Μια από τις πιο σοβαρές συνέπειες της μνημονιακής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ και της διάψευσης της ελπίδας για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου που έδωσε τη συντριπτική υπεροχή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, είναι και η ενίσχυση δύο τάσεων αλληλοτροφοδοτούμενων.
Από τη μια, της κυρίαρχης τάσης του ηττοπαθούς και μοιρολατρικού "ρεαλισμού": Αυτή είναι η πραγματικότητα, τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει.
Πρόκειται για την τάση εκείνη που οδηγεί είτε στην επιλογή του "μικρότερου κακού" είτε στην αδιαφορία για την πολιτική.
Από την άλλη, της τάσης "φυγής" από το συγκεκριμένο τακτικό στο γενικόλογο στρατηγικό: Δεν έχει νόημα κανένας αγώνας κατά της μνημονιακής πολιτικής, του ευρώ και της Ε.Ε. Μόνη διέξοδος η συνολική ανατροπή, η κοινωνική επανάσταση. Χωρίς κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, χωρίς μεταβατικούς στόχους.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ακυρώνονται σημαντικές θεωρητικές κατακτήσεις, αλλά και η ιστορική εμπειρία. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την προοπτική της ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και του κοινωνικού μετασχηματισμού, μέσα από τη δυναμική που θα μπορούσε να ανοίξει η νίκη του λαού μας έναντι των μνημονιακών δυνάμεων και των διεθνών στηριγμάτων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.