Πώς οι Γερμανοί και οι εγχώριοι υπηρέτες τους φόρτωσαν στην Ελλάδα το χρέος των ΕΥΡΩ-Τραπεζών!

Η Νομοθεσία Dodd – Frank του 2010 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ειπώθηκε στην προηγούμενη δημοσίευση, ρητώς απαγορεύει τη διάσωση των αμερικανικών τραπεζών με χρήματα των φορολογούμενων. 

 
Απαιτεί το πιστωτικό ίδρυμα, που δεν πληροί τις απαιτήσεις κεφαλαίου, ήτοι δεν είναι φερέγγυο, να τεθεί υπό εκκαθάριση, δεν διασώζεται με χρηματοδότηση της κυβέρνησης. Οι μέτοχοι του ιδρύματος και οι πιστωτές απορροφούν τις ζημιές και όχι οι φορολογούμενοι. Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου και οι διευθυντές απολύονται και τα περιουσιακά στοιχεία εκποιούνται.
Η αντίθεση με τις ΗΠΑ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ευφάνταστο Δημοσιονομικό Αφήγημα...

Μετά από εκατό και πλέον μήνες μνημονίων παραμένω ακόμα εντυπωσιασμένος με τον τρόπο που επιτυγχάνεται μια συλλογική και εγνωσμένη πλάνη, δηλαδή, με άλλα λόγια, μια συλλογική κοροϊδία.

 Αυτή η πλάνη φαίνεται να ξεπερνά τα όρια της ελληνικής επικράτειας και να καλύπτει πλέον τις ευρωπαϊκές αρχές. Πολλές φορές φτάνει και μέχρι το ΔΝΤ.

Ολοι και όταν λέω όλοι εννοώ εντός και εκτός επικράτειας, γνωρίζουν ότι το δημοσιονομικό σενάριο που προβλέπεται για την ελληνική οικονομία είναι αδύνατο να επιτευχθεί. Δηλαδή να πετύχει η ελληνική οικονομία 3,5% δημοσιονομικό πλεόνασμα μέχρι το 2022 και έκτοτε μέχρι το 2060 2,5%.
Όλοι το ομολογούν στις ιδιωτικές συζητήσεις και επιπλέον αναγνωρίζουν ότι καμμία χώρα δεν κατάφερε κάτι ανάλογο πόσο μάλλον μια οικονομία που εξέρχεται από μια δεκαετή ύφεση. Κανένας, όμως, δεν θέλει να δημοσιοποιήσει τις απόψεις του και να επιχειρηματολογήσει περί του αντιθέτου. Όλοι φοβούνται το κόστος της αποτυχίας της γιορτής.

Τα Φάγαμε Μαζί Ή 250 Δις Πήγαν Σε ΕΥΡΩ – Τράπεζες;

Τώρα έφθασε η χρονική στιγμή να δούμε πια ήταν η δημοσιονομική εκτροπή της Ελλάδος με στοιχεία, που της έδωσε διεθνώς την προσωνυμία του αποτυχημένου κράτους (failed nation). Ενός παραδείγματος δημόσιας κακοδιαχείρισης και διαφθοράς προς αποφυγή, και ειδική περίπτωση μελέτης στις πανεπιστημιακές αίθουσες.

Ωστόσο, η παρούσα δημοσίευση θα τεκμηριώσει ακολουθώντας τη χρονολογική σειρά των γεγονότων ότι η επικρατούσα γνώμη είναι εσφαλμένη και παραπλανητική. Η μεγαλύτερη Ελληνική Κρίση μετά τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι Κρίση Χρέους, ούτε οφείλεται αποκλειστικά στην κρατική ασυδοσία, όπως θεωρεί η διάχυτη ελληνική και διεθνής γνώμη παρά το πέρασμα οκτώ ετών σκληρής δοκιμασίας. 

Focus: Με Το Ευρώ Η Ελλάδα Θα Χρωστάει Για Πάντα...

Focus

Ιδιαίτερα επιθετικό, κάτι που άλλωστε συνηθίζει όταν ασχολείται με την Ελλάδα, είναι το γερμανικό περιοδικό Focus, σε εκτενές του δημοσίευμα για την έξοδο από το τρίτο πρόγραμμα στήριξης.

 
«Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και χωρίς ελπίδα. Ο μύθος ότι η διάσωσή της ήταν μία καλή συμφωνία για τη Γερμανία, καθώς κέρδισε το ποσό των 2,9 δισ. ευρώ, είναι εντελώς λάθος. Το ευρώ είναι και θα παραμείνει ένα πολύ ισχυρό νόμισμα για την Ελλάδα.
Όσο η Ελλάδα χρησιμοποιεί το ευρώ δεν θα κατορθώσει ποτέ να ξεπεράσει την κρίση αλλά θα συνεχίζει να στηρίζεται στην ”καλή διάθεση” των Ευρωπαίων εταίρων της. Μόλις ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας χαλαρώσει, η χώρα θα χρειαστεί νέα κεφάλαια.
Για πόσο ακόμη θα δίνουμε χρήματα;
Η χρεοκοπία συνεχίζεται και την πληρώνουν οι πολίτες. Η Ελλάδα δεν θα κατορθώσει να αποπληρώσει τα χρέη της ποτέ. Έχει ανάγκη από ένα

Κύριοι, Δυστυχώς Επαληθευτήκαμε Για Τα Μνημόνια...

