Η Ευρώπη των λαών και...των τειχών

Η Ευρώπη των λαών. Εκείνη που μάχεται υπέρ της διαφορετικότητας και της ελευθερίας. Η ανθρώπινη Ευρώπη. Αυτή· η ίδια που έκλεινε για καιρό τα μάτια στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και την επέκταση του Ισλαμικού Κράτους. Όμως, τώρα που παρουσιάστηκε το προσφυγικό πρόβλημα φλέγον, καθώς είναι τόσοι οι άνθρωποι που χάνονται και η προσφυγιά για αυτούς η μόνη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ή μάλλον για να γνωρίσουν το αύριο, το ένα μέλος--κράτος πετά την καυτή πατάτα στο άλλο. Έμειναν τα ψηφίσματα και τα διαγγέλματα γαργάρα για τους λαούς.

Φέτος λοιπόν στα σύνορα θα φορεθεί πολύ ο φράχτης. «ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας απέναντι τού όχλου, λέγων· Αθώός ειμί από τού αίματος τού δικαίου τούτου·». Νίπτουν τάς χείρας τους χώρες όπως η Ουγγαρία ή η Αυστρία, και αποστρέφουν το βλέμμα τους από την Οδύσσεια δίχως τέλος που βιώνουν οι πρόσφυγες. Οι πρακτικές αυτές δεν συνιστούν λύσεις, αλλά τρανταχτά δείγματα στρουνθοκαμηλισμού και φυσικά προσιδιάζουν σε κάθε άλλο παρά στην «Ευρώπη των λαών και των εθνών». Ξεχάστηκε το όραμα για μια ανθρωποκεντρική Ευρώπη με κοινά συμφέροντα και άνευ συγκρούσεων. Κι αυτό μάλλον είναι το λιγότερο, γιατί η ύπαρξη τέτοιων ευγενικών ιδεών αμφισβητείται σθεναρά (δικαίως). Με τους ανθρώπους τι θα γίνει; Θα τους αφήσουν οι ισχυροί του κόσμου και συγκεκριμένα της ΕΕ να στοιβάζονται; Μόνο στα καλά και τα εύκολα αυτοανακηρύσσονται έμμεσα μικροί θεοί...Στα δύσκολα απλώς παίρνουν αποφάσεις με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον, σα να μην γνωρίζουν πως τα λόγια τους ορίζουν χιλιάδες ζωές. Ίσως μια εικοσαετία αργότερα σε διεθνές διάβημα να πουν ένα: "mea culpa".
Τόσα χρόνια οι οικονομικά εύρωστοι Ευρωπαίοι αδυνατούσαν να καταλάβουν τον μετανάστη, μόλο που κάποτε κάποιοι εξ αυτών υπήρξαν μετανάστες. Η Ευρώπη· μια κουφή και τυφλή κυρία, αναίσθητη σχεδόν· δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι Σύριοι πρόσφυγες στο μεγαλύτερο μέρος τους της μοιάζουν. Ναι. Είναι άνθρωποι μορφωμένοι, καριερίστες, και με οικονομική άνεση. Τόσο όμοιοι, μα η αναλγησία δίνει και παίρνει. Λάθος καταλάβαμε και λάθος μας είπανε. Σημασία έχει να είσαι από την πλευρά του ισχυρού. «Δεν έχει πλοίο για σε δεν έχει οδό». Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι καθημερινοί, που κάνουν την αλληλεγγύη πράξη, όπως οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα της αυτοδιαχειριζόμενης στέγης προσφύγων στην οδό Νοταρά 26, στο κέντρο της Αθήνας, τους οποίους ο Σύριος πρόσφυγας Μεχντίν χαρακτήρισε ως την «καμπάνα που χτυπά στο κόσμο των ξεχασμένων».

Όσοι είδαν το τείχος του Βερολίνου να πέφτει το 1989 και πίστεψαν στην ενωμένη Ευρώπη βλέπουν τώρα, εν έτει 2015 να υψώνονται φράχτες εν είδει τειχών. Αυτό που συμβαίνει είναι θλιβερό, αφενός επειδή σηματοδοτεί την πορεία του προσφυγικού ζητήματος και αφετέρου λόγω εκείνων που πρεσβεύουν οι φράχτες και τα τείχη. Όμως, υπάρχουν άνθρωποι που πλάθουν ένα αύριο πιο όμορφο. Εκείνοι που πρωτοστατούν για τον συνάνθρωπο. Αυτοί που έμπρακτα μέσα από τον εθελοντισμό κάνουν το κόσμο λίγο καλύτερο μέρα με τη μέρα.

Άρτεμις Χαρδούβελη Γίνετε fan Φοιτήτρια Φιλολογίας, ΕΚΠΑ