Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ*

Η ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών μυρίζει μπαρούτι. Έχει διαμορφωθεί ένα πολεμικό κλίμα το οποίο ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τις δηλώσεις των εκπροσώπων του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Παράλληλα το μνημονιακόσύστημα μέσα στη χώρα μας έχει ξεσπαθώσει και κλιμακώνει την πίεσή του, ώστε η κυβέρνηση με πυρήνα την Αριστερά να αυτοακυρωθεί και να προσαρμοστεί στον παραδοσιακό και καταστροφικό δρόμο της υποταγής στις εντολές της ευρωπαϊκής ηγεσίας για να μην πέσει δήθεν η χώρα στα βράχια.

Τα διάφορα συμφέροντα που ευνοήθηκαν από την περίοδο των Μνημονίων και οι πολιτικοί και κρατικοί τους εκπρόσωποι ανασυντάσσονται μετά από μια περίοδο αμηχανίας. Πρωθιερείς της μνημονιακής λιτανείας, οι καναλάρχες, οι οποίοι -μετά τη διακήρυξη της κυβέρνησης ότι θα δοθούν με νέους διαγωνισμούς οι τηλεοπτικές συχνότητες- πρωτοστατούν στην προπαγάνδα εναντίον της κυβέρνησης, ακόμη και σε προβοκάτσιες απέναντι σε μέλη της κυβέρνησης ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Εντυπωσιάζει ότι την ίδια περίοδο που κλιμακώνει την επίθεσή του το ευρωπαϊκό και ελληνικό μνημονιακό κατεστημένο, συμπαρατάσσεται αντικειμενικά μαζί τους και η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία δείχνει να βρίσκεται σε άλλον πλανήτη. Ακόμη και αναρχικές ομάδες ενεργοποιούνται με στόχο να αποκαλύψουν ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη καταστολής.

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει έχουν δεχτεί μια απίστευτης έντασης και έκτασης πολεμική, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν.

Η επίδραση όλης αυτής της επίθεσης δεν πρέπει να υποτιμηθεί διότι επηρεάζει ένα ποσοστό των συμπολιτών μας, οι οποίοι δεν έχουν σταθερότητα, στέκονται δίβουλα στη στροφή των γεγονότων και δεν μπορούν να κατανοήσουν εύκολα τις κεντρικές αντιθέσεις και τα μεγάλα μέτωπα.

Η κυβέρνηση, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη, δεν έχει μέχρι στιγμής παρεκκλίνει από τον κεντρικό στόχο της και γι' αυτό άλλωστε δέχεται τη μήνι του κατεστημένου.

Ωστόσο βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής.

Ο χρόνος δεν φαίνεται να μας ευνοεί και, ίσως αποδειχθεί ότι η συμφωνία - γέφυρα δεν ήταν η καλύτερη επιλογή στην περίπτωση που δεν υπάρξει επωφελής ενδιάμεση συμφωνία και δεν εξασφαλιστεί ίχνος ρευστότητας με συνέπεια να οδηγηθούμε με το μαρτύριο της σταγόνας μέχρι το καλοκαίρι.

Το χρονικό σημείο σύγκρουσης δεν το επιλέγεις πάντα εσύ, αλλά δεν αφήνεις και τον χρόνο να κυλά εις βάρος σου.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα στρατηγικό σχέδιο που θαεμπεριέχει τον οδικό χάρτη της απεμπλοκής της χώρας από το καθεστώς υπερχρέωσης, ταπεινωτικού ελέγχου, υποταγής σε μια πολιτική που ζημιώνει διαρκώς τον λαό και τη χώρα και την καθιστά παρία μέσα σε μια Ευρωζώνη του κεφαλαίου υπό γερμανική επικυριαρχία. Προφανέστατα αν οι στόχοι μας μπορούν να επιτευχθούν μέσα από τη διαπραγμάτευση που εκτυλίσσεται θα ήταν κάτι ευκταίο και καλοδεχούμενο, όμως επειδή το παιχνίδι είναι στημένο από τις κυρίαρχες δυνάμεις, γι' αυτόν τον λόγο θαπρέπει να είναι μέσα στην ατζέντα μας το ενδεχόμενο της ρήξης.

Η επιλογή αυτή σημαίνει ότι δημιουργούμε τις κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε ναισχυροποιηθεί μια λαϊκή δυναμική ικανή να φθάσει τη σύγκρουση μέχρι τα άκρα και να εξεταστούν όλες οι εναλλακτικές επιλογές που θα επιτρέψουν την εφαρμογή του προγράμματός μας.

Δεν έχουμε άλλον τρόπο παρά να πούμε όλη την αλήθεια στον λαό, να τον πείσουμε ότι έχουμε μπροστά μας έναν πολύ δύσκολο δρόμο, τον οποίο πρέπει να διαβούμε αν θέλουμε να βγούμε από το σημερινό τέλμα.

Είναι αναγκαίο επίσης η τακτική μας σε αυτή την περίοδο να μην εξελίσσεται ως ένα μονοθεματικό έργο που αφορά τη διαπραγμάτευση και μόνο με τους δανειστές. Υπάρχουν μια σειρά ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα του πολίτη, ζητήματα δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής, μέτρα αναγκαία αναδιανομής του πλούτου, χτυπήματος της διαπλοκής και διαφθοράς, πολιτικές ανάπτυξης και αντιμετώπισης της ανεργίας που πρέπει να προωθηθούν ανεξάρτητα από την έκβαση των διαπραγματεύσεων. Ο πολίτης για να συσπειρώνεται πάνω σε ευρύτερους στόχους, πρέπει να βιώνει μια καλυτέρευση στη ζωή του σήμερα με συγκεκριμένα απτά μέτρα και να βλέπει επίσης τον σταθερό προσανατολισμό της κυβέρνησης σε πολιτικές που χτυπούν το κεφάλαιο και το πολιτικό κατεστημένο.

Οι τελευταίες εξελίξεις με την αντεπίθεση του μνημονιακού κατεστημένου στο εσωτερικό της χώρας, από δυνάμεις που διατηρούνται αλώβητες μέσα στον κρατικό μηχανισμό, από δυνάμεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ μέσα στα συνδικάτα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αποδεικνύουν ότι μεθοδεύεται μια διαδικασία «κινητοποιήσεων κατσαρόλας» που θα αξιοποιεί όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Η Αριστερά μπορεί να βρίσκεται στην κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει στα χέρια της την πραγματική εξουσία. Εκτός από δραστικές αλλαγές στον κρατικό μηχανισμό προσώπων και δομών, αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι η διαμόρφωση άμεσα μιας πολιτικοκοινωνικής συμμαχίας των από κάτω, που αδιαμεσολάβητα θα στηρίζει μια γραμμή σύγκρουσης με ό,τι ταλαιπώρησε τον λαό μας τα τελευταία χρόνια. Ο λαός πρέπει άμεσα να βγει στο προσκήνιο.

Η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί να περιοριστεί στον κυβερνητισμό ενόσω δεν θέλει να διαχειριστεί την κατάσταση, αλλά να την τροποποιήσει ριζικά και γι' αυτό πρέπει να συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος για την προοδευτική αλλαγή στη χώρα μας. Ο ρόλος του κόμματος, των μελών και φίλων προς αυτήν την κατεύθυνση είναι καθοριστικός και πρέπει να κινηθούμε ενωτικά, με εξωστρέφεια, με αυτοπεποίθηση και με επιμονή στο πρόγραμμα και τις αρχές μας.