Και ξαφνικά σύσσωμος, θα έλεγα, ο ξένος Τύπος, ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τις «φροντίδες» που της επιφύλαξαν τα Μνημόνια και, ουσιαστικά, δεν έχει διέξοδο, αν παραμείνει στα αποκαΐδια τους. 

 

Τώρα, έγινε, επιτέλους ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα καταβαραθρώθηκε, επειδή οι κυβερνώντες, με τη στενή συνεργασία των ΜΜΕ, της απέκλεισαν οποιαδήποτε άλλη επιλογή, εκτός από την «υποχρεωτική ευρωπαϊκή πορεία«. Και αυτή ήταν το τέλος της.

Δικαιούμαι να πω, χωρίς φυσικά ίχνος ικανοποίησης, ότι αυτές οι αυταπόδεικτες, αλλά και τόσο τραγικά καθυστερημένες διαπιστώσεις, με δικαιώνουν 100%. Όπως κουράστηκα να το επαναλαμβάνω από την πρώτη στιγμή της κρίσης, μνημόνια και ευρωπαϊκά προγράμματα είχαν τραγικά εσφαλμένη βάση και γι’ αυτό θα κατέληγαν με βεβαιότητα (όπως και κατέληξαν δυστυχώς) σε ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας: οικονομική, κοινωνική, αλλά και εθνική[1].

Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη, από την πρώτη στιγμή και συνεπώς εύκολα αντιληπτή ακόμη και από οικονομολόγους του «γλυκού νερού», αν μου
επιτρέπεται η όχι κομψή αυτή έκφραση. Το βασικό στοιχείο της καταστροφής ήταν ο εξαρχής σχεδιασμός της δήθεν «σωτηρίας» μας, με παντελή έλλειψη αναπτυξιακής δυνατότητας. Η χώρα, για να εξυπηρετεί το χρέος της, ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται συνεχώς και παράλληλα να στραγγαλίζει την εσωτερική ζήτηση, περιορίζοντας σε τραγικά επίπεδα το σύνολο των εισοδημάτων και υιοθετώντας πρωτοφανούς ύψους και έμπνευσης φορολογικούς συντελεστές!

Το Στοίχημα Του Εκσυγχρονισμού (Του Χρήστου Γιανναρά)...

Α​​​​υτοί έχουν το δολλάριο – εμείς έχουμε τον Αλλάχ»: Ηταν η φράση που χρησιμοποίησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να εγκαρδιώσει τον λαό του, όταν η οικονομία της χώρας του απειλήθηκε ευθέως από τις ΗΠΑ. 

 

Φράση τυπικής θρησκοληψίας – σκόπιμης ή ειλικρινούς: τα κίνητρα δεν επηρεάζουν την ιστορική σημασία της. Οπωσδήποτε είναι το πρώτο «όχι», από την ηγεσία και την κατάδηλη πλειοψηφία των πολιτών μιας χώρας, στη μονοκρατορική (πλανητική) απολυταρχία των «Αγορών». Λίγα λεπτά μετά την εκφώνηση της φράσης από τον Ερντογάν, γυναίκες και άνδρες στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και της Αγκυρας έσκιζαν επιδεικτικά χαρτονομίσματα δολλαρίου σε κλίμα πανηγυρισμού.

Η Ολλανδία Πρόκειται Να Κατασκευάσει Δρόμους Από Ανακυκλωμένο Πλαστικό...

Η Ολλανδία, και συγκεκριμένα το Ρότερνταμ, χρωστούν το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξής τους όλους αυτούς τους αιώνες στη θάλασσα. Με ισχυρό στόλο, και κατέχοντας ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά λιμάνια της Ευρώπης, η χώρα συνεχίζει να έχει ιδιαίτερη σχέση με τον ωκεανό.

 
Αυτός αποτελεί και έναν από τους λόγους που η χώρα θα είναι μάλλον η πρώτη που θα κατασκευάσει δρόμους από πλαστικά μπουκάλια, τα οποία θα συλλέγονται από τη θάλασσα. Αυτή είναι η ιδέα της για μια πιο οικολογική και πράσινη εναλλακτική σε σύγκριση με την άσφαλτο. Η απόφαση πάρθηκε από το δημοτικό συμβούλιο του Ρότερνταμ, το οποίο έδωσε το πράσινο φως για να ξεκινήσει πιλοτικά η κατασκευή.

Το Νταχάου επαναλειτουργεί, αυτή τη φορά σε νέα διεύθυνση.

Γράφει ο mitsos175.

Πρόσφυγες καιμετανάστεςδιαμαρτυρήθηκαν χθες για τις άθλιες συνθήκες και τον εγκλεισμό τους σταστρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι συνάνθρωποι μας έχοντας όλο το δίκιο με το μέρος τους έκοψαν για λίγο την κυκλοφορία στην Εθνική Οδό Αθηνών - Λαμίας στο 39ο χιλιόμετρο στο ύψος της Μαλακάσας.

