Το ΔΝΤ παραδέχεται ξανά τα ολέθρια λάθη του με την Ελλάδα – Οι προκλητικές ομολογίες για το χρέος

Για άλλη μία φορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραδέχεται τα λάθη του ως προς την πολιτική του προς την Ελλάδα, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να κάνει κάτι, ούτε να αλλάξει τακτική και φυσικά ούτε να κατεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων του.
Το ΔΝΤ σε ειδική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε χαρακτηρίζει το ελληνικό χρέος «ξεκάθαρα μη βιώσιμο» και παραδέχεται πως τότε που είχε δώσει τα χρήματα στην Ελλάδα είχε αλλάξει επίτηδες το καταστατικό για να δοθούν περισσότερα χρήματα στη χώρα μας. Ωστόσο, παραδέχονται οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ πως με αυτή την εξέλιξη απετράπη η αναδιάρθρωση του χρέους που και τότε ήταν αναγκαία για να είναι βιώσιμο το χρέος.
Μάλιστα, ο αναπληρωτής διευθυντής της Διεύθυνσης Στρατηγικής Πολιτικής και Επιθεώρησης τόνισε πως η ελληνική κρίση θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί καλύτερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, ουσιαστικά λέγοντας πως η μεθόδευση του Ταμείου τότε ήταν λανθασμένη.
Στην πολυσέλιδη έκθεση τονίζονται τα εξής:

«Όταν η ελληνική κρίση κορυφώθηκε στις αρχές του 2010, ούτε οι θεσμικές ρυθμίσεις στη ζώνη του ευρώ, ούτε οι χρηματοοικονομικές αγορές ήταν έτοιμες για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους σε μια νομισματική ένωση στην οποία μετείχαν στενά συνδεδεμένες προηγμένες οικονομίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συστηματική εξαίρεση αγόρασε χρόνο για να αποκτηθούν οι απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες. Όμως, η αποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος διάσωσης στον μετριασμό της μετάδοσης της κρίσης ήταν μειωμένη».
Σύμφωνα με την έκθεση, αργότερα ελήφθη πολιτική απόφαση από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οι οποίοι δέχθηκαν πως οι όροι χρηματοδότησης της Ελλάδος από τον επίσημο τομέα έπρεπε να βελτιωθούν για να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Τα στελέχη του Ταμείου δικαιολογούνται, για να μην λάβουν το μεγάλο μερίδιο της ευθύνης που τους ανήκει, και υπογραμμίζουν στην έκθεση πως οι πολιτικές δηλώσεις που έγιναν τότε για το ελληνικό πρόγραμμα ενέτειναν τις αμφιβολίες για την κατάσταση χωρών της Ευρωζώνης, και ανάγκασαν τους επενδυτές να αναθεωρήσουν τις θέσεις τους σχετικά με το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους σε αυτές τις χώρες (εννοεί όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία). Καταγράφει τη δήλωση στο Ντοβίλ της Καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Σαρκοζί που πρότειναν να μοιραστούν το βάρος μελλοντικών χρεοκοπιών και οι ιδιώτες με αποτέλεσμα να κλιμακωθεί και για ένα διάστημα να γίνει ανεξέλεγκτη η κρίση στην Ιρλανδία.
Είναι σημαντικό, πάντως, αν και για την Ελλάδα ήρθε πολύ αργά αυτή η παραδοχή, ότι το ΔΝΤ ομολογεί πως όσα έγιναν τον Μάιο του 2010 για να παρακαμφθούν τα εμπόδια και να δοθούν τα δανεικά στην Ελλάδα δεν ήταν ορθά, διότι:
— Καθυστέρησε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μία εξέλιξη που είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, και,
— Δεν απετράπη τελικά η μετάδοση και διάχυση των επιπτώσεων της ελληνικής κρίσης χρέους σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Υπογραμμίζεται πάντως ότι στην περίπτωση της Ελλάδα το 2010 δεν περιλήφθηκε στο πρόγραμμα αναδιάρθρωση του χρέους με έγκριση της ίδιας της χώρας.