Η αριστερά είναι ηλίθια

Μολονότι ο αριστερός (ως άτομο) είναι κατά κανόνα πολιτικά πιο εύστροφος από τον δεξιό, η αριστερά όμως (ως χώρος) είναι πενήντα φορές πιο ηλίθια από το χώρο της δεξιάς.

Η δεξιά πάντοτε ένωνε τις δυνάμεις της και εκφραζόταν από ένα χώρο, μέσω του οποίου επιδίωκαν οι συμμετέχοντες να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν που να συμφωνούν με την ιδεολογία τους. Έτσι ο βασιλικός, ο χριστιανοδημοκράτης, ο χουντικός και ο νεοφιλελεύθερος είναι όλοι μαζί σε έναν χώρο και προσπαθούν μέσω αυτού να ικανοποιήσουν τα ιδεολογικά προτάγματά τους. Προφανώς δεν ταυτίζονται ιδεολογικά ο χουντικός κι ο νεοφιλελεύθερος, αλλά μπροστά στην...

επίτευξη επιμέρους νικών ανέχονται ο ένας τον άλλον και προχωρούν μαζί.

Γιατί χώρια δεν θα μπορούσαν. Μόνο μαζί μπορούν να 'χουν την πλειοψηφία και να περνούν αυτά που θέλουν.

Στην αριστερά κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο.

Έστω και σε ένα "και" να διαφωνεί κάποιος με κάποιον άλλον, αυτό αποτελεί επαρκή και αναγκαία αιτία για να φτιάξει ένα δικό του κόμμα ή μια δική του οργάνωση.

Έτσι, η αριστερά αποτελείται από χιλιάδες συλλογικότητες.

Κάθε παρέα και συλλογικότητα. Κάθε συλλογικότητα και ηγετίσκος.

Και φυσικά το κάθε αριστερό γκρουπούσκουλο μισεί πάνω απ' όλα τα ομόσταβλά του.

Από το ίδιο σανό τρώνε άλλωστε και επομένως με αυτούς πρέπει να πλακώνεται αν θέλει να φάει λίγο απ' αυτό.

Οι τσακωμοί δεν είναι απλώς ιδεολογικοί. Έτσι κι αλλιώς ακόμη αναζητείται η... τεράστια ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στο Μ-Λ ΚΚΕ και στο ΚΚΕ (μ-λ) που τους κρατάει χώρια δεκαετίες τώρα!

Συνήθως δεν πρόκειται απλώς για τσακωμούς, αλλά για ανήθικα ξεκατινιάσματα και βρώμικα χτυπήματα κάτω απ' τη ζώνη.

Δεν περναέι ποτέ από το μυαλό αυτών των ηλιθίων αριστερών το ενδεχόμενο να μην πλακώνονται για το ποιος θα φάει το σανό του στάβλου τους, αλλά να πάνε όλοι μαζί να κατακτήσουν και τους άλλους στάβλους και το σανό τους μαζί.

Αυτά είναι... ουτοπία για τους αριστερούς της συμφοράς.

Είναι ουτοπία να συστρατευθείς με τους ιδεολογικούς σου συγγενείς για να πετύχεις επιμέρους στόχους.

Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότιδεν είναι ουτοπία να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου όλοι θα είναι ίσοι, θα δουλεύουν χαρούμενοι, θα αγαπούν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον, θα πάψει η εκμετάλλευση, θα εξαφανιστεί το κεφάλαιο, η ανθρωπότητα θα ζήσει χωρίς πολέμους και κουραφέξαλα.

Αν δεν μπορείς, ρε μπαγλαμά, να κάνεις το ελάχιστο, πώς θα πείσεις τον κόσμο ότι το μέγιστο που προτείνεις είναι εφαρμόσιμο;

Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει.

Το μόνο που επιζητείς είναι η διαιώνιση της αποψάρας σου.