Ποιος άκουσε τα ΜΜΕ και δεν αηδίασε; “Μετανάστες επιτέθηκαν σε αυτοκίνητα με ξύλα. Τα αυτοκίνητα είχαν ακινητοποιηθεί και η ουρά είχε ξεπεράσει τα διόδια των Αφιδνών”! “Ουρές χιλιομέτρων”! “Στιγμές τρόμου έζησαν οι οδηγοί”!
Θέλουν να μας πουν δηλαδή ότι τρομάζουν οι οδηγοί από τους φτωχούς πρόσφυγες κι όχι από την κατάσταση των ελληνικών δρόμων ή από ταχαράτσια και τις λυπητερές.

Εμένα πάντως άλλα με τρομάζουν.

Ένας κόσμος ανάποδα επειδή η μνήμη της ανθρωπότητας έχει ακρωτηριαστεί

"Στη βικτοριανή εποχή δεν μπορούσες να αναφέρεις τη λέξη παντελόνια μπροστά σε μια δεσποινίδα. Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:

➤ Ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς,

➤ Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση.

➤Τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά.

➤ Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.

➤ Ο προδοσία λέγεται ρεαλισμός.

➤ Η φτώχεια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί, άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.

➤ Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία,

➤ Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς,

➤ Η επίσημη γλώσσα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα.

Αντί για στρατιωτική δικτατορία, λέμε μεταβατική κυβέρνηση.

Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις,

Οταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανείς,

Απίστευτη ιστορία αγωνιστή στην γερμανική κατοχή. Δέχεται σφαίρα από εκτελεστικό απόσπασμα ταγματασφαλιτών, η χαριστική βολή τον παίρνει ξώφαλτσα, τον θεωρούν νεκρό και δραπετεύει από νεκροθάλαμο!

Του Γ.Γ

Είναι πραγματικάαπίστευτη η περιπέτεια που βίωσε ο αγωνιστής Διον. Άναγνωστόπουλος όταν την περίοδο της Κατοχής πέφτει στα νύχια τωνκαθαρμάτων της Ειδικής Ασφάλειας πουυπηρετούσαν τουςΓερμανούς.

Αρχικά τον βασανίζουν απάνθρωπα.
Στην συνέχεια εκτελεστικό απόσπασμα αποτελούμενο από "Ελληνες", τον στήνει στον τοίχο, μαζί με άλλους πέντε αγωνιστές.

Ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος, ονόματι Μιχαλέας, διατάζει "πυρ". 
Την σφαίρα την δέχεται "στο κάτω χείλος και βγήκε από το δεξί μάγουλο, αφού του κατάστρεψε τα δόντια".
Ενας χωροφύλακας του δίνει χαριστική βολή η οποία τον "πήρε ξυστά και χώθηκε στο χώμα".

Μαζί με τους άλλους πέντε αγωνιστές, που είχαν δολοφονηθεί από το εκτελεστικό απόσπασμα της Ειδικής Ασφάλειας, τους φόρτωσαν σε νεκροφόρα και τους πήγαν σε νεκροθάλαμο για να τους θάψουν το πρωίστο Γ’ Νεκροταφείο.
Ο Αναγνωστόπουλος προσποιείται τον νεκρό. 
Οι δολοφόνοι μάλιστα είχαν ετοιμάσει και τους τάφους, (Ο δικός του έφερε τοναριθμό 16) και θα ερχόταν το πρωί να τους οδηγήσουν στην τελευταία τους κατοικία.

Βρισκόμενος στον νεκροθάλαμο παραμερίζει τα πτώματα που ήταν δίπλα του και όταν νυχτώνει κατορθώνει να δραπετεύσει. 

Σωτηρία Μπέλλου: 21 χρόνια από το θάνατό της

 

Σφράγισε με τη μοναδική της φωνή δεκάδες μουσικά αριστουργήματα

Συμπληρώνονται 21 χρόνια από το θάνατο της μεγάλης ερμηνεύτριας Σωτηρίας Μπέλλου. Της ερμηνεύτριας πουσφράγισε με τη μοναδική φωνή της δεκάδες μουσικές δημιουργίες.
Η εκρηκτική προσωπικότητά της, η μοναδικότητα του ταλέντου της και οασυμβίβαστος χαρακτήρας της, δεν συνθέτουν ένα παραμύθι, αλλά τη ζωή ενός ανθρώπου που παρεξηγήθηκε, διώχθηκε, πικράθηκε, εγκαταλείφθηκε, δεν συμβιβάστηκε, μεγαλούργησε, δοξάστηκε, αλλά και πόνεσε. Είναι η ζωή ενός μύθου, που είχε την τύχη των μεγάλων, να «φύγει»χωρίς τη δικαίωση που της οφείλαμε.

«Κουράστηκα», έλεγε και ξανάλεγε με μια λαίμαργη αγωνία για το σήμερα και το αύριο, που την απέλπιζαν το ίδιο απαράδεχτα. Απαράδεχτα προς έναν άνθρωπο που ήθελε να ρουφά τη ζωή μέχρι το μεδούλι και τώρα η απελπισία ρουφούσε την ίδια μέχρι το μεδούλι.
Στα άπιστα δίχτυα, που της έριχνε ο αιώνας, στα μυστικά και φανερά, εκείνηκαμάρωνε νικήτρια. Εφτανε ένα βλέμμα της για να ξεσπάσει η νίκη, σαν λησμονημένη απόπειρα της ψυχικής αρματωσιάς των 76 χρόνων της.

