τράπεζας Ελλάδος, οι προβλέψεις για αύξηση ΑΕΠ το 2017, από 2,5% περιορίστηκαν στο 1,6% (ο ΙΟΒΕ προβλέπει 1,5% και ίσως πιο κάτω, ενώ Bank of America Merrill Lynch μόλις 1%), λόγω υφεσιακής επίδρασης των μέτρων. Ο «απορροφητήρας» των τοκοχρεολυσίων δεν αφήνει διαθέσιμα κονδύλια, ενώ η συρρίκνωση της καταναλωτικής ζήτησης με τη συνεχή αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, «ξεραίνει» το έδαφος για πιθανά φύτρα ανάπτυξης και δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας. Το αυξανόμενο ποσοστό εργαζόμενων σε μερική απασχόληση με μισθούς 200-300 ευρώ …λέει πολλά. Από την άλλη οι αποκλίσεις εκτιμήσεων, σημαίνει ότι βασικά μεγέθη του προϋπολογισμού 2017 και ειδικότερα το ύψος των εσόδων, θα εμφανίσουν υστέρηση, η οποία πρέπει να καλυφθεί, ώστε να επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει άμεση εφαρμογή του «αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη», με την καρατόμηση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, αναπαράγοντας το «φαύλο κύκλο», ύφεσης, λιτότητας, ανεργίας, μείωσης ΑΕΠ, κοκ.
Όσο για την «Αναπτυξιακή Τράπεζα», που προβάλλουν ως «δημόσιο εργαλείο ανάπτυξης», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ.Δραγασάκης και ο υπουργός Οικονομίας Δ.Παπαδημητρίου, η οποία μάλιστα θα λειτουργεί με τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» (!), θα είναι, όταν και εφ’ όσον γίνει, δορυφορικός τραπεζικός φορέας με λίγα κεφάλαια και ποδηγετούμενος από τα υπερεθνικά αφεντικά. Θα πρόκειται για τράπεζα «νάνος» συγκρινόμενη με τις συστημικές τράπεζες. Στην καλύτερη περίπτωση θα είναι αναβαθμισμένη εκδοχή του σημερινού ΕΤΕΑΝ (Εθνικού Ταμείου Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης). Η δημιουργία της Τράπεζας Ανάπτυξης, εξυπηρετεί κυρίως επικοινωνιακές σκοπιμότητες της κυβέρνησης, στην προσπάθεια συγκάλυψης του μεγάλου σκανδάλου της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ύψους 40,5 δις, που αντί οι τράπεζες να περάσουν υπό δημόσιο έλεγχο και να λειτουργήσουν ως μοχλός παραγωγικής ανόρθωσης, πέρασαν στον έλεγχο ξένων και εγχώριων τραπεζιτών. Επίσης η κυβέρνηση προκειμένου να αντιστρέψει το ογκούμενο κύμα αγανάκτησης κατά των Μνημονιακών μέτρων, προσφεύγει στην «αναπτυξιολογία» με τη διοργάνωση 13 περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων-«φιέστες». Μιλάει για μια «νέα μεταμνημονιακή εποχή» (;) θεμελιωμένη στις αξίες της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης και φιλοδοξεί ….«να βάλει αριστερή υπογραφή στον επίλογο των Μνημονίων».!!
Όσο για το κρίσιμο θέμα του χρέους, στη συνεδρίαση του τελευταίου Eurogroup (15/6/17), επαναλήφθηκε το γνωστό…. «Μετά το πέρας του προγράμματος θα εξεταστεί ….αν χρειαστεί (!) να ληφθούν μέτρα για τη βιωσιμότητα του».!! Ωστόσο ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΚΤ θεωρούν βιώσιμο το χρέος, ενώ οι «αγορές» γνωρίζοντας καλά την πορεία των τοκοχρεολυσίων σε βάθος χρόνου και δεν παίρνουν στα σοβαρά τους «λεονταρισμούς» του Α.Τσίπρα ότι η «Ελλάδα θα βγει με το σπαθί της στις αγορές χωρίς πιστωτική γραμμή στήριξης». Οι αγορές είναι πάντα …ανοικτές, αρκεί ο δανειζόμενος να πληρώσει το τίμημα του «πιστωτικού κινδύνου», δηλ. υψηλό επιτόκιο, όπως έγινε με την πρόσφατη έξοδο (επιτόκιο κοντά στο 5%). Κατά συνέπεια το σκηνικό της εξόδου στις αγορές είναι έωλο και κυρίως δεν μπορεί να διασφαλίσει την κάλυψη των δανειακών αναγκών με χαμηλά επιτόκια.
