ΟΞΟΣ

Του ΣΤΑΘΗ*

 Οι διαπραγματεύσεις με τους τροϊκανικούς «θεσμούς» βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο. Λεονταρισμοί έγιναν, μπλόφες επίσης, αλλά τώρα πια οι δύο πλευρές κοιτάζονται στα μάτια με τον κ. Τσίπρα και την κυρία Μέρκελ να βρίσκονται μαζί και απέναντι στην κορυφή των δύο στρατοπέδων.

 Ο τρόπος που η ελληνική πλευρά έφθασε ως εδώ θα συζητηθεί και θα αναλυθεί, όταν οι συνθήκες θα το επιτρέψουν. Και θα το επιτρέψουν αν οι διαπραγματεύσεις μας οδηγήσουν σε έναν έντιμο συμβιβασμό. Αλλιώς, άλλα θα μας απασχολήσουν...

 Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το δίλημμα που βρέθηκε να είναι σε θέση να μας θέτει η άλλη πλευρά είναι: ξαφνικός θάνατος (ρήξη) ή αργός θάνατος (υποταγή).

Είναι άλλο ένα Grexit να γίνει με δική μας πρωτοβουλία και δικούς μας όρους κι άλλο να μας επιβληθεί δια της χρεοκοπίας (μέσα ή έξω απ’ την ευρωζώνη). Και είναι άλλο ο έντιμος συμβιβασμός να αποτρέπει τη μετάλλαξη της Ελλάδας σε ειδική οικονομική ζώνη κι άλλο να την αποδέχεται (καθιστάμενος άτιμος ή e-mail Χαρδούβελη).

Συνεπώς, ο αγώνας που δίνει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είναι αγώνας ολοκληρωτικός, σχεδόν ζωής ή θανάτου για τη χώρα, αλλά παρ’ ότι ένας, δεν είναι μονομέτωπος, είναι διμέτωπος. Το ένα μέτωπο αντιμετωπίζει τους δανειστές στο εξωτερικό και το άλλο μέτωπο τους υποτελείς στο εσωτερικό.

Και τα δύο εχθρικά μέτωπα χτυπούν και τον τρόπο που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και τον τρόπο που κυβερνά. Κατά τη γνώμη μου οι δυνατότητές του τρόπου που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, θα ήταν ισχυρότερες ή ασθενέστερες αναλόγως του τρόπου που κυβερνά. Και ως προς αυτό η κυβέρνηση έχει εμφανίσει δύο εαυτούς, έναν αδύναμο κι έναν αποτελεσματικό. Ο αδύναμος έχει να κάνει με τσαπατσουλιές, ανετοιμότητα, ανεπάρκεια, ιδεοληψίες και χαρακτηρίζει τομείς όπως το (κρίσιμο) μεταναστευτικό και τις αστειότητες (δραματικές και ελαφρόμυαλες) όπως με τα βραχιολάκια του κ. Ξηρού και τους μπαχαλάκηδες.

Αντιθέτως, στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στην εξωτερική πολιτική, στα ενεργειακά, στη ρύθμιση των χρεών, η κυβέρνηση έχει δώσει στέρεα και φιλολαϊκά δείγματα γραφής, ενώ περιμένουμε να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με τα αναπτυξιακά, την αναμόρφωση της διοίκησης και τα υπόλοιπα – το καθένα με τον τρόπο του κρίσιμο, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής και η διάλυση της διαπλοκής.

Η πληρωμή από πλευράς του κ. Λεωνίδα Μπόμπολα (και άλλων) των οφειλών τους στην εφορία, η παραπομπή του κ. Αλεξ Ρόντος για κακούργημα, η εντολή να πληρώσουν τα κανάλια τα τέλη συχνοτήτων, η εξέταση των χρεών τους, η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και αρκετά άλλα, έχουν προκαλέσει μεγάλη ταραχή στον μεγάλο βάλτο.

Κι έτσι, ενώ η κυβέρνηση μάχεται στο εξωτερικό, υπονομεύεται στο εσωτερικό από μια πεμπτοφαλλαγγίτικη ορδή χρυσοκανθάρων. Η οποία διαθέτει στη δημοσιογραφία έναν στρατό πασίγνωστο. Παρ’ ότι νωθρόν, ετοιμοπόλεμον. Παρ’ ότι μαριονέτες και υπομείονες οι εν λόγω επίστρατοι πολεμούν λυσσαλέα με όλην την απελπισία εκείνων που σιχαίνονται τον εαυτό τους, επειδή συστηματικώς βλάπτουν τους άλλους. Δεν μπορούν να το αποφύγουν, όχι επειδή το έχουν στη φύση τους (υπάρχουν και τέτοιοι) αλλά κυρίως διότι είναι οι δεσμεύσεις τους, είναι οι επιλογές τους, είναι ο τρόπος ζωής τους.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν «βάψει τα χέρια τους με αίμα» - των ανέργων, των αυτοχείρων, των ξενιτεμένων. Υποστήριξαν την ψευδή Σημιτοευμάρια, υποστήριξαν το μνημόνιο, υποστηρίζουν τώρα τους δανειστές. Μισάνθρωποι με τον...λαϊκιστή λαό, ζουν οι ίδιοι περίκλειστοι σε έναν μικρόκοσμο αλληλοκολακευόμενοι και εξασφαλισμένοι απ’ την κρίση (που οι ίδιοι βοήθησαν να λυσσομανάει γύρω τους).

Πρόκειται για την κόπρο της ελληνικής κοινωνίας, για το σήμα κατατεθέν της παρακμής της. Δεν έχουν καμιά ιδεολογία – απλώς για επαγγελματικούς λόγους συνωστίζονται όλοι σε ένα χυλό απ’ τις παρυφές της Αριστεράς, ως τις παρυφές της Δεξιάς, ολίγον ΔΗΜΑΡ, κάργα ΠΑΣΟΚ, βαθύ Ποτάμι και πάνω απ’ όλα χρήσιμοι γενίτσαροι των αφεντικών – και ημεδαπών και αλλοδαπών.

Οι τύποι αυτοί, ό,τι ακουμπάνε το λερώνουν, έχουν βγάλει το λαό τεμπέλη, διεφθαρμένο, λαϊκιστή, εθνικιστή, ρατσιστή, εθνολαϊκιστή, αλλά εις ότι αφορά τα αφεντικά, λέξη! – στάζει η σιωπή τους μέλι, είναι για αυτούς ο πιο απαίσιος Δυνατός, η «Κυρία με τας Καμελίας»! Αν η Ελλάδα αναγεννηθεί, θα τους πάρει ο διάολος, αν χαντακωθεί, πάλι ο διάολος θα τους πάρει. Διότι ήδη έχουν χάσει τη χαρά της ζωής, ζουν με χάπια και ποτά, βγάζοντας πλούτο απ’ τα δεινά των άλλων.

Ενας απ’ τους κυριότερους λόγους για να τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι για να ξεβρομίσει ο τόπος. Οχι από πολιτική πρωτοβουλία της Αριστεράς (αυτό θα ήταν λάθος, θα ήταν σταλινισμός) αλλά από την ίδια την οικονομία των πραγμάτων. Ας ξαναπάρει ο λαός τη ζωή του πίσω κι αυτοί (που τον εμποδίζουν να κάνει ακριβώς αυτό) ας κράζουν τότε επί ματαίω μέσα στην ερημία του πλήθους των ανομημάτων τους....