Ο Ρωμιός του Γ. Σουρή (Πέθανε σαν σήμερα το 1919) που κριτικάρει Έλληνες και ξένους εξουσιαστές

«Βάλετε φόρους βάλετε εις την πτωχή μας ράχη
ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα (...)
Του κρέατός μας κόβετε καμμιά παχειά λωρίδα
και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα»

(Γεώργιος Σουρής, 1883)

Σαν σήμερα 26/08/1919 πέθανε ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης». Ο Γιώργος Σουρής. (Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την βιογραφία του).

Εμείς –ως συνήθως- θα κάνουμε μια άλλη προσέγγιση. Θα αναφερθούμε στον δημοσιογράφο και ποιητή Γεώργιο Σουρή ο οποίος από το 1880 είχε εντοπίσει και περιγράφει τον τύπο του Ρωμιού που ρουφά αχόρταγα τις ειδήσεις και την αρθρογραφία των εφημερίδων και πολιτικολογεί στα καφενεία, πιστεύοντας ότι είναι ο καταλληλότερος να λύσει τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας.

Σ’ αυτό θα μας βοηθήσει το βιβλίο του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ο Μάρκος όπως τον γνώρισα. Ο Βαμβακάρης από το Α ως το Ω».

Αυτό που μας έκαναν, κι εξακολουθούν να κάνουν, δεν είναι πλιάτσικο, Αρμαγεδδών είναι!

Γράφει ο mitsos175.

Αύγουστος 2018: Παχιές μύγες, παχιά λόγια και ψεύτικα, όπως οι καλοκαιρινές δημοσκοπήσεις. Δήθεν βγήκαμε από το Μνημόνιο. Καλέ ναι! Φτάσαμε στο τέλος του τούνελ. Μόνο που δεν ήταν τούνελ, πηγάδι ήταν και βρεθήκαμε στον πάτο. Το φως που βλέπαμε ήταν αντανάκλαση πάνω στο νερό.

Αν βγαίναμε πραγματικά από το Μνημόνιο, θα αυξάνονταν οι μισθοί, οι συντάξεις, θα διορίζονταν κόσμος κοκ. Εκείνο που έγινε ήταν ότι τελείωσαν οι δόσεις, που έδιναν οι τοκογλύφοι στους εαυτούς τους. Δηλαδή για να σωθούν οι τράπεζες, για να πάρουν τους τόκους τα κοράκια οι δανειστές, μείναμε χωρίς λεφτά, χωρίς χώρα και χωρίς βρακί.

Ας δούμε λοιπόν μερικούς αριθμούς:

Το χρέος αυξάνεται κατά 592 ευρώ το δευτερόλεπτο. Αν τα ευρώ ήταν μέτρα, θα ήταν πάνω από 1,7 φορές η ταχύτητα του ήχου. Το χρέος λοιπόν αυξάνεται με υπερηχητική ταχύτητα κι όσο πάει ανεβαίνει. Σήμερα είναι στα 337,15 δις ευρώ, σχεδόν δυο φορές το ΑΕΠ μας. Για να μπορέσουμε να το κρατήσουμε εκεί, θα πρέπει να έχουμε ανάπτυξη πάνω από 10%! Μόνο και μόνο για τους τόκους! Οπότε καταλαβαίνετε, που θα φτάσει σε λίγα χρόνια.

Να πούμε τώρα και τι πληρώσαμε; Τα μαλλιοκέφαλά μας! Υπολογίζω γύρω στα 577 δις βάζοντας και τη χασούρα που έχουμε λόγω μείωσης ΑΕΠ (ύφεσης) κλπ. Δηλαδή μας στοίχησαν σχεδόν δυο φορές το χρέος πριν τα Μνημόνια (με τους τόκους τα πανωτόκια), ενώ χρωστάμε άλλο τόσο και περισσότερο! Αυτή είναι δουλειά: Μια χώρα γεμάτη σκλάβους να ταΐζουν παράσιτα.

Η μνημονιακή λιτότητα οξύνει το δημογραφικό, μειώνει την ανάπτυξη και τις συντάξεις

Τα πρόσφατα (2018) σχετικά με τον πληθυσμό, το εργατικό δυναμικό και την απασχόληση στατιστικά στοιχεία, αναδεικνύουν tην εξέλιξη της μείωσης του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας και ταυτόχρονα την αύξηση του εργατικού δυναμικού, παράλληλα με την μείωση του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας (15-64 ετών).
Στο σχετικό διάγραμμα παρουσιάζεται η συγκριτική ανάλυση των ρυθμών μεταβολής του συνολικού πληθυσμού σε σχέση με τον ρυθμό μεταβολής του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας (15-64) και του ρυθμού μεταβολής του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας για την χρονική περίοδο 2005-2017.

