Ας δοκιμάσουμε την εκβιαστική λύση!

Σε όλες τις πολιτικές δημοσιεύσεις που σχίζουν ιμάτια για την κατάσταση και την πρακτική που ακολουθούν τρόικα και πολιτικό σύστημα η απάντηση είναι μία:

Ή αντιδρούμε άμεσα ή συνεχίζουμε την παθητική ανοχή μας αλλά με πλήρη πρακτική αποχή απο εφορίες - διατάγματα - νομικές υποχρεώσεις, με απόλυτη απαξίωση του συστήματος ώστε το σύστημα να μην έχει τρόπο να συνεχίσει την λειτουργία του.

Εχουμε αποδεχτεί την συνέχιση της ζωής μας μέσα σε αυτό όπως τα διεθνή και τοπικά λαμόγια το απαιτούν με τους δικούς τους όρους (κέρδη δικά τους - ζημίες δικές μας) και όσο λειτουργούμε μέσα σε αυτό, τόσο οι μάγκες θα εκτρέπονται απο την λογική και την τιμιότητα και θα πορεύονται στην εκμετάλευση και την κλοπή.

Ας μην πατήσει άνθρωπος πια στην εφορία και να δούμε τι θα κάνει ο κος ΡΕΝ η Μερκελ και οι λοιποί "ταγοί" μας.

Ας αδιαφορήσουμε για την ύπαρξη των πολιτικών μας (μηδενική προσέλευση στις κάλπες) και τα πολιτικά τους τεκμαινόμενα, να δούμε τι θα επακολουθήσει.

Τα διλήματα περί χρεωκοπίας, καταστροφής και λοιπές αηδίες δεν είναι παρά η παραδοχή της αποτυχίας τους στην δουλειά για την οποία υποτίθεται οτι ζήτησαν την επιλογή μας στο πρόσωπό τους, και η ξεδιάντροπη πλέον αρπαχτή τους είναι το αίτιο για την λειτουργία της κοινωνικής έκρηξης που δυστυχώς δεν έχει ακόμη έρθει.

Αυτή τη στιγμή ο λαός και η εθνότητά μας μαζί με την υπόλοιπη Ευρωπαική πραγματικότητα σέρνονται σε έναν αργό θάνατο με στόχο την ολική αφαίμαξη των αγορών προς όφελος των πολύ ολίγων, αρα κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε ή την αποτίναξη του ζυγού ή τον γρήγορο θάνατο.

Εφόσον δεν γίνεται κάτι για την πρώτη λύση ας δοκιμάσουμε την εκβιαστική για αυτούς δεύτερη λύση...

Η μέθοδος της "καμένης γής" όπου εφαρμόσθηκε σωστά, απέδωσε το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Κοινώς ή "μολών λαβέ" ή "ουκ αν λάβετε παρά του μή έχοντος".

Οποιος νομίζει οτι με την αποδοχή των απαιτήσεών τους και την συνεχιζόμενη ένεση ο δανειομανής θα αποφύγει τον θάνατο είναι το λιγότερο μωρός.

Το αποτέλεσμα θα είναι ο αργός θάνατος που θα έρθει με την κοινωνική εξαθλίωση, το απίστευτο άνοιγμα της ψαλίδας των τάξεων, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο.
Και προτιμώ να πεθάνω εγώ στη μάχη τώρα... παρά απο πείνα εγώ, και το παιδί μου στη μάχη αργότερα.

Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας και περισσότερο για την απραξία μας.