Οι ανθρώπινοι φράκτες απέναντι από την Ευρώπη της αναλγησίας

Οι αρχές της ελευθερίας, της ισότητας, της ειρήνης και του ανθρωπισμού είναι και πρέπει να παραμείνουν βαθιά ριζωμένες στην ψυχή μας γιατί δοκιμάζονται από τις ακραίες φωνές με αφορμή την προσφυγική κρίση. Η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί τις προσφυγικές ροές με σύνορα τριγύρω κλειστά και με μια Ευρώπη που δεν «ακούει». Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει με τείχη μεταξύ των χωρών· πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι προσφυγικές ροές, αλλά το γεγονός ότι έχουμε πολλούς ανθρώπους που πεθαίνουν στα νερά του Αιγαίου και 10.000 παιδιά να έχουν χαθεί αφού πέρασαν τα σύνορά μας.

Αλλά ναι, είναι αισιόδοξο το ότι ανοίξαμε την αγκαλιά μας μέσα σε τόση πίεση και τόσο δηλητήριο… Είναι αισιόδοξο ότι ως κοινωνία προχωράμε. Το κίνημα των αλληλέγγυων συμπολιτών μας, των φορέων και των συλλογικοτήτων έχει σηκώσει μεγάλο βάρος, κάτι που άλλωστε έχει αναγνωριστεί από όλους. Μέχρι και καμπάνιες για Νόμπελ στους Αλληλέγγυους των νησιών σκέφθηκαν να δώσουν, ανεξάρτητα από το αν προσωπικά διαφωνώ με αυτό γιατί η αλληλεγγύη είναι βαθύτατα πολιτική πράξη, τρόπος ζωής που δεν έχει σχέση με βραβεία. Ειδικά στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και ειδικότερα στη Χίο η αλληλεγγύη περισσεύει. Αν το προσφυγικό και στη Χίο είναι μέχρι τώρα διαχειρίσιμο και χωρίς προβλήματα στην τοπική κοινωνία, οφείλεται στην άψογη συνεργασία φορέων, ΜΚΟ και αλληλέγγυων. Όταν συμπολίτες μας περιμένουν τις βάρκες με τους ταλαιπωρημένους που φθάνουν στο νησί μας για να τους δώσουν στεγνά ρούχα και ένα ποτήρι γάλα στα μωρά, όταν άνεργοι, συνταξιούχοι δίνουν από το υστέρημά τους μια σακούλα με κρουασάν και χυμούς, νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα.
Αυτή την περίοδο με τη μία χώρα μετά την άλλη να κλείνουν τα σύνορα και με τη χώρα μας να αντιστέκεται, η ανάγκη αυθεντικής αλληλεγγύης με πολιτικό – ταξικό πρόσημο γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Η αναλγησία της Ευρώπης σκοντάφτει στους ανθρώπινους φράκτες των χιλιάδων αλληλέγγυων, που δίνουν καθημερινά τη μάχη στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Πρέπει όμως να αγωνιστούμε και για το δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην ειρήνη και να διακηρύξουμε όλοι ότι την προσφυγιά τη γέννησε ο πόλεμος στη Συρία και ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στον τόπο μας γιατί ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου. Έτσι, μαζί με το κίνημα των αλληλέγγυων χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα παγκόσμιο κίνημα με αίτημα τον άμεσο τερματισμό του πολέμου στη Συρία και την παροχή προστασίας σε όσους τη δικαιούνται.