Επί τροχάδην... Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/
http://nikosklitsikas.gr/
Άραγε ο ευρωβουλευτής Νότης Μαριάς, που ανήκει στην ίδια ευρωομάδα με το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland - AfD), είναι ξενόφοβος κι ακροδεξιός; Γιατί δεν τον ρωτούν οι "δημοσιογράφοι", ώστε να ενημερωθούμε όλοι μας;
Σημειώναμε ακριβώς πριν ένα χρόνο (6 Σεπτέμβρη 2016) κι επαναλαμβάνουμε σήμερα: Θέλουν να μας πείσουν ότι η ψήφος στη Γερμανία είναι "ξενοφοβική κι ακροδεξιά"!
Σήμερα εκ νέου μαθαίνουμε ότι 6 εκατομμύρια Γερμανών πολιτών δεν είναι απλώς ακροδεξιοί και ξενόφοβοι, αλλά και νεοναζί! Απλώς τώρα, στη "νέα" φάση του παιχνιδιού, οι νεοναζί δεν είναι ομοφοβικοί.
Επί τροχάδην -για την ώρα-, επιγραμματικά: η Γερμανία θέλει να παραμείνει Γερμανική και γερμανική η ΕΕ!
Το θετικό των γερμανικών εκλογών είναι ότι η "σοσιαλδημοκρατία" κατέρρευσε. Αποδείχθηκε πως το κατασκεύασμα κ. Τίποτα, ο Σουλτς και οι κοινές του πολιτικές με τη δεξιά και κεντροδεξιά δεν σηματοδοτεί τίποτα το... καινούργιο για τους ψηφοφόρους.
Η "κεντροδεξιά" παραμένει πρώτο κόμμα αλλά έχει απώλεια ψήφων προς την παραδοσιακή δεξιά (την "Εναλλακτική" που σήμερα της προσδίδουν και το χαρακτηρισμό των νεοναζί).
Οι Φιλελεύθεροι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κι η αριστερά που δεν έχει προσχωρήσει στην "ευρωπαϊκή ανανωτική αριστερά" (τους κομμουνιστές χαρακτηρίζουν ακροαριστερούς), στην ευρωομάδα του υποψήφιου προέδρου για την ΕΕ Τσίπρα, παραμένουν σταθεροί. Βέβαια η παραδοσιακή κι όχι "ανανεωτική" αριστερά δεν εισέρχεται στη βουλή, όπως πάντα.
Το αρνητικό, αλλά επιφανειακά, είναι πως το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (Afd) μπαίνει στη βουλή με 94 βουλευτές.
Αυτό το "αρνητικό" είναι το άλλοθι του συστήματος που έχει επιβάλλει το υπερεθνικό κεφάλαιο. Σήμερα ο "αντιφασισμός" κι ο "αντιναζισμός" είναι ένα από τα καλύτερα όπλα του υπερεθνικού κεφαλαίου. Το νέο αφήγημα σ' αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα περιγράφεται "Συνταγματικό τόξο". Για να λειτουργήσει η "ενότητα" της "αριστεράς" με τη δεξιά κατασκευάζεται ο αντίπαλος: νεοφασισμός, ή νεοναζισμός. Στη Γαλλία η Λεπέν, στη Γερμανία η ομοφυλόφυλη (Λεσβία) ηγέτης Alice Weidel. Στην Ιταλία η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά, στην Αγγλία ο Νάιτζελ Πολ Φάρατζ, αύριο στην Ελλάδα η χρυσή αυγή του Μιχαλολιάκου, της μαριονέτας του συστήματος.
Πάντα, βέβαια, φταίει ο λαός που δεν κατανοεί την ανάγκη της δικής τους "δημοκρατίας" και συχνά στρέφεται στην "άκρα δεξιά"...
