Λαϊκή δεξιά ή νεοφιλελευθερισμός;

Διαβάζοντας τα αποτελέσματα της εσωκομματικής αναμέτρησησης της ΝΔ – Καταγραφή της δεξιάς πτέρυγας, που δεν μπορεί να αγνοηθεί, βλέπουν συνεργάτες του Α. Σαμαρά
Βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία ενός οργανισμού είναι η αυτοάμυνα, το ένστικτο αυτοσυντήρισης που έχει καθώς και η δυνατότητα του να αποβάλει ό,τι δεν μπορεί να αφομοιώσει. Αναφορικά με το πρώτο, στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αποδείχθηκε, την περασμένη Κυριακή, ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο λειτούργησε στο μεγαλύτερο δυνατό επίπεδο το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Τη στιγμή που η υποχώρηση και η υποβάθμιση των κομματικών διαδικασιών καθιστούν πλέον όλα τα κόμματα ευάλωτα σε παρεμβάσεις οργανωμένων ομάδων, «η σιωπηλή πλειοψηφία δεν έμεινε σιωπηλή αλλά μίλησε», όπως είπε χαρακτηριστηκά, την Κυριακή το βράδυ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η Νέα Δημοκρατία με τη συμμετοχή του κόσμου της, απέκτησε ευστάθεια στην πορεία της και απέδειξε ότι έχει ένα μεγάλο μεν σε μέσο όρο ηλικίας αλλά σταθερό εκλογικό σώμα, στο οποίο δεν αρέσουν οι ακρότητες. Είναι αυτό που εύκολα ονομάζουμε «συντηρητικό» κομμάτι της κοινωνίας, που στη Νέα Δημοκρατία -ανεξαρτήτως αρχηγού και προγράμματος- βρίσκει εκείνη τη σιγουριά που κάνει τους ανθρώπους να «μη φύγουν από το μαντρί» (σ.σ. ρήση του πρώην αρχηγού του κόμματος Ευάγγελου Αβέρωφ) κι αν φύγουν γρήγορα να επιστρέψουν «για να μη τους φάει ο λύκος» (σ.σ. του ιδίου).
Η σαφής προτίμηση της εκλογικής βάσης προς τις πιο ήπιες πολιτικές παρουσίες και τον κεντροδεξιό πολιτικό λόγο, θέτει τέλος και στην «περίοδο Σαμαρά», που στηρίχθηκε σε ακραίες, για τη Νέα Δημοκρατία, δυνάμεις. Επίσης, η σαφής εμπλοκή του Κώστα Καραμανλή υπέρ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ειδικά στην Β. Ελλάδα, δείχνει ότι τα όσα διακυβεύτηκαν σε αυτήν την εκλογική διαδικασία ήταν πολύ περισσότερα από όσα δημοσίως έγιναν αντιληπτά.
Ο… «ιδιοκτήτης του κόμματος»
«Δεν έχω ασπαστεί ακραίες ιδέες, δεν είμαι συνιστώσα. Κλείσαμε το θέμα της ενότητας της Νέας Δημοκρατίας, τώρα το θέμα είναι ποιός θα κερδίσει τον Τσίπρα» είπε σε τηλεοπτική συνέντευξή του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο υποτιμημένος προεκλογικά αλλά με μεγαλύτερη του αναμενόμενου εκλογική βάση, που έθεσε σε λειτουργία ο οικογενειακός μηχανισμός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κέρδισε και μάλιστα με μεγάλη διαφορά, τον φερόμενο ως εκφραστή της άκρας δεξιάς πτέρυγας του κόμματος, Απόστολο Τζιτζικώστα. Η ήττα του Τζιτζικώστα ήρθε φυσιολογικά από τη στιγμή που η συμμετοχή των ψηφοφόρων ήταν σχεδόν διπλάσια απ’ ό,τι υπολόγιζε το επιτελείο του. Η υποστήριξη που είχε από γνωστά για τις ιδεολογικές θέσεις τους στελέχη, όπως ο Μάκης Βορίδης, και έμμεσα από οικονομικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες -όπως μαρτυρούν φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο και σε διάφορες ιστοσελίδες- δεν ήταν ικανή να αντισταθμίσει την ισχύ που έχουν, ειδικά στη Β. Ελλάδα, παράγοντες που για διάφορους λόγους ακολουθούν τις οδηγίες του «ιδιοκτήτη του κόμματος», όπως χαρακτηρίστηκε ο Κ. Καραμανλής σε ραδιοφωνική συζήτηση. Με αυτά τα δεδομένα, η πρώτη θέση για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, με την έμμεση υποστήριξη του Κ. Καραμανλή, και η τελευταία για τον Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος ηθελημένα ή αθέλητα χάλασε τη «σούπα Τζιτζικώστα» ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένες και το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν τα ποσοστά των ψήφων που θα έπαιρναν και η διαφορά από τους αντιπάλους τους.
Οι σκιές παραμένουν
Οι σκιές που υπήρχαν, λοιπόν, περί διάσπασης της Νέας Δημοκρατίας λόγω των πολλών και διαφορετικών τάσεων μέσα στο κόμμα, και έγιναν ορατές κατά την προεκλογική περίοδο, εξασθένησαν αλλά δεν έσβησαν. «Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος επειδή επιτέλους καταγράφηκε η δυναμική της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ σε ένα ποσοστό 30%, το οποίο αποτελεί δάπεδο και όχι οροφή», ανέφερε σε δήλωσή του ο πρώην συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Τάκης Μπαλτάκος και πρόσθεσε: «Ένα τέτοιο ποσοστό δεν μπορεί να αγνοηθεί, εάν αγνοηθεί, ανοίγει ο δρόμος για τη δημιουργία ενός υγιούς και αμιγούς δεξιού κόμματος, υπό την κατάλληλη ηγεσία».