Διάγραμμα: Ρυθμοί μεταβολής Πληθυσμού & Εργατικού Δυναμικού

Ταυτόχρονα παρατηρείται από το διάγραμμα η μείωση του συνολικού πληθυσμού της χώρας μας μετά το 2010 (αρνητικός ρυθμός μεταβολής), δηλαδή από 10,969 εκ. πληθυσμό το 2005 σε 10,768 εκ. το 2017. Αντίστοιχα, ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας μειώθηκε από 7,309 εκ. το 2005 σε 6,893 εκ. το 2017.
Όμως, το εργατικό δυναμικό, όπως παρατηρείται στο διάγραμμα,  από το 2011 και μετά παρουσιάζει ένα μικρότερο ρυθμό μείωσης σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό και τον πληθυσμό ηλικίας 15-64, ενώ τα έτη 2015 και 2016 παρουσίασε και αύξηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έρευνα και η ανάλυση των συγκεκριμένων στατιστικών στοιχείων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εμφανιζόμενες εξελίξεις του πληθυσμού, του  εργατικού δυναμικού  και  της  απασχόλησης, εξηγούνται από το γεγονός των  ασκούμενων πολιτικών των τελευταίων ετών (Μνημονίων), με την συνεχιζόμενη, κατά  βάση, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Μνημόνια «τέλος».! Χρέος, Λιτότητα και Επιτροπεία …παραμένουν!

Η «τυπική» έξοδος από τη Μνημόνια, αξιοποιείται από την κυβέρνηση και όλες τις μνημονιακές δυνάμεις και τα κυρίαρχα media, μαζί και τους εκπροσώπους των υπερεθνικών οργάνων της Ευρωζώνης και ΕΕ, ως ευκαιρία «επιβεβαίωσης» της αναγκαιότητας εφαρμογής τους, κρατώντας ταυτόχρονα επιφυλάξεις και κάνοντας κριτική «κατά το δοκούν», για επί μέρους επιλογές και χειρισμούς, αποσιωπώντας πάντα τις ευθύνες τους. Οι αρνητικές συνέπειες των Μνημονίων έχουν ήδη στην πράξη διαπιστωθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, παρ’ ότι θα άξιζε μια αναλυτική αποτίμηση «εφ’ όλης» της ύλης, των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών. Ωστόσο η «τυπική» έξοδος, δε σημαίνει πραγματική έξοδο διότι οι υπάρχουσες «ουρές» και το τέταρτο «άτυπο» Μνημόνιο, θα επηρεάσουν άμεσα την πορεία του λαού και της χώρας ως το 2022 και μακροπρόθεσμα ως το 2060.!

1.Ένας συνοπτικός απολογισμός

Στο όνομα της προστασίας των συμφερόντων των δανειστών (κυρίως γερμανικών-γαλλικών τραπεζών) και της «διασφάλισης» της πολιτικής επιλογής της άρχουσας τάξης για παραμονή «πάση θυσία» της χώρας στην ευρωζώνη, επήλθε τα τελευταία οκτώ χρόνια μια κοινωνική καταστροφή, η μεγαλύτερη της μεταπολεμικής περιόδου. Ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνική λαού, δραματική μείωση του ΑΕΠ, αποδιάρθρωση παραγωγικού ιστού, εκρηκτική ανεργία, κά, ενώ καταλύθηκε ουσιαστικά η εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Στα τελευταία οκτώ χρόνια από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, εφαρμόστηκε ένας «ταξικός πόλεμος» σε βάρος κυρίως της μισθωτής εργασίας, με συνέπεια τη συντριβή μισθών-συντάξεων και θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων, την τεράστια αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου και τη λεηλασία της δημόσιας και λαϊκής περιουσίας, σε όφελος της εγχώριας ολιγαρχίας και των υπερεθνικών ελίτ της ευρωζώνης και πολιτικών της εκπροσώπων.
Τα κυριότερα Μνημονιακά μέτρα σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων[1]
Α’ Μνημόνιο (2010-2012)

Κυνισμός, κτηνωδία και έλλειψη ηθικής στιγμάτισαν τα τρία ελληνικά μνημόνια

Αυτοί που διασώθηκαν ήταν οι γαλλικοί και γερμανικοί τραπεζικοί όμιλοι και αυτοί που πλήρωσαν ήταν οι Έλληνες πολίτες.

Κάτι παραπάνω από επικριτικό είναι άρθρο της αμερικανικής ιστοσελίδας The Atlantic, αναφορικά με τα τρία ελληνικά μνημόνια, αλλά και την κατάσταση στην οποία περιήλθε η οικονομία της χώρας μας από το 2010 έως και το 2018.

Στο άρθρο – το οποίο υπογράφει ο James K. Galbraith– σημειώνεται ότι η παραπάνω περίοδος ήταν απόλυτα καταστροφική για την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα.

Αναλυτικότερα τονίζεται ότι:

Το διάστημα 2010 έως 2018 θα γραφεί στην ελληνική ιστορία ως μία επική περίοδος που η χώρα μετατράπηκε σε αποικία, όπου τα περιουσιακά της στοιχεία πάρθηκαν ή ιδιωτικοποιήθηκαν, όπου η χρηματοδότηση σε υγεία και εκπαίδευση εκμηδενίστηκε.

Μία περίοδος χρεοκοπιών, κατασχέσεων, ανθρώπων που έμειναν άστεγοι και απελπισμένοι.