Το ύψος των ετήσιων μεικτών χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας, σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού 2017, αγγίζει το 18% του ΑΕΠ. Αν και ο προϋπολογισμός προβλέπει «πρωτογενή πλεονάσματα», η συνολική δημοσιονομική διαχείριση είναι ελλειμματική, αν υπολογίσουμε ότι οι συνολικές δανειακές ανάγκες του δημοσίου, για κάλυψη των τόκων του δημοσίου χρέους (5,6 δις το 2017) μαζί και των τοκοχρεολυσίων του «βραχυπρόθεσμού δανεισμού» (27 δις), ανέρχονται συνολικά σε 32,6 δις ή 17,8% του ΑΕΠ, το οποίο εκτιμάται ότι το 2017 θα ανέλθει σε 181 δις. Το ΔΝΤ, παρ’ ότι στηρίζει πολιτικά το πρόγραμμα («υποσχετική» συμμετοχής με 1,8 δις), εκτιμά ότι είναι αδύνατον να επιτευχθούν πλεονάσματα πάνω από 1,5% του ΑΕΠ και μέσος ετήσιος ρυθμός μακροπρόθεσμα, πάνω από 1%.
Με αυτά τα δεδομένα, τα κρισιακά αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας θα ενταθούν στο εγγύς μέλλον, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ενώ οι δανειστές, σε τη σύμπνοια των εγχώριων ολιγαρχών και των βαρόνων των media, θα επαναλαμβάνουν μονότονα την ανάγκη εφαρμογής των 113 προαπαιτούμενων …. εννοώντας την αρπαγή δημόσιας περιουσίας, τη φορολεηλασία λαϊκών εισοδημάτων, την πλήρη συντριβή εργασιακών δικαιωμάτων και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και της νεολαίας για την ενίσχυση της κερδοφορίας κυρίως των μεγάλων κεφαλαιούχων. Από την άλλη οι αντιπολιτευτικές κορώνες της ΝΔ και όλων των κομμάτων του Μνημονιακού τόξου (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, κά), είναι ανούσιες, αφού ψήφισαν το Γ’ Μνημόνιο και υποστηρίζουν ουσιαστικά τις επώδυνες δεσμεύσεις του, σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα των μισθωτών, των συνταξιούχων και της νεολαίας.
Ποια τα κυριότερα προαπαιτούμενα στους επόμενους 12 μήνες
Ο βασικός πυρήνας των μέτρων στο εγγύς μέλλον, συνδέεται με την εφαρμογή 95 (σε σύνολο 113) «προαπαιτούμενων», ώστε για να γίνει η τελική αξιολόγηση του Γ’ Μνημονίου. Γιαυτό ετοιμάζονται προς εισαγωγή και ψήφιση στη Βουλή περί τα δέκα Ν/Σ με τις ανάλογες νομοθετικές ρυθμίσεις, ενώ παράλληλα πρέπει να γίνουν πράξη τα μέτρα που ψηφίστηκαν. Με βάση τον κατάλογο των 113 προαπαιτούμενων που δημοσίευσε η «Κομισιόν», η κυβέρνηση θα πρέπει, με την επιτήρηση των «θεσμών», να τα έχει υλοποιήσει ως το β’ εξάμηνο 2018. Στη βάση αυτή είναι αναγκαία μια ομαδοποίηση σε κύρια και δευτερεύοντα, παρ’ ότι δεν είναι εύκολος ο διαχωρισμός. Για τους δανειστές ωστόσο και την εγχώρια ολιγαρχία, η εφαρμογή ορισμένων μέτρων έχει ιδιαίτερη σημασία, η οποία συμπυκνώνεται στη φράση της Κριστίν Λαγκάρντ, «δεν θεωρούμε το ίδιο σημαντικά και τα 113 προαπαιτούμενα».!