Να είσαι στην "απ 'όξω" και να κάθεσαι σε ολομέλειες, σε συνελεύσεις και σε καφενεία να αναλύεις τον καπιταλισμό πίνοντας τσίπουρα.

Αυτός είσαι ηλίθιε αριστερέ.

Την ίδια ώρα οι δεξιοί είναι όλοι μαζί και εφαρμόζουν, όπως μπορούν, το δικό τους μείγμα.

Δεν κατηγορήθηκε ποτέ στα σοβαρά ο χουντικός από τους ομοιδεάτες του ως... "πουλημένος ρεφορμιστής" επειδή συγχρωτίστηκε με τους φεντεραλιστές νεοφιλελεύθερους και τους λαϊκοδεξιούς και ανέχτηκε να περνάει μέρος της φιλοχουντικής ατζέντας έστω και μέσω αστικής δημοκρατίας.

Ούτε εσύ ηλίθιε αριστερέ είπες "Βορίδη δεν είσαι χουντικός πια!" επειδή δέχεται να περνάει όσα περισσότερες απ' τις θέσεις του μπορεί, μέσω της αστικής δημοκρατίας.

Δεν έπαψε να είναι χουντικός επειδή έφυγε απ' την ΕΠΕΝ, διέλυσε το Εθνικό Μέτωπο, έφυγε απ' το ΛάΟΣ και πήγε στην αστικοδημοκρατική ΝΔ να εφαρμόσει τις ιδέες του.

Κλαίει η ψυχή του κάθε που πρέπει να καταφερθεί κατά της Χ.Α. και των μεθόδων της.

Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να εμπλουτίζει την κυβερνητική πολιτική με τις χουντικές του μεθόδους.

Πες μου ηλίθιε αριστερέ: ο Βορίδης είναι ακόμη χουντικός ή πουλημένος ρεφορμιστής;

Ξέρω πως θα ψάξεις και θα βρεις 5-6 "-ισμούς" για να μου απαντήσεις και να αποφύγεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη.

Δεν μπορείς να αποδεχτείς τη διανοητική νίκη του δεξιού.

Εσύ είσαι εθισμένος στην ήττα.

Την αγαπάς την ήττα.

Και μόνο μπροστά στην ιδέα της νίκης τρέμεις.

Τρέμεις μπροστά στην ιδέα πως μπορεί να εφαρμοστούν πέντε πράγματα από αυτά που μας έχεις ζαλίσει τα @ρχίƍι@ τόσα χρόνια.

 

Τι σημαίνει Μαρξιστής, Λενινιστής, Τροτσκιστής, Μαοϊστής, Σταλινιστής κλπ;

Μ@λ@κί€ς. Τίποτα δε σημαίνει.

Ο καθένας απ' τους παραπάνω έκανε τα σχέδια επί χάρτου και δημιούργησε ένα σοσιαλίζον ιδεολόγημα με βάση τα δεδομένα της χώρας του και της εποχής του.

Ο Μαρξ αυτά που έγραψε, τα έγραψε για τη Γερμανία της εποχής του.

Ο Λένιν για την τσαρική Ρωσία και τον τρόπο που θα μετεξελιχθεί σε Σοβιετική Ένωση.

Ο Μάο για την Κίνα.

Γιατί απλούστατα ήταν πρακτικοί άνθρωποι και δεν κάθονταν σε συνελεύσεις και πάνελ να αναλύουν ιστορίες του περασμένου αιώνα.

Κάθονταν και συνέθεταν τον σοσιαλισμό που ταιριάζει στην εποχή τους και την χώρα τους με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν εκεί.

Και κυρίως; Έπεισαν τον κόσμο να ακολουθήσει το σχέδιό τους και κάποιοι εξ αυτών το είδαν να πραγματοποιείται.

Εσύ ρε ηλίθιε αριστερέ τί μοντέλο έχεις προτείνει για την Ελλάδα;

Τι "-ισμό" έχεις δημιουργήσει;

Τίποτα.