Μία περίοδος ανεργίας, μετανάστευσης και αυτοκτονιών.

Αυτά ήταν τα χρόνια των τριών μνημονίων ή «προγραμμάτων χρηματοδοτικής βοήθειας», τα οποία συνοδεύθηκαν από «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», οι οποίες υποτίθεται ότι θεσπίστηκαν για να στηρίξουν την «ανάκαμψη» της Ελλάδας, μετά την κατάρρευσή της λόγω και της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2010.

Τα Μνημόνια ως πείραμα κοινωνικής μηχανικής...

Μπορεί η κυβέρνηση να εορτάζει την έξοδο από τα Μνημόνια, αλλά η κοινωνία έχει γονατίσει υπό το βάρος των αλλεπάλληλων μνημονιακών μέτρων. Το δείχνει η διαρκής συσσώρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, το δείχνει η εικόνα της αγοράς και των νοικοκυριών που αγωνίζονται για επιβίωση.

Με ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας να έχει ήδη πέσει στον γκρεμό και ένα επίσης σημαντικό να βρίσκεται κοντά στο χείλος του, είναι αξιοσημείωτη η παντελής απουσία κοινωνικών αντιδράσεων τα

Η Γενοκτονία του ελληνικού έθνους...

Η πολιτική συγκάλυψη της γενοκτονίας του ελληνικού έθνους από τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης ξεκίνησε χθες (20 Αυγούστου). Με πολιτικές δηλώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους, που ανακοίνωσαν, ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει. 


Αυτό που εννοείται είναι, ότι η Ελλάδα έχει τελειώσει, είναι νεκρή και αποτελειωμένη. Αξιοποιήθηκε ό,τι ήταν δυνατό να αξιοποιηθεί μέχρι το έσχατο όριο, και τα εναπομείναντα σφάγια έχουν ριχτεί πλέον στα σκυλιά.

Είσαι Απείθαρχος; Είσαι Ελεύθερος...

«Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,…Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα…
Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!» Αντώνης Σαμαράκης – Ζητείται Ελπίς

Το Μνημόνιο ….φεύγει, 714 Μνημονιακοί Νόμοι μένουν!

Ακόμη 60.000 Μνημονιακές Διατάξεις, 300.000 Μνημονιακές Υ.Α.!

Να ενημερωθεί ο λαός για τα χειρότερα που έρχονται.

 

1.Με τον Ν. 3845/2010 η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου, επέβαλλε στην χώρα το Α’ Μνημόνιο. Ακολούθησε το Β’ Μνημόνιο (Ν. 4046/2012) της συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Το Γ’ Μνημόνιο (του Ν. 4336/2015) της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., για όσους έχουν την υπομονή και το χρόνο να μελετούν το περιεχόμενο των Μνημονίων, είναι το πλέον γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και πλήρες, που επιταχύνει τις συνθήκες παράδοσης των εγχώριων παραγωγικών μονάδων στο ξένο, κυρίως κρατικό, αλλά και νομαδικό κεφάλαιο και υποβαθμίζει την κοινωνία και την οικονομία σε δευτερεύουσα συμπληρωματική, ελλειμματική, υπηρετική των κεντροευρωπαϊκών οικονομιών. Ο Ν. 4559/2018, είναι ο τελευταίος χρονολογικά μνημονιακός Νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συνολικά, επί μνημονίων, έχουν ψηφιστεί μέχρι σήμερα 714 μνημονιακοί Νόμοι, 60.000 μνημονιακές διατάξεις και έχουν εκδοθεί 300.000 Υπουργικές αποφάσεις προς υλοποίηση των ψηφισμένων Νόμων!!! Όλο αυτό το θεσμικό «οπλοστάσιο» παραμένει ανέπαφο μετά την ημερολογιακή λήξη της δανειακής σύμβασης και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει απαγορεύσει στις επόμενες κυβερνήσεις να το ακυρώσουν ή να το αναστείλουν, συνολικά ή τμηματικά!! (Νόμοι 4472/17 & 4775/17).

Το colpo grosso του ευρωιερατείου...

Τώρα που τυπικά τα Μνημόνια αποτελούν παρελθόν, τώρα που οι εταίροι μας χειροκροτούν τον ελληνικό λαό για τις θυσίες του, έχει σημασία να θυμηθούμε το colpo grosso που το ευρωιερατείο έστησε σε βάρος των Ελλήνων. 

 
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από τα προφανή και στοιχειώδη που στην περίπτωσή μας παρακάμφθηκαν για να μην βρεθούν με μαύρες τρύπες οι ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους ελληνικά ομόλογα, όπως εκ των υστέρων ομολόγησε και το Bloomberg.

Στον καπιταλισμό, λοιπόν, είναι κανόνας ότι μία χώρα που δεν μπορεί να πληρώσει τους δανειστές της χρεοκοπεί. Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πέφτει στα χέρια του ΔΝΤ. Το Ταμείο της επιβάλλει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, συνδυασμένο με σαρωτικές αλλαγές νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης. Ταυτοχρόνως, όμως, επιβάλει στους δανειστές και το κούρεμα του χρέους. Κούρεμα σε ποσοστό που θα επιτρέψει στη χρεοκοπημένη χώρα να ξανασταθεί με κάποιον τρόπο στα πόδια της και να μπορέσει να πληρώσει το χρέος που θα παραμείνει μετά το κούρεμα.