Τα προαπαιτούμενα «στρατηγικής» σημασίας
Στην κατηγορία αυτή, περιλαμβάνονται μέτρα και ρυθμίσεις, πολλά από τα οποία κλιμακώνονται ως τέλος του α’ εξαμήνου 2018 και από την εφαρμογή τους εξαρτάται η …«επιτυχής» αξιολόγηση του Γ’ Μνημονίου. Ειδικότερα πρόκειται για μέτρα που αφορούν:
Α) Τις ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας, καθώς και νομοθετικών ρυθμίσεων λειτουργίας του Υπερ-Ταμείου.
Β) Μέτρα για το ασφαλιστικό σύστημα, επαναϋπολογισμό συντάξεων βάση νέων ρυθμίσεων, επανεξέταση αναπηρικών συντάξεων, αλλαγές στο σύστημα είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών κά.
Γ) Αλλαγές στο καθεστώς του ΦΠΑ, στη διαχείριση δημοσίων εσόδων, στη στελέχωση της ΑΑΔΕ, κά.
Δ) Μέτρα στον τομέα των εργασιακών σχέσεων και κυρίως στον περιορισμό του δικαιώματος απεργίας, αλλαγή στους όρους χορήγησης αναπηρικών και οικογενειακών επιδομάτων, κά.
Ε) Μέτρα στην εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, στην ενεργοποίηση των ρυθμίσεων εξωδικαστικού συμβιβασμού, ευθυγράμμισης των αντικειμενικών αξιών με τις τιμές αγοράς, αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για καλύτερη διασφάλιση των δανειστών, κά.
ΣΤ) Μέτρα για το άνοιγμα των επαγγελμάτων που παραμένουν ακόμη κλειστά, αλλαγές στο καθεστώς αδειοδότησης επιχειρήσεων, επανεξέταση του καθεστώτος φορολογικών κινήτρων κά.
Ζ) Μέτρα εξορθολογισμού (περικοπές) δαπανών Υγείας, καθιέρωσης οικογενειακού γιατρού, αναθεώρησης πλαισίου ελέγχου των δαπανών του ΕΟΠΥΥ, κά.
Η) Μέτρα στον τομέα της Παιδείας, με αύξηση των ωρών διδασκαλίας για τους δασκάλους και καθηγητές, κά.
Ι) Μέτρα στον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης, με προσδιορισμό των όρων και προϋποθέσεων κινητικότητας στο δημόσιο, επιλογής προϊσταμένων, νέα νομοθεσία για τις «ανεξάρτητες αρχές», κά.
Γενικά η αντιλαϊκότητα των επικείμενων ρυθμίσεων είναι προφανής, ενώ από την άλλη δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε μέτρα που θίγουν κεκτημένα της ολιγαρχίας (πχ λαθρεμπόριο), με εξαίρεση τις ναυτιλιακές εταιρίες, για λόγους ίσως ….«αλληλεγγύης» στους ευρωπαίους ανταγωνιστές.! Στην βάση των παραπάνω «στρατηγικών προαπαιτούμενων», χρειάζεται έγκαιρος προγραμματισμός και συντονισμός των κινηματικών δράσεων, για την αποτροπή των μέτρων και ταυτόχρονα την επιτάχυνση των διαδικασιών δημιουργίας των πολιτικών προϋποθέσεων ανατροπής των Μνημονιακών και συνολικά των ευρωζωνικών δεσμεύσεων και το άνοιγμα του δρόμου για έξοδο από την κρίση σε όφελος των εργαζόμενων και της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.