Απόλυτο μπουρδέλο...

Πέτρος Αργυρίου

Πλάκα έχει αυτός ο Σκάι. Σκάει γαϊδούρια.

Από τη μία δήθεν δράσεις για το περιβάλλον, εκπομπή για το περιβάλλον, κλάμα για την πετρελαιοκηλίδα στη Σαλαμίνα και από την άλλη ατελείωτες πίπες στην Eldorado Gold και δάκρυα για τους εργαζομένους της.

Η περιοχή που εποφθαλμιά η Eldorado είναι θησαυρός. Όχι για τον χρυσό της. Είναι θησαυρός φυσικής ομορφιάς και αρχαιολογικών ευρημάτων.

Πως φτάσαμε ως εδώ;

Επί (Αρ)Πάχτα, τα ντήλια με τους ορεινούς χαλκιδικιώτες έδιναν κι έπαιρναν. Οι μεταλλωρύχοι δούλευαν ένα χρόνο και πληρώνονταν 36 μήνες.

Με τα λεφτά τους τόνωναν την... οικονομία των καφενείων της παραθαλάσσιας Χαλκιδικής τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.

Ο ονειρεμένος γάμος που ξόδευε τα λεφτά που θα μπορούσαν να γίνουν υποδομές πχ έργων ύδρευσης σε μια περιοχή λείψυδρη και σε άλλες υποδομές που θα αναβάθμιζαν την πραγματικά πανέμορφη μα καθυστερημένη Χαλκιδική, κράτησε για καιρό.

Μόνο όταν οι παραθαλάσσιοι κατάλαβαν ότι η Eldorado μπορεί να τους γαμούσε την περιοχή και κατά συνέπεια το εισόδημα τους από τον τουρισμό, άρχισαν να αγωνίζονται.

Αλλά είχαν ήδη καλέσει το διάβολο στο σπίτι τους.

Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε;

 Θέλουμε και τουρισμό κι χρυσό.

Θέλουμε και τουρισμό και πετρέλαια.

Θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλουμε ομελέτα χωρίς να σπάμε αυγά. Και για αυτό παίρνουμε τα αρχίδια μας σε λαδόκολλα.

Κοιτάξτε σήμερα τη Σαλαμίνα: ένα μικρό δεξαμενόπλοιο την κατέστρεψε.

Τι θα συμβεί όταν κι αν βγάζουμε το μαύρο χρυσό, το πετρέλαιο από τη Μεσόγειο; Τι θα συμβεί μετά από ένα μεγάλο ατύχημα;

Υπάρχουν αρκετές μελέτες για τις πιθανότητες διαρροή πετρελαίου να φτάσει στις ακτές.

Σε αντίθεση με το ότι οι Έλληνες πιστεύουν για την αμόλυντη Μεσόγειο, η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα.

Δύο τρία ατυχήματα και γεια σου Ελλάδα.

Ποιος το παραμετροποιεί αυτό;

Τυχοδιώκτη Έλληνα.

Αλλά γάμα το περιβάλλον.

Πάμε στην παιδεία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε Ανθρώπους.

Καταστρέψαμε τη δημόσια παιδεία με τα φροντιστήρια, δημιουργήσαμε κανόνες ανισότητας.

Ο Κλέψας του κλέψαντος στην παιδεία. Από τα απλά σκονάκια μέχρι αγορασμένες εργασίες, ακόμη και μαθήματα. Και δεν έχει τελειωμό. Καθηγητές που γίνονται ακαδημαϊκάρες με εργασίες μεταπτυχιακών. Αλλαξοκωλιές ανάμεσα σε πρυτάνεις και φοιτητοπατέρες.

Η παραπαιδεία είναι πιο ισχυρή από την παιδεία.

106 πρωτοετείς φοιτητές παρέδωσαν την ίδια εργασία στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων στην Πάτρα. 106 από τους 270!

Καταλαβαίνετε για τι όργιο αγορασμένων εργασιών μιλάμε για να φτάσουμε σε αυτό το νούμερο φέτος.

Και πόσο στα αρχίδια τους γράφανε το φαινόμενο οι καθηγητές…

Και οι φοιτητοπατέρες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ ήταν εκεί για να καλύψουν το φαινόμενο και να ζητήσουν τα φιντανάκια να μην τιμωρηθούν. Έτσι είναι… από μικροί στο κουρμπέτι. Πως αλλιώς θα γίνουν σπουδαίοι και τρανοί πολιτικοί μια μέρα αν δεν φοιτήσουν πρώτα στην ακαδημαϊκή λέρα; Από μικρά τα λυκόπουλα μαθαίνουν τους τρόπους των λύκων.