Μόνο αποστηθίζεις σελίδες από τα βιβλία εκείνων που έκαναν το αυτονόητο. Αυτό που δεν κάνεις εσύ.

Δηλαδή ακόμα κι η περιβόητη αποψάρα σου.. δεν είναι δική σου!

Τίποτα δεν έχεις να προτείνεις.

Μόνο να γκρινιάζεις ξέρεις.

Και να είσαι επαγγελματίας της "επανάστασης".

Και αγαπημένη σου συνήθεια να βρίζεις όποιον άλλον τολμά να αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερός και να μη συμφωνεί έστω και σε ένα "και" σου.

Δες ρε ηλίθιε αριστερέ ποιος είναι ο χώρος σου.

Το ΚΚΕ μόλις πριν λίγες μέρες εξέλεξε γραμματέα με μόνο κριτήριο εκλογής το "ποιος βρίζει περισσότερο τους συριζαίους και τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς που έφυγαν το '91 απ' το Κόμμα".

Το να προσπαθήσεις να συμμαζέψεις την κατάσταση και να τη βελτιώσεις εντός Ε.Ε. είναι ουτοπία άλλωστε.

Το να κάνεις την Ελλάδα του 2013... Σοβιετική Ένωση του 1917, αυτό προφανώς δεν είναι ουτοπία για το Κόμμα!

Λογικά πράγματα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ κανει συζητήσεις επί συζητήσεων για τη φυσιογνωμία του και τελικά η απόφαση που βγάζει είναι να... γίνει και άλλη συζήτηση.

Οι... μεγάλοι ριζοσπάστες και αμεσοδημοκράτες των συνιστωσών και των αριστερών πλατφορμώναρνούνται να έχει κάθε μέλος του κόματος την ίδια δύναμη και απαιτούν εξασφαλισμένα ποσοστά ο καθένας για την ομαδούλα του και... από κει και πέρα άμεση δημοκρατία!

Είναι και η διανομή των επιχορηγήσεων μεγάλος πειρασμός βέβαια.

Αλλά ακόμη μεγαλύτερος πειρασμός είναι να νιώθουν πως έχουν δύναμη και ποσοστά μέσα στο κόμμα.

Και ας εκφράζουν (οι συνιστώσες) ελάχιστους πλέον μέσα στο κόμμα.

Η κάθε ομαδούλα που 'χει δέκα νοματαίους δηλαδή θέλει να έχει μεγαλύτερη δύναμη από δέκα άλλα μέλη.

Ισοψηφία γιοκ δηλαδή.

Και όλο αυτό το ντύνουν με τον μανδύα της προστασίας του ριζοσπαστισμού από τα στρογγυλέματα της ηγεσίας.

Αλλά κατά τ' άλλα αυτοί είναι οι μεγάλοι τιμητές της αντισυστημικότητας κλπ.

Ρε αυτοί οι ομαδάρχες θα μας κυβερνήσουν;

Έχουμε όμως και αναπαλαιωμένο νέο φρούτο στα αριστερά του τόπου.

Ο, μέχρι πρότινος εξαφανισμένος από τα ΜΜΕ, Αλαβάνος ξαφνικά προβάλλεται συνεχώς από συγκεκριμένους μιντιακούς κύκλους μαζί με το νέο κομματικό εγχείρημά του, το "Σχέδιο Β".

Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι τον καλούν και τον φουσκώνουν πολιτικά και δημοσκοπικά για... προφανείς λόγους και ο Αλαβάνος δυστυχώς δέχεται να παίζει το παιχνίδι τους.

Έτσι, κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει δημόσια (αρκετά συχνά εσχάτως στο Μέγκα), το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται στους άλλους σχηματισμούς της αριστεράς για να προωθήσει το δικό του μαγαζάκι.

Η κριτική του στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, στο τραπεζικό και βιομηχανικό κεφάλαιο, στην Ε.Ε. κλπ διαρκεί δυο -τρία λεπτά.

