Ένας Τσέχος φύρερ

Ο φτωχός πρόσφυγας πολέμου ή ο κατεστραμμένος που ψάχνει ένα καλύτερο αύριο και ξενιτεύεται για να επιβιώσει, σύμφωνα με τα ξενοφοβικά στερεότυπα, ανακλαστικά, θεωρείται φορέας μόνο επικίνδυνων ιών, θρησκειών, ιδεών και σχεδιασμών εναντίον της βολής μας (την οποία ονομάζουμε «κατακτήσεις του πολιτισμού μας») που πρέπει να υπερασπιστούμε αποτρέποντας με κάθε τρόπο κάθε ξενόφερτο «εισβολέα»
Κάτι κουτοπόνηρο και άθλιο από παλιά μου θύμιζαν οι «ανορθόδοξες» απόψεις του κάθε Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ “Ορμπαν ή του Τσέχου προέδρου Μίλος Ζέμαν για τους πρόσφυγες, τους οποίους, όπως όλοι μάθαμε, ο δεύτερος κάλεσε επισήμως ….αν είναι άντρες «να πάρουν τα όπλα και να αγωνιστούν για την ελευθερία στις χώρες τους», αντί να «εισβάλλουν οργανωμένα στην Ευρώπη». Αυτού του είδους τις συνωμοτικές θεωρίες για εισβολείς -και το πούλημα μαγκιάς εκ του ασφαλούς- τις έχει ξαναπεί πολλές φορές και
δυστυχώς αρέσουν στο πρώην «σοσιαλιστικό» κοινό του. Λόγου χάρη, στις 15 Οκτωβρίου ο 70χρονος πρόεδρος της Τσεχίας ισχυριζόταν ότι τα προσφυγόπουλα χρησιμοποιούνται «ως ανθρώπινες ασπίδες για τύπους με iPhones ώστε να δικαιολογήσουν το κύμα μεταναστών» και ότι «για τους λαθρομετανάστες θα πρέπει να ισχύει η σαρία, αντί για τους νόμους της Τσεχίας», συνεπώς «οι άπιστες γυναίκες θα πρέπει να λιθοβολούνται και οι κλέφτες να ακρωτηριάζονται στα χέρια».
Οι συγκεκριμένες απόψεις ή διάφορες παραλλαγές τους για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές κρίσεις και τις κινήσεις των ανθρώπων προς ασφαλείς προορισμούς (δηλαδή προς τις αναπτυγμένες χώρες) έχουν κατά καιρούς αξιοποιηθεί πολιτικά από όλες τις πτέρυγες της διεθνούς και ελληνικής ξενοφοβικής Δεξιάς και Ακροδεξιάς. Η θεωρία τους πως η «λαθρομετανάστευση» είναι πάντοτε ένα καλομελετημένο σχέδιο των όποιων εχθρών μας κατά της όποιας χώρας μας, της θρησκείας, του πολιτισμού μας, της οικονομίας μας (μας παίρνουν τις δουλειές και ρίχνουν τα μεροκάματα) κ.λπ, έχει τεράστια διάδοση στον φασιστικό λαϊκιστικό πολιτικό λόγο. «Εμείς» εναντίον των «Αλλών». Αν μάλιστα προστεθεί και λίγος αγοραίος αντιιμπεριαλισμός και αγωνιστιλίκι, τότε εύκολα τα θύματα μπορούν να μετατραπούν σε θύτες, για να τους μισήσουμε. Ο φτωχός πρόσφυγας πολέμου ή ο κατεστραμμένος που ψάχνει ένα καλύτερο αύριο και ξενιτεύεται για να επιβιώσει, σύμφωνα με τα ξενοφοβικά στερεότυπα, ανακλαστικά, θεωρείται φορέας μόνο επικίνδυνων ιών, θρησκειών, ιδεών και σχεδιασμών εναντίον της βολής μας (την οποία ονομάζουμε «κατακτήσεις του πολιτισμού μας») που πρέπει να υπερασπιστούμε αποτρέποντας με κάθε τρόπο κάθε ξενόφερτο «εισβολέα».
Μια φορά, επί υπαρκτού σοσιαλισμού, όταν δηλαδή ο σημερινός ακροδεξιός «φύρερ» της Τσεχίας έκανε την πρώτη του πολιτική καριέρα, τότε στο Κ.Κ. Τσεχοσλοβακίας, ορισμένοι σταλινογενείς κομμουνιστές στη Δύση και στην Ελλάδα, πολύ επαναστάτες και ώς τα μπούνια αντιιμπεριαλιστές, για να αποφύγουν να ομολογήσουν ευθέως το ρατσισμό τους (και φανούν οπαδοί του νεοεμφανιζόμενου εκείνη την εποχή Λεπέν) ότι δηλαδή, σιχαίνονται τους τριτοκοσμικούς μετανάστες, φοιτητές, πολιτικούς εμιγκρέδες, τους οποίους έβλεπαν κυρίως στην Ευρώπη, ισχυρίζονταν ότι αυτοί οι ξενόφερτοι είναι δειλοί, άξεστοι και καλοπερασάκηδες. Και τότε, όπως ακριβώς σήμερα ο Τσέχος πρόεδρος, που έχει την ίδια κουτοπόνηρη ιδεολογική καταγωγή και κουλτούρα μαζί τους, κι εκείνοι καλούσαν τους πρόσφυγες, αν είναι μάγκες, να βγουν στο αντάρτικο στις πατρίδες τους και να ανατρέψουν τις άθλιες κυβερνήσεις των χωρών προέλευσής τους και τον ιμπεριαλισμό ολόκληρο. Κι όχι βέβαια να έρχονται στον ευρωπαϊκό «πολιτισμό τους», να τους χαλάνε δηλαδή τη μόστρα έξω από την παρισινή όπερα, το «Χάροντς» του Λονδίνου, το όμορφο κέντρο της Πράγας, του Μονάχου, του Βουκουρεστίου, της Βαρσοβίας κ.ο.κ.
Αλλά, κατ” αναλογία, μήπως και οι γελοίοι Έλληνες συνταγματάρχες της χούντας του 1967-74 δεν ήταν κι αυτοί που με τις προπαγανδιστικές χαφιεδίστικες και διπλωματικές τους υπηρεσίες διέδιδαν πόσο χαραμοφάηδες, άκαπνοι και βαλτοί σκοτεινών υπερδυνάμεων ήταν οι εξόριστοι πολιτικοί τους αντίπαλοι, που «δήθεν έκαναν αντίσταση από τα ευρωπαϊκά καφενεία»;