Σφίγγει η θηλιά στον λαιμό της τουρκικής οικονομίας...

Τον τελευταίο μήνα το τουρκικό νόμισμα έχει απωλέσει περισσότερο από 40% της αξίας του σε σχέση με το αντίστοιχο νόμισμα. Οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της εξέλιξης έχουν ήδη επεκταθεί στις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων: από τα γερμανικά και τα ιταλικά μέχρι και τα ελληνικά (αύξηση 42 μονάδων βάσης τον τελευταίο μήνα).

Στις ισοτιμίες των νομισμάτων συνεχίζεται η άνοδος του δολαρίου και του γιέν έναντι του ευρώ. Αντίστοιχα η κατάρρευση της τουρκικής λίρας παρασύρει στην πτώση τα νομίσματα των αναπτυσσομένων αγορών, όπως το νοτιαφρικανικό rand, το αργεντίνικο peso, το βραζιλιάνικο real και το ρωσικό ρούβλι.

ΜΝΗΜΟΝΙΑ: Η μεγαλύτερη μεταπολεμική λεηλασία στα εργατικά δικαιώματα και στον δημόσιο λαϊκό πλούτο

Άρθρο του Προέδρου της ΠΕΝΕΝ Αντώνη Νταλακογεώργου

Η απάντηση του εργατικού κινήματος στην απάτη της εξόδου από τα μνημόνια:

Να υψωθεί ένα ισχυρό, μαζικό, ταξικό τοίχος αντίστασης και πάλης 

ενάντια στην μεταμνημονιακή αντιλαϊκή πολιτική.

Για πολλοστή φορά η κυβερνητική προπαγάνδα αποδεικνύεται αδίστακτη, υποκριτική και απόλυτα ισοπεδωτική προς την πραγματικότητα για την καταστροφή που συντελέστηκε στην χώρα μας την περίοδο των μνημονιακών πολιτικών 2010-2018.

Η τραγωδία της Ανατολικής Αττικής απέτρεψε μερικώς τους πανηγυρισμούς και τις φιέστες που σχεδιάζει και προετοιμάζει η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά» για να διαφημίσει την περιβόητη «έξοδο» από τα μνημόνια, όμως η κίτρινη κυβερνητική προπαγάνδα εξακολουθεί να είναι παρούσα και με τα μέσα που διαθέτει να εμπαίζει, να παραπλανά και συνειδητά να εξαπατά τις λαϊκές μάζες.

Από κοντά και μαζί με την κυβερνητική προπαγάνδα ακολούθησαν συμπορευόμενοι μαζί της οι θλιβεροί πρωταγωνιστές αυτής της καταστροφικής πολιτικής για την χώρα, τον λαό και τους εργαζόμενους, οι ευρωπαίοι ηγέτες και εταίροι και τα πρόσωπα κλειδιά σε αυτή την ανέλεγκτη βαρβαρότητα που επιβλήθηκε στην χώρα μας.

Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω ότι οι θυσίες που επιβλήθηκαν από τα διαδοχικά προγράμματα των μνημονίων έπιασαν τόπο και η Ελλάδα εξέρχεται με σταθερά βήματα της κρίσης και μπορεί πλέον να σχεδιάσει την επόμενη μέρα…, πάντα βέβαια σε συνεννόηση και με την έγκριση της Ε.Ε….

Κάτω από το όριο της φτώχειας (382€) το 48% των Ελλήνων!

Τραγικές καταστάσεις μνημονιακής εξαθλίωσης κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία, οι οποίες όλα δείχνουν ότι θα κλιμακωθούν στο μέλλον
Σήμερα ένας στους τρεις μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα έχει καθαρό μισθό 327 ευρώ, ενώ περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι καλούνται να τα βγάλουν πέρα με 4.500 ευρώ τον χρόνο.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι σήμερα το 48% του πληθυσμού, δηλαδή 5,1 εκατομμύρια άτομα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι 382 ευρώ τον μήνα. Και από αυτό το 48% υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή κάτω από 182 ευρώ τον μήνα.
Αν δεν αποφευχθεί η νέα μείωση των συντάξεων από το 2019 και ακολουθήσει η μείωση του αφορολογήτου από το 2020, οι συνθήκες φτώχειας αναμένεται να επιδεινωθούν δραματικά.
Με τις νέες περικοπές που έρχονται στις συντάξεις από το 2019 (μαζί με τη μείωση του αφορολογήτου) η μέση σύνταξη θα φθάσει στα 450 ευρώ, ενώ για τους συνταξιούχους τα δίδυμα προνομοθετημένα μέτρα θα επιφέρουν στο ετήσιο εισόδημά τους μια μείωση που θα αντιστοιχεί σε ένα έως τρία μηνιάτικα.

