Η ζωή εν τάφω μνημονίων..

     Τα μνημόνια είνα εδώ!Ακόμη εδώ.
     Κι αν όχι τα ίδια, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τουλάχιστον τααποτελέσματά τους.

     Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε ούτε μιά στάλα,
     ..ούτε να χαμογελάει το χειλάκι μας απ΄ το ξεδόντιασμα στην Βουλή που τους κάνει η Ζωή,
     ..όταν η άλλη ζωή, η δική μας, η εν τάφω, κυλάει συνεχώς την κατηφόρα, που οι κακούργοι της συγκυβέρνησης του αίσχους, παρέα με τους δολοφόνους των 8 την έσπρωξαν.

     Δυό μήνες μετά την ρήξη του λαού με τους εγκληματίες της πολιτικής, και ανακούφιση ακόμη καμία.
     Δεν είμαστε παράλογοι.
     Ξέρουμε ότι η βαθιά, η μελετημένη καταστροφή που υπέστη η χώρα και η κοινωνία από τους δωσίλογους πολιτικούς, χρειάζεται πολλά χρόνια για να αναταχθεί.
     Όμως.
     Μπορούν να γίνουν άμεσα βήματα ''παγώματος'' της κατηφόρας.
     Δυό-τρία νομοσχέδια-αναχώματα της καταστροφής μπορούν να γίνουν:
     Άμεση παύση της διαδικασίας πλειστηριασμών ακνήτων κάθε είδους και αιτιολογίας.
     Άμεση απαγόρευση των εξώσεων κάθε είδους και αιτιολογίας.
     Μετατροπή των 3μηνων, 5μηνων, 6μηνων συμβάσεων εργασίας μεταξύ εργαζομένων και εταιρειών σεαορίστου χρόνου.
     Πάγωμα μέχρι του τέλους του έτους κάθε είδους απαιτήσεων των τραπεζών για κάθε είδους δάνεια-πιστώσεις που προέρχονται από πριν το 2010.

     Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με το ''έτσι (κυβερνητικό) θέλω''!
     Στην ανάγκη ας μην περάσουν άμεσα απ' την Βουλή.  
     Ας γίνουν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!
     Να δούμε, τώρα που πρόκειται για θέμα επιβίωσης του λαού, αν θα τους αρέσει!
     Και όλα αυτά βεβαίως να έχουν προσωρινό, ολιγόμηνο χαρακτήρα, ώσπου να αποτιμηθείψύχραιμα και δίκαια η κατάσταση,
     ..να τελειώσουν οι διαπραγματεύσεις ή η ρήξη με τους εταίρους-κοράκια, και να μπορέσει η κυβέρνηση να ασχοληθεί με επιμέλεια με την διαλυμενη κοινωνία.

     Το σίγουρο όμως είναι πως δεν μπορεί η κατάσταση να συνεχιστεί έτσι.
     Δεν μπορούμε να περιμένουμε αν θα ''σκάσει η χώρα'' στα χέρια του σημερινού πρωθυπουργού (κατά την προσφιλή και αισχρή έκφραση των απολογητών των μνημονίων και κάθε λογής προσκυνημένων),
     ..και στο μεταξύ να ''σκάσει η κοινωνία'' στα χέρια μιάς κυβέρνησης που έχει την υποστήριξη του 65% και, του ελληνικού λαού!

     Γιατί η κοινωνία έχει ήδη ''σκάσει'', ή είναι πολύ κοντά.
     Σε λίγο θ' αρχίσουμε ο ένας να δαγκώνουμε τον άλλο,
     ..αυτόν που στο κάτω-κάτω είναι στην ίδια ή παραπλήσια μοίρα με μας.
     Η κοινωνία-ζούγκλα είναι πολύ κοντά.  Ο ακήρυχτος εμφύλιος εξελίσσεται ήδη κρυφά! Σοβεί!

