ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ ...

ΑΝΕΠΙΔΕΚΤΟΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ ...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη

Το ένα ανέκδοτο διαδέχεται το άλλο τις μέρες αυτές και σίγουρα το πολιτικό μας σκηνικό δεν μας αφήνει ούτε και μέσα στο τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας παραπονεμένους. Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε λοιπόν ρηξικέλευθες δηλώσεις... 
και αγουροξυπνημένος από την χειμερία νάρκη της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ- μια αποχαύνωση, όσο να πεις, τη δικαιολογεί ο συχνωτισμός με το πρώην κυβερνών κόμμα- μας είπε μεταξύ άλλων : '' Μην ακούω περί ΠΑΣΟΚ και συγκυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ χαμένο είναι και δεν έχει τίποτε άλλο να χάσει. Το ΠΑΣΟΚ θέλει να φαινόμαστε παρέα για να μας κάνει ζημιά. Συνενόχους ψάχνουν και κοιτάνε πίσω. Η ΝΔ έχει άλλο κώδικα αξιών και άλλο πρόγραμμα ''.
Και δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε, όσο καλοπροαίρετοι και να είμαστε ότι σίγουρα κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει στον αρχηγό της ΝΔ. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι δηλώσεις του δείχνουν σα να έχει, με τη μηχανή του χρόνου, γυρίσει πίσω στην εποχή όπου το κόμμα του ήταν πραγματικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Προφανώς η περίοδος της συγκυβέρνησης αποτελεί για εκείνον μια τραυματική εμπειρία που προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να την ξεχάσει σε σημείο που μέσα από μια ευεργετική, επιλεκτική και εξαιρετικά βολική '' αμνησία '' να προσπαθεί να κερδίσει, νομίζοντας ότι μπορεί, τον χαμένο χρόνο. Ξεχνάει όμως ότι εμείς όλοι θυμόμαστε και το κακό για εκείνον είναι ότι θυμόμαστε και πάρα πολύ καλά. Και το τι έκανε και το πως το έκανε και το τι είπε και το τι αναίρεσε και κυρίως το τι ψήφισε. Και κάνετε και ένα ακόμα λάθος, κύριε Σαμαρά. Το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να φαινόσαστε παρέα μαζί του, σας έκανε, με αξιοζήλευτο τρόπο, να κάνετε παρέα μαζί του και ότι ζημιά μπορούσε να σας κάνει, σας την έχει ήδη κάνει. Και αυτό δεν αλλάζει. Και τα λόγια σας σήμερα σας κάνουν να φαίνεστε ακόμα πιο μικρός και ανεπαρκής, ακόμα πιο ακατάλληλος για οποιαδήποτε ηγετική θέση. Γιατί ο ηγέτης, κύριε Σαμαρά, στη ζωή, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις αλλά και παντού, ξεχωρίζει από κάποια πολύ συγκεκριμένα στοιχεία. Θα σας αναφέρω μερικά : την ικανότητα του να προβλέπει και να ξεχωρίζει την παγίδα, την ικανότητα του να παραμένει ακλόνητος στις αξίες και τα οράματα του, την ικανότητα του να ελίσσεται και να στοχεύει ψηλά, την ικανότητα του όταν κάνει λάθος να το κατανοεί, να το αναγνωρίζει με παρρησία και να το διορθώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και θα συμπληρώσω και κάτι ακόμα : ο ηγέτης, όταν βλέπει να πλησιάζει η ώρα της τελικής κρίσης, δεν προσπαθεί να ρίξει τη λάσπη και τις ευθύνες στους άλλους, αλλά αντρίκεια αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του και δεν προσπαθεί να κάνει αυτό που κάνατε εσείς σήμερα, διαστρεβλώνοντας, ακόμα μια φορά, την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που καθόλου, μα καθόλου δε σας τιμά.