Τον υπόλοιπο χρόνο κατηγορεί την υπόλοιπη αριστερά.

Εδώ ισχύει η ιστορία με τον στάβλο και το σανό που λέγαμε παραπάνω.

Για να μην πω τίποτε χειρότερο...

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλι είναι ένας κλασικός σχηματισμός εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Πέντε μαγαζάκια ενωθηκαν για να κάνουν ένα μαγαζί ορατό με γυμνό μάτι.

Πριν τις εκλογές υπήρξε φλερτ με τον Αλαβάνο για να μπει αυτός επικεφαλής (ως πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές πρόσωπο) στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.

Αμ δε! Οι ηλίθιοι αριστεροί της κακομοιριάς, οι συνιστώσες δηλαδή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαφώνησαν, διότι μερικές εξ αυτών έβλεπαν πως θα έχαναν τον... καθοδηγητικό τους ρόλο στο... ιλιγγιώδες 1,5% που θα έπαιρναν.

Έτσι απορριφθηκε η ιδέα. Τον Ιούνιο ανταμείφθηκαν με 0,3% για να κόψουν τις μαλακίες.

Και ικανοποιημένοι, ιδεολογικά καθαροί, μυρίζοντας κομμουνιστική μανούλα (ή... πατερούλη) γύρισαν ευτυχείς σπίτια τους.

Πάλι καλά που δεν ξεπουλήθηκαν και μπόρεσαν έτσι να προσφέρουν στον τόπο...

Η ιστορική κίνηση όμως της αριστεράς ήταν η εκλογική συστράτευση του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ (μ-λ) μετά από δεκαετίες τσακωμών και αντεγκλήσεων.

Και τι; Νομίσατε πως οι ηλίθιοι αριστεροί θα ενώνονταν κανονικά, διαπιστώνοντας πως δεν τους χωρίζει τίποτα;

Γελαστήκατε!

Κατέβηκαν με διακριτούς τους ρόλους τους. Και έτσι το ψηφοδέλτιο, αν και κοινό, έγραφε πάνω "ΚΚΕ (μ-λ)- Μ-Λ ΚΚΕ εκλογική συνεργασία".

Γλωσσοδέτης!

Τι; Να κατεβούμε με κοινή ονομασία να μας πουν πουλημένους οι υπόλοιποι ηλίθιοι αριστεροί;

Διακριτούς ρόλους και ο καθένας το μαγαζάκι του! Σοσιαλισμός ρε!

Αμ πως!

Αυτά με τα ηλίθια αριστερομάγαζα της συμφοράς, των βλαχοδήμαρχων, των κόμπλεξ και της ήττας.

Ελπίζω όλοι αυτοί οι τύποι να μην ενωθούν ποτέ.

Γιατί είναι δέκα φορές χειρότεροι και καθεστωτικότεροι από τους Σαμαράδες.

Τουλάχιστον ο Σαμαράς μετά από 2-3 αποτυχίες να μπει στη Βουλή με την Πολ.Αν., διέλυσε το κόμμα του.

Αν ήταν αριστερός θα κρατούσε αιωνίως το κόμμα, ελπίζοντας να διατηρεί εφ' όρου ζωής ένα 0,3% για να 'χει μούτρα να πιει ιδεολογικά κάθαρος τσίπουρα στα Εξάρχεια και να αναλύσει εκεί το σχέδιό του για την παγκόσμια επανάσταση.

Οι αριστεροί λοιπόν είναι ηλίθιοι, γι' αυτό και δε θα κυβερνήσουν ποτέ.

Ζηλεύω τους δεξιούς, που έχουν τόσο δα μυαλουδάκι και το χρησιμοποιούν.

Καλύτερα άλλωστε να 'χεις ένα σουγιαδάκι και να ξέρεις να το χρησιμοποιείς, παρά να 'χεις υπερόπλο και να μην βρίσκεις το κουμπί "on-off".

Ηλίθιοι.

Από τοίχο-τοίχο...