Το κοινωνικό κόστος των μνημονίων – Όσα χάσαμε σε οκτώ χρόνια

Αν ο ανομολόγητος στόχος των μνημονίων ήταν να αλλάξουν το κοινωνικό προφίλ της Ελλάδας, τότε μάλλον πέτυχαν. Όμως, το κόστος ήταν και παραμένει τεράστιο.
Η Ελλάδα του 2018 είναι μια χώρα πολύ διαφορετική από αυτή του 2008, την πρώτη χρονιά της οικονομικής κρίσης ή του 2010 της χρονιάς που ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο και αυτό μπορεί να φανεί από μερικά δεδομένα.

Οικονομική συρρίκνωση

Καταρχάς, η ελληνική οικονομία υπέστη μια συρρίκνωση χωρίς προηγούμενο από την οποία ακόμη δεν έχει συνέλθει. Το 2009, ακριβώς πριν από την εφαρμογή των μνημονίων το ΑΕΠ της χώρας ήταν σε τρέχουσες τιμές στα 237,534 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 2017 ήταν στα 177,735 δισεκατομμύρια ευρώ. Για να δώσουμε και ένα ακόμη μέτρο σύγκρισης, το γ’ τρίμηνο του 2017 το ΑΕΠ ήταν 25,6% χαμηλότερο από το α’ τρίμηνο του 2008.
Χρειάζεται να πάμε στη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ή στις επιπτώσεις μεγάλων πολεμικών συγκρούσεων για να δούμε ανάλογα αποτελέσματα.

Πολιτική ευθύνη άνευ πολιτικού αντικρίσματος ...

Άργησα να τοποθετηθώ στη νέα φρίκη που έπληξε την Ελλάδα, σάρωσε  ζωές, βύθισε σε χρόνια απόγνωση τους συγγενείς των αδικοχαμένων, κατάστρεψε περιουσίες και περιόρισε την έκταση της εκτυφλωτικής ομορφιάς της Αττικής.

Η αργοπορία  μου αυτή οφείλεται σε μια πρωτόγνωρη, θα έλεγα, για την περίπτωσή μου δυσκολία, να βάλω σε  τάξη τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, και  να οριοθετήσω το ποσοστό της καταστροφής, που οφείλονταν σε αναπότρεπτα αίτια, καθώς  και σε αυτό που θα μπορούσε να αποφευχθεί, χάρη σε ανθρώπινη πρόβλεψη, σε  συντονισμό, σε έγκαιρη κατάστρωση ευέλικτων σχεδίων αντιμετώπισης των εξελίξεων τελικά,  δηλαδή, σε αυτό που θα μπορούσε να διασωθεί σε πείσμα  της λαίλαπας της φωτιάς και των ανέμων.  

Οι σημερινοί Ελληνώνυμοι πάσχουμε μόνο ή κυρίως από ξιπασιά...

Ο φιλόσοφος, πανεπιστημιακός, στοχαστής και - κυρίως - ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας συνεχίζει, σε μια από τις σπάνιες του συεντεύξεις, να παραμένει αιχμηρός, τολμηρός και ενίοτε και «αιρετικός», θέτοντας με παρρησία νέα ερωτήματα για σκέψη σε κάθε του απάνητηση.

 
Από τον Γιάννη Χατζηγεωργίου
Το σαλόνι του συγγραφέα και ενός από τους σημαντικότερους για τον δημόσιό του λόγο και τα συγγράμματά του σύγχρονου Έλληνα στοχαστή, φιλόσοφου και καθηγητή φιλοσοφίας (στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά έχοντας διδάξει φιλοσοφική ορολογία και μέθοδο, πολιτική φιλοσοφία και πολιτιστική διπλωματία σε πανεπιστήμια του Παρισιού -είναι, άλλωστε, διδάκτωρ φιλοσοφίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, της Γενεύης, της Λωζάνης, της Νέας Υόρκης, της Βοστώνης, του Βελιγραδίου κ.λπ.) δεν είναι γεμάτο από βιβλία, μελέτες -πολλώ δε μάλλον από την πλούσια, δική του, βιβλιογραφία- αλλά, αντίθετα, από κορνιζαρισμένες φωτογραφίες αγαπημένων του προσώπων, αναμνήσεις από κάποια ταξίδια του, από μικρά, αλλά σίγουρα πολύτιμα για εκείνον αντικείμενα. Είχε πολύ κρύο εκείνο το βράδυ Παρασκευής που συναντηθήκαμε, στο μικρό δρομάκι όπου ζει και εργάζεται, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους στη Νέα Σμύρνη. «Είχαν δίκιο οι παλιοί που έφτιαχναν τα σπίτια με μικρά παράθυρα και όχι τζαμαρίες», μου ανέφερε κάποια στιγμή χαμογελώντας. Με κέρασε ούζο μαστίχα, έβαλε κι εκείνος ένα ποτήρι -«είναι ό,τι πρέπει γι' αυτές τις θερμοκρασίες», είπε, και κάθισε στην πολυθρόνα πλάι στο τζάκι. Με ρώτησε κάποια πράγματα για την Κύπρο, μου ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα πολιτικών επιχειρηματολογώντας για την καλή ή κακή γνώμη που είχε για ορισμένους, καταλήγοντας πως «το άδειο μας το πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει» και μένοντας για λίγο σιωπηλός. «Ο Σαββόπουλος ήταν καίριος με αυτόν του τον στίχο», κατέληξε.