Κανείς στη Γερμανία, αλλά στην Ευρώπη, δεν λαμβάνει υπόψη του πως πρόκειται για ΛΑΪΚΗ ΚΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΨΗΦΟ, που σωρεύτηκε από την εργατική τάξη, τους σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους, τη γερμανική "αριστερά" του Linke... όλων των συστημικών κομμάτων της νέας τάξης και του ευρώ. Μια σκηνοθεσία που περιλαμβάνεται στη δυνατότητα του υπερεθνικού κεφαλαίου να εκμαυλίζει κόμματα και κινήματα, πολιτικούς ηγέτες, που εμφανίζονται με επαναστατική ρητορεία και πρόγραμμα, και στη συνέχεια "για το καλό" των λαών τους υποτάσσονται στο Διευθυντήριο κι ακολουθούν πιστά την ίδια πολιτική με τη δεξιά. Το Διευθυντήριο ελέγχει το πολιτικό σύστημα και την κατάλληλη στιγμή κατασκευάζει τον αναγκαίο "εχθρό".
Σημειώναμε ακριβώς πριν ένα χρόνο (6 Σεπτέμβρη 2016) κι επαναλαμβάνουμε σήμερα: Θέλουν να μας πείσουν ότι η ψήφος στη Γερμανία είναι "ξενοφοβική κι ακροδεξιά"!
Σήμερα εκ νέου μαθαίνουμε ότι 6 εκατομμύρια Γερμανών πολιτών δεν είναι απλώς ακροδεξιοί και ξενόφοβοι, αλλά και νεοναζί! Απλώς τώρα, στη "νέα" φάση του παιχνιδιού, οι νεοναζί δεν είναι ομοφοβικοί.
Επί τροχάδην -για την ώρα-, επιγραμματικά: η Γερμανία θέλει να παραμείνει Γερμανική και γερμανική η ΕΕ!
Το θετικό των γερμανικών εκλογών είναι ότι η "σοσιαλδημοκρατία" κατέρρευσε. Αποδείχθηκε πως το κατασκεύασμα κ. Τίποτα, ο Σουλτς και οι κοινές του πολιτικές με τη δεξιά και κεντροδεξιά δεν σηματοδοτεί τίποτα το... καινούργιο για τους ψηφοφόρους.
Η "κεντροδεξιά" παραμένει πρώτο κόμμα αλλά έχει απώλεια ψήφων προς την παραδοσιακή δεξιά (την "Εναλλακτική" που σήμερα της προσδίδουν και το χαρακτηρισμό των νεοναζί).
Οι Φιλελεύθεροι του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κι η αριστερά που δεν έχει προσχωρήσει στην "ευρωπαϊκή ανανωτική αριστερά" (τους κομμουνιστές χαρακτηρίζουν ακροαριστερούς), στην ευρωομάδα του υποψήφιου προέδρου για την ΕΕ Τσίπρα, παραμένουν σταθεροί. Βέβαια η παραδοσιακή κι όχι "ανανεωτική" αριστερά δεν εισέρχεται στη βουλή, όπως πάντα.
Το αρνητικό, αλλά επιφανειακά, είναι πως το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (Afd) μπαίνει στη βουλή με 94 βουλευτές.
Αυτό το "αρνητικό" είναι το άλλοθι του συστήματος που έχει επιβάλλει το υπερεθνικό κεφάλαιο. Σήμερα ο "αντιφασισμός" κι ο "αντιναζισμός" είναι ένα από τα καλύτερα όπλα του υπερεθνικού κεφαλαίου. Το νέο αφήγημα σ' αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα περιγράφεται "Συνταγματικό τόξο". Για να λειτουργήσει η "ενότητα" της "αριστεράς" με τη δεξιά κατασκευάζεται ο αντίπαλος: νεοφασισμός, ή νεοναζισμός. Στη Γαλλία η Λεπέν, στη Γερμανία η ομοφυλόφυλη (Λεσβία) ηγέτης Alice Weidel. Στην Ιταλία η ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά, στην Αγγλία ο Νάιτζελ Πολ Φάρατζ, αύριο στην Ελλάδα η χρυσή αυγή του Μιχαλολιάκου, της μαριονέτας του συστήματος.
Πάντα, βέβαια, φταίει ο λαός που δεν κατανοεί την ανάγκη της δικής τους "δημοκρατίας" και συχνά στρέφεται στην "άκρα δεξιά"...