     Αυτό, αν συμβεί, θα είναι και η μεγάλη αποτυχία της κυβέρνησης.
     Και θα είναι αυτό που επεδίωξαν οι προδότες.
     Μέτρα, τώρα!
     Χθες, αν είναι δυνατόν!..

     Υ.Γ.    Κανένα μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί, μ' αυτόν τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, με αυτήν την ΕΛΣΤΑΤ, με αυτό το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ), γενικά με αυτή την δημόσια διοίκηση την διορισμένη απ' τους προδότες. ΞΗΛΩΜΑ ΤΩΡΑ!
     

Μαυραγορίτες..

     Το σκληρότερο Πάσχα των μεταπολεμικών ετών είναι προ των πυλών.

     Η σπίθα της ελπίδας μπορεί να θαμποφάνηκε πριν δύο μήνες,
     ..όμως η καταστροφή, το γκρίζο, η απελπισία εξακολουθεί ν' απλώνεται.
     Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε ψυχή το γκρίζο προχωράει.
     Τα λουκέτα αυξάνονται, η ανεργία ξεσαλώνει, ηπείνα κάνει πάρτι. Οιεξώσεις γεμίζουν τον τόπο με ανθρώπινα και ψυχικά σκουπίδια.
     Η αγορά ανύπαρκτη. Το ίδιο και η αντοχή πιά του κόσμου, που η φετινή Ανάσταση θα μοιάζει περισσότερο με μνημόσυνο.

     Το blog λυπάται που θα το επισημάνει, αλλά τις ημέρες τούτες της αγάπης, μόνον η αγάπη λείπει.
     Γιατί,
     ..δεν φταίνε μόνον οι διεθνείς τοκογλύφοι-απατεώνες. Δεν φταίνε μόνον οι πολιτικοί δωσίλογοι.
     Είναι που τα τελευταία και πιό αηδιαστικά τους παρακλάδια, οι μαυραγορίτες, ζουν ανάμεσά μας.
     Είμαστε οι ίδιοι εμείς, σάρκα από την σάρκα μας, τα ''σά εκ των σών'',
     ..ο απέναντι, ο διπλανός, ο πρώην φίλος, ο τάχα συνεργάτης.
     Είμαστε εμείς που σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
     Ο επιχειρηματίας που αν και παλεύει την κρίση και τους καιρούς, προκειμένουν να μην  μειωθούν ούτε στάλα τα κέρδη του, στέλνει στην κόλαση της ανεργίας ανθρώπους, ενώ ξέρει πως σε λίγο δεν θάναι πιά άνθρωποι αλλά νεκροζώντανοι.
     Ο ιδιοκτήτης που νοικιάζει το σπίτι ή το κατάστημά του, που διώχνει για λίγα νοίκια τον νοικάρη του, πετώντας νοικοκυριά κι επιχειρήσεις στον δρόμο,
     ..αρνούμενος την παραμικρή κατανόηση και υπομονή,
     ..λες και η χώρα γέμισε πιά απατεώνες και κυνηγάμε ο ένας τον άλλον, ποιός θα φάει ποιόν, και ποιός θα επιζήσει μιά μέρα παραπάνω.
     Όλοι αυτοί μαυραγορίτες είναι.
     Δεν χρειάζεται να σου πάρουν το σπίτι για ένα κομμάτι ψωμί.
     Σου πέρνουν την ψυχή, την ελπίδα, την ζωή. Το ίδιο είναι.
     Μαυραγορίτες!
     Γέμισε η χώρα μαυραγορίτες. 

     Την προηγούμενη φορά, όταν έφυγε ο κατακτητής ξεκίνησε ο εμφύλιος.
     Οι μαυραγορίτες τότε γλύτωσαν.

     Οι μαυραγορίτες δεν γίνεται να γλυτώνουν πάντα.
     Όχι τώρα, που η αγάπη μόνον λείπει,
     ..και το μίσος περισσεύει..