Η συνύπαρξη στο ίδιο κόμμα των Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη, όποιος κι αν εκλεγεί τελικά, είναι αυτό που ζήτησαν οι ψηφοφόροι. Οι δυό τους είναι γέννημα-θρέμα αυτού του κόμματος και η εκλογική βάση τους αποτελεί τον πυρήνα της ΝΔ.

Είναι σαφές ότι ο Τάκης Μπαλτάκος προσθέτει τα ποσοστά των Τζιτζικώστα και Γεωργιάδη και απειλεί τον όποιο νέο αρχηγό του κόμματος. Στον νικητή της 10ης Ιανουαρίου πέφτει τώρα το βαρύ φορτίο της συνοχής του κόμματος και μάλιστα με κάθε άλλο παρά διπλωματικό τρόπο. Το ζητούμενο είναι εάν τόσο ο κεντροδεξιός Βαγγέλης Μεϊμαράκης όσο και ο νεοφιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης θα θελήσουν να κρατήσουν μέσα στη Νέα Δημοκρατία την ομάδα που έως πριν λίγους μήνες πλαισίωνε τον Αντώνη Σαμαρά, τα περισσότερα στελέχη της οποίας προεκλογικά είχαν ταχθεί με τον Άδωνη Γεωργιάδη και από την Κυριακή το βράδυ τάχθηκαν ανεπιφύλακτα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εμφανίζοντας τον ως «τον βαρώνο που θα καταργήσει τις βαρωνίες».
Νέες συμμαχίες
Σε κάθε περίπτωση, οι συμμαχίες πριν από μια εκλογική αναμέτρηση είναι θεμιτές, ειδικά σε πολιτικούς χώρους όπου αρκετές φορές τα προσωπικά ενδιαφέροντα μπαίνουν πάνω από ιδεολογικές διαφορές. Η συνύπαρξη στο ίδιο κόμμα των Μεϊμαράκη – Μητσοτάκη, όποιος κι αν εκλεγεί τελικά, είναι αυτό που ζήτησαν οι ψηφοφόροι με τα ποσοστά που τους έδωσαν. Οι δυό τους είναι γέννημα-θρέμα αυτού του κόμματος, ο καθένας με τον τρόπο του έχει χαράξει το δρόμο του μέσα σ’ αυτό και η εκλογική βάση τους αποτελεί τον πυρήνα της ΝΔ. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι αν τις μέρες που απομένουν έως την τελική αναμέτρηση θα υπάρξει μεταξύ τους κάποια σοβαρή συζήτηση αναφορικά με το πώς θέλουν το κόμμα τους ή αν θα πλειοδοτήσουν σε συνθήματα κατά του «επικίνδυνου Τσίπρα και της κυβέρνησης», όπως ήδη άρχισε να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την Κυριακή το βράδυ.
Από τη συζήτηση, την άμεση αντιπαράθεση, θα πρέπει να γίνουν ορατές και οι διαφορές των δύο υποψηφίων, ώστε οι ψηφοφόροι να επιλέξουν αν η ΝΔ θα ακολουθήσει το δρόμο της λαϊκής Δεξιάς ή του νεοφιλελευθερισμού. Να ορίσουν ποιές είναι σήμερα οι διαφορές αυτών των δύο τάσεων, που οι ίδιοι επικαλούνται, ή αν οι διαφορές αντιπροσωπεύουν προσωπικά και ιδιωτικά ενδιαφέροντα. Όσο όμως κι αν στο συντηρητικό χώρο οι ιδεολογικές διαφορές δεν είναι το πρωταρχικό ζήτημα και οι ψηφοφόροι συχνά επιλέγουν αρχηγό με προσωπικά και όχι πολιτικά κριτήρια, οι υποψήφιοι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν αν στο κόμμα τους έχουν θέση οι απόψεις του 30% ή αν θα αφήσουν να γίνει πράξη το περιεχόμενο των δηλώσεων του Τάκη Μπαλτάκου.