Κανείς στη Γερμανία, αλλά στην Ευρώπη, δεν λαμβάνει υπόψη του πως πρόκειται για ΛΑΪΚΗ ΚΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΨΗΦΟ, που σωρεύτηκε από την εργατική τάξη, τους σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους, τη γερμανική "αριστερά" του Linke... όλων των συστημικών κομμάτων της νέας τάξης και του ευρώ. Μια σκηνοθεσία που περιλαμβάνεται στη δυνατότητα του υπερεθνικού κεφαλαίου να εκμαυλίζει κόμματα και κινήματα, πολιτικούς ηγέτες, που εμφανίζονται με επαναστατική ρητορεία και πρόγραμμα, και στη συνέχεια "για το καλό" των λαών τους υποτάσσονται στο Διευθυντήριο κι ακολουθούν πιστά την ίδια πολιτική με τη δεξιά. Το Διευθυντήριο ελέγχει το πολιτικό σύστημα και την κατάλληλη στιγμή κατασκευάζει τον αναγκαίο "εχθρό".
Στη Γερμανία είχαμε νέες "ανατροπές". Χωρίς δισταγμούς οι "νεοναζί" (sic!) έχουν αρχηγό την Alice Weidel, που σπάει τα "ταμπού" και συζεί με τη σύντροφό της: "Είμαι δεξιά γιατί είμαι ομοφυλόφιλη. Είμαι λεσβία"! Ο μύθος πως οι ομοφυλόφιλοι είναι πρωτίστως "αριστεροί" δεν υπάρχει πλέον... Ο Σόρος έχει καλάθι που χωράει τα πάντα...
Ένα "ακροδεξιό" κόμμα που δεν διστάζει να λατρεύει το σιωνιστικό
κατοχικό καθεστώς στην Παλαιστίνη. Δηλαδή οι νεοναζί της Γερμανίας είναι
και σιωνιστές; Εκεί για τον σκεπτόμενο αναγνώστη δεν χρειάζεται μια
ερμηνεία από τη δημοσιογραφική διατεταγμένη υπηρεσία;
Λέτε να είναι "νεοναζί" κι ο ευρωβουλευτής Μαριάς που συνεργάζεται μαζί τους και μάλιστα στην ίδια ευρωομάδα;
Λέτε να είναι "νεοναζί" κι ο ευρωβουλευτής Μαριάς που συνεργάζεται μαζί τους και μάλιστα στην ίδια ευρωομάδα;
Εκλογική κατανομή εδρών στα κόμματα που εισέρχονται στη γερμανική βουλή:
Χριστιανοδημοκράτες (Cdu + Csu): 246 έδρες, 32,93%, -8,61 (-65 έδρες)
Σοσιαλδημοκράτες (Spd): 153 έδρες, 20.51%, -5,22 (-40 έδρες) * η μεγαλύτερη εκλογική ήττα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας μετά τον πόλεμο (1950)
Εναλλακτική για τη Γερμανία (Afd): 94 έδρες, 12,64%, +7,93 * για πρώτη φορά στο εθνικό κοινοβούλιο
Φιλελεύθεροι (Fdp): 80 έδρες, 10,75%, +5,98
Αριστερά του Linke: 69 έδρες, 9,24%, + 0.65%
Πράσινοι (Grünen): 67 έδρες, 8,94%, +0,49
* "Δεν είμαι αντιφασίστας" σήμερα... θα είναι επόμενη "προκλητική" σημείωσή μας
Σοσιαλδημοκράτες (Spd): 153 έδρες, 20.51%, -5,22 (-40 έδρες) * η μεγαλύτερη εκλογική ήττα της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας μετά τον πόλεμο (1950)
Εναλλακτική για τη Γερμανία (Afd): 94 έδρες, 12,64%, +7,93 * για πρώτη φορά στο εθνικό κοινοβούλιο
Φιλελεύθεροι (Fdp): 80 έδρες, 10,75%, +5,98
Αριστερά του Linke: 69 έδρες, 9,24%, + 0.65%
Πράσινοι (Grünen): 67 έδρες, 8,94%, +0,49
* "Δεν είμαι αντιφασίστας" σήμερα... θα είναι επόμενη "προκλητική" σημείωσή μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.