Η κοινωνία τουμπάρει υπέρ του εθνικού νομίσματος κι εμείς κρατάμε «ομπρέλα».

Ήδη η κοινωνία τουμπάρει υπέρ του εθνικού νομίσματος. Δεν χρειάζονται καν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις για να το αποδείξουν, αλλά το αντιλαμβανόμαστε όλοι πλέον γύρω μας. Όλα αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς.
Η αγανάκτηση του κόσμου από το μνημονιακό αδιέξοδο και το σκοτεινό μέλλον που μας επιφυλάσσει η παραμονή μας στο γερμανικό ευρώ, κτυπάει πλέον κόκκινο και λίγο θέλει ακόμα για να αρπάξει φωτιά.
Το ότι θα επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Το ερώτημα όμως είναι με ποιο καθεστώς, με ποια ηγετική τάξη θα επιστρέψουμε; Με αυτή που μας έβαλε στο ευρώ χωρίς να μας ρωτήσει και στη συνέχεια μας χρεοκόπησε και μας φόρτωσε μνημόνια για να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της;
Θα αφήσουμε δηλαδή του υπεύθυνους της χρεοκοπίας μας και της εκμετάλλευσής μας μέσα στη χρεοκοπία, να διαχειριστούν την επιστροφή μας στο εθνικό νόμισμα; Ποιος είναι εκείνος ο αφελής που πιστεύει ότι δεν θα μας ξεπουλήσουν και πάλι;

Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή οργανωμένη πολιτική και κοινωνική δύναμη που θα αποτελέσει τη διάδοχη πολιτική κατάσταση. Οι δε μικροδυνάμεις που υποστηρίζουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, στην ουσία είναι παλιά στελέχη του καθεστώτος, κυρίως της αριστερής του πτέρυγας, που ξέπεσαν και δεν πείθουν κανέναν, γιατί φαίνεται καθαρά ότι θέλουν επιστροφή στους πολιτικούς θώκους. Η κοινωνία τους έχει ήδη ξεπεράσει.
Να δείτε πως στο τέλος, μη υπάρχουσας άλλης διάδοχης κατάστασης, ο λαός θα ξαναπέσει στα χέρια του σάπιου καθεστώτος, το οποίο θα μας «πουλήσει» από πάνω και υπερήφανη εθνική εκδούλευση για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Και όλοι εμείς που δεν συμμετείχαμε στο σύστημα, που πρωτοστατήσαμε, αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για το σκοπό αυτό, στο τέλος θα κοιτάμε από τις κλειδαρότρυπες της εξουσίας, τα ίδια πρόσωπα να εκμεταλλεύονται και πάλι το λαό.
Τι θα κάνουμε φίλοι μου; Θα μπούμε μπροστά ή θα συνεχίσουμε την μεταξύ μας ασυνεννοησία; Θα συνεχίσουμε δηλαδή να κρατάμε την «ομπρέλα» της ασυνεννοησίας, οχυρωμένοι πίσω από τις μοναδικές μας αλήθειες και τις προσωπικές μας μικροφιλοδοξίες, την ώρα που η κοινωνία μας ξεπερνάει κι εμάς;