Τύφλα να έχουν οι δανειστές!

Η συζήτηση για το ασφαλιστικό προσέφερε μια χρήσιμη εικόνα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον χαρακτήρα της αντιπολίτευσης, ειδικά από τη νέα ηγεσία της Ν.Δ. Ο πρωθυπουργός περιέγραψε το πρόβλημα και την ιστορική διαδρομή του, που σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, καθώς μετά από πέντε χρόνια συνεχούς ύφεσης η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους είναι 1,3 εργαζόμενοι προς έναν συνταξιούχο, όταν το όριο της βιωσιμότητας είναι τουλάχιστον 2,1 προς 1.

Ο πρωθυπουργός δεν χρειάστηκε ιδιαίτερο κόπο για να περιγράψει κάτι που όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν, δηλαδή τη διαδρομή και τις ευθύνες που οδήγησαν στην κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος. Περιέγραψε τον κοινωνικό του χαρακτήρα και δεσμεύτηκε για μια ακόμη φορά πως πως είναι ανοιχτός σε διάλογο για διορθώσεις και βελτιώσεις. Η πρόσκλησή του στα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και τους φορείς είναι ανοιχτή. Ζητούνται προτάσεις από όλους.
Περιμέναμε με ενδιαφέρον την πρώτη τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και πράγματι είχε ενδιαφέρον αφού το ασφαλιστικό που ουσιαστικά προτείνει ξεπερνάει ακόμα και τις αρχικές επιταγές των δανειστών! Ρήτρα μηδενικού ελλείμματος σε όλες τις επικουρικές, δηλαδή ουσιαστικά εξαφάνισή τους, περιορισμός των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών ακόμα και σε αυτή τη φάση, δηλαδή μειώσεις των συντάξεων από σήμερα, περιορισμός του αναδιανεμητικού και κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, και φυσικά, απαραίτητο συμπλήρωμα και καταφύγιο στις ιδιωτικές ασφαλίσεις. Πιο νεοφιλελεύθερος, δεν γινόταν.
Τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και η κ. Γεννηματά θεώρησαν ότι οι μικρές αυξήσεις στις εργοδοτικές εισφορές, κάτι που βρήκε σύμφωνες τις εργοδοτικές οργανώσεις, θα πλήξουν την ανάπτυξη! Και αυτό όταν οι μειώσεις των συντάξεων εκτιμάται ότι θα έχουν σοβαρή υφεσιακή επίδραση και κοινωνικές συνέπειες, όταν τα τελευταία 15 χρόνια οι άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα ήταν σχεδόν μηδενικές.
Ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά γνωρίζουν πολύ καλά πως η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού ζητήματος είναι επείγουσα. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να ανοίξει η διαπραγμάτευση για το μείζον ζήτημα του χρέους. Κατά συνέπεια δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσει κανείς την πρότασή τους για απόσυρση του ασφαλιστικού -και μάλιστα χωρίς πρόταση για νέο χρονοδιάγραμμα επανακατάρτισής, του ώστε να μην κινδυνεύσουν οι κρίσιμης σημασίας ισορροπίες στις σχέσεις με τους θεσμούς- είναι, όπως και να το κάνουμε, εκ του πονηρού, μα κυρίως ανέφικτη και επικίνδυνη.