Οι 106 πρωτοετείς ξεφτίλες που δεν αποτελούν και καμιά εξαίρεση (ο Οικονόμου σήμερα στον Σκάι δήλωσε ο σκατοξεφτίλας ότι «και μεις κλέβαμε αλλά αλλάζαμε και καμιά λέξη για να το μπερδέψουμε λίγο» και πολύ άλλοι φωστήρες της δημοσιογραφίας έχουν δηλώσει την πίστη τους στη νομιμοποίηση της ξεφτίλας) έδωσαν την ίδια εργασία στο μάθημα του προέδρου του τμήματος, δείχνοντας πόσο γραμμένο τον έχουν στ αρχίδια τους κι αυτόν και τη σχολή και την ηθική και τα πάντα όλα.

Να πάρουμε άρον άρον το κωλοπτυχείο και να φύγουμε εξωτερικό.

Γιατί άραγε έχουμε ακόμη τα σχολεία; Οτιδήποτε ισχύει στην ελληνική κοινωνία είναι απολύτως αντίθετο με ότι διδάσκεται στο σχολείο.

Στα παιδιά στα σχολεία πρέπει να μάθουν να κλέβουν. Να εξαπατούν. Να εξαγοράζουν χάρες. Να γλύφουν τους σωστούς κώλους και να γαμάνε τα υπόλοιπα παιδικά κωλαράκια που δεν το πιάνουν το νόημα της Ελλάδας.

Και τα αρχαία; Τι να τα κάνουμε τα αρχαία που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια κάτω από κάθε αξίνα;

Πάνε ανάπτυξη κι αρχαία μαζί; Όχι. Αυτά είναι για τους πολιτισμικά ευαίσθητους, τους αδύναμους δηλαδή.

Ανάπτυξη πάνω από τα αρχαία κι όχι ανάπτυξη με βάση τα αρχαία.

Και μετά, ο αρχαιοκτόνος εργολάβος θα πάει την κορούλα του στην Ντίσνεϋλαντ.

Ά ρε Έλληνα τυχοδιώκτη.

Κάντο όπως ο Άδωνις. Ο Άδωνις, ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος, τηλεπωλητές ολκής, κάναν καριέρα με αρχαιολατρεία.

Αγαπούσαν τόσο το να πουλάνε βιβλία των άλλων. Κυρίως αυτών που δεν είχαν πνευματικά δικαιώματα.

Κι ο κόσμος έπαιρνε με τις οκάδες αφήνοντας στην λήθη και την ψάθα τους τελευταίους των Ελλήνων συγγραφέων, την ταυτότητα και το έργο των οποίων ποτέ μας δε θα μάθουμε.

Σήμερα που το βιβλίο δεν πουλάει ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος πουλάνε συμπληρώματα διατροφής.

Ο Γεωργιάδης πουλά ταμπλέτες του μεγάλου έλληνα επιχειρηματία ZER και φέρνει την αρχαία φιλολογία στη σύγχρονη τεχνολογία. Ο Άδωνις λέμε ρε. Ο ΑΔΩΝΙΣ, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ.

Ούτε στους πιο εξωφρενικούς εφιάλτες μας δεν θα τα βλέπαμε αυτά.

Η παρακμή κι η σήψη κυριαρχούν περισσότερο από ποτέ. Καλοαναθρεμμένες από το σοσιαλιστικό χουβαρνταλίκι του παρελθόντος τώρα βγάζουν μνημονιακούς χαυλιόδοντες.

Αλλά ας γυρίσουμε στο ερώτημα:

Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε τελικά;

Θέλουμε μια ανάπτυξη που να βασίζεται στην ελληνική γη και θάλασσα και ιστορία, να τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά και να κάνουμε τη χώρα μια εμπειρία που οποιοσδήποτε άνθρωπος θα πρέπει να ζήσει πριν αφήσει τον μάταιο αυτό κόσμο;

Μπα. Αυτά είναι μπελαλίδικα πράματα. Απλά θέλουμε, ακόμη και τώρα οτιδήποτε θα μας φέρει λεφτά και δεν θα μας βγάλει από το βόλεμα μας, το δρόμο με την λιγότερη δυνατή τριβή.  

The fucking undying neogreek dream.

Τόσα ιστορικά δεινοπαθήματα κι αυτός ο λαός δεν έχει μάθει τίποτα άλλο απ το να φυλά τον κώλο του.

8 χρόνια μνημονίων και πάλι δεν έχουμε μάθει τίποτα.

Είμαστε ένας αδιόρθωτος λαός τυχοδιωκτών φραγκοφονιάδων που για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι άριστος στο να παρακμάζει διαρκώς.

Λυσσασμένες συντεχνίες υπεράνω της ηθικής και του νόμου κυβερνούν.

Γι αυτό η κεφαλή του ψαριού που βρομάει, το πολιτικό σύστημα, θα ζει και θα βασιλεύει για πολλά χρόνια ακόμη, εκτός κι αν οι ξένοι νταβάδες, για τους δικούς τους λόγους αποφασίσουν επιτέλους να το αποκεφαλίσουν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com