Είναι οι άνθρωποι που πνίγονται, ηλίθιε

Μιλώντας τους τελευταίους μήνες με τους ανθρώπους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου μπορείς εύκολα να αντιληφθείς το τεράστιο εσωτερικό και συνειδησιακό σοκ που έχουν υποστεί καθώς έχουν υποχρεωθεί να αντικρύσουν κατάματα μια ανθρωπιστική κρίση που όμοιά της μπορεί κανείς να αναζητήσει στα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής.

Έξι παιδιά και μια γυναίκα ανασύρθηκαν νεκροί το πρωί της Παρασκευής μετά από ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, άλλοι 34 νεκροί -11 παιδιά, 16 γυναίκες, 7 άνδρες- ανασύρθηκαν από τη θαλάσσια περιοχή της Καλόλιμνου μετά τη βύθιση ιστιοφόρου σκάφους που μετέφερε άγνωστο αριθμό μεταναστών και προσφύγων. Άγνωστος παραμένει ο αριθμός των αγνοουμένων. Μαύρη Παρασκευή, με τουλάχιστον 41 νεκρούς, ξημέρωσε χθες, με τους κατοίκους της Καλύμνου να βγαίνουν στις παραλίες του νησιού να υποδέχονται μουσκεμένα ώς το κόκκαλο παιδιά και να απλώνουν το χέρι σε όσους σώθηκαν από τα σκοτεινά κύματα.

Μιλώντας τους τελευταίους μήνες με τους ανθρώπους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου μπορείς εύκολα να αντιληφθείς το τεράστιο εσωτερικό και συνειδησιακό σοκ που έχουν υποστεί καθώς έχουν υποχρεωθεί να αντικρύσουν κατάματα μια ανθρωπιστική κρίση που όμοιά της μπορεί κανείς να αναζητήσει στα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής. Σε αυτά τα νησιά, που για δεκαετίες οι άνθρωποι είχαν μάθει να υποδέχονται τουρίστες και παραθεριστές, υποχρεώθηκαν τώρα να μαζεύουν νεκρούς και μισοπνιγμένους πρόσφυγες από τις παραλίες του τόπου τους. Σημάδεψε τις ζωές τους η χρονιά που πέρασε και μοιάζει να μην έχει τελειωμό, καθώς αυτός ο ξεριζωμός που ο πόλεμος και η φτώχεια ξεβράζουν στις ακτές τους σύντομα και πάλι θα φουντώσει. Υπάρχουν άνθρωποι στα νησιά που έμαθαν να μοιράζουν τις ζωές τους με αυτές των προσφύγων. Βάρδιες στις παραλίες και στα λιμάνια. Βάρδιες σε αποθήκες και μαγειρεία. Σε πρόχειρα ιατρεία και παγωμένα κτήρια με στοιβαγμένες ψυχές χτυπά η καρδιά των νησιών εδώ και μήνες, προετοιμαζόμενη για μια άνοιξη δύσκολη και σκληρή.

Την ώρα που οι τραγωδίες διαδέχονται η μία την άλλη στο Αιγαίο, τα σχέδια των Ευρωπαίων για την αντιμετώπιση της κρίσης παραμένουν στα χαρτιά και οι αξιωματούχοι της μοιάζουν να παίζουν το παιχνίδι του «μουτζούρη» γι” αυτό το τσουνάμι που όλοι βλέπουν πως με το άνοιγμα του καιρού έρχεται στα ανατολικά σύνορα της ένωσής τους και προσπαθούν ο καθένας από την πλευρά του να το κρατήσει όσο πιο μακριά μπορεί από το σπίτι του. «Δεν χωράνε άλλοι» λέει ο πρωθυπουργός της Γαλλίας. «Ώς εδώ» φωνάζουν οι Αυστριακοί, προκαλώντας ένα βαλκανικό ντόμινο κλεισίματος συνόρων που φτάνει ώς την Ειδομένη. Και τα ναυάγια να συνεχίζονται. Και τα «φαρμακονήσια» να πολλαπλασιάζονται. Και τα «ασφαλή περάσματα» για τους πρόσφυγες να θάβονται κάτω από τα μεγαλεπήβολα σχέδια για ενισχυμένες Frontex και πολυδιάστατες Ακτοφυλακές. Και το άλλοτε απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να ξεβάφει και να σκοτεινιάζει ανατριχιαστικά και επικίνδυνα. Και οι υπουργοί Εσωτερικών της Ε.Ε. να συζητούν για ακόμη σκληρότερους συνοριακούς ελέγχους και για πιθανότητα ακόμη και διετούς αναστολής -στην πράξη- της Συνθήκης Σένγκεν, εάν παραστεί ανάγκη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των «ανεξέλεγκτων», όπως λένε, προσφυγικών ροών. Και οι νησιώτες να μαζεύουν αχάραγα κάθε μέρα παιδικά κουφάρια απ” τις ακτές. Και κάποιοι να μιλούν για λογιστικού τύπου «εφαρμογές». Όμως, δεν είναι οι εφαρμογές. Είναι οι άνθρωποι που πνίγονται, ηλίθιε.