Οι δανειστές μας είναι εταίροι ή δυνάστες;

Η κυβέρνηση μας καθησυχάζει όλους σε σχέση με τη συμπεριφορά και τις επιθέσεις που δεχόμαστε από τις άλλες κυβερνήσεις και τα διεθνή ΜΜΕ, με την αιτιολογία ότι έτσι γίνεται όταν πλησιάζουμε προς το τέλος της διαπραγμάτευσης. Δήθεν γίνονται σκληροί οι αντίπαλοι, για να εξαπατήσουν τους λαούς τους, ενόψει των παραχωρήσεων που θα κάνουν προς εμάς. Είναι όμως έτσι ή εμείς χάφτουμε μύγες;

Εμείς βλέπουμε ότι, οι λεγόμενοι εταίροι, μας πηγαίνουν χρονικά συνεχώς προς τα πίσω μέχρι

να δαπανήσουμε και το τελευταίο ευρώ και σκληραίνουν προοδευτικά τη στάση τους, μέχρι να γίνουμε «ώριμοι» για πλήρη παράδοση, χωρίς καμία αντίσταση. Την τελευταία στιγμή που θα πάει να κλείσει η συμφωνία και ενώ θα "τρέχουν τα σάλια μας" και με ανυπομονησία θα "κουνάμε τις ουρές μας" για τα νέα δανεικά, τότε θα μας βάλουν στο τραπέζι και τα πιο δύσκολα μέτρα, χωρίς να μπορούμε πλέον να κάνουμε πίσω. 

Μην ξεχνάμε ότι με τέτοια κόλπα του Γκέμπελς, με τη μέθοδο του πολέμου των νεύρων, οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αυστρία, χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά. Ας το έχουμε αυτό υπόψη, γιατί αυτή η διαπραγμάτευση, δεν είναι μια απλή συζήτηση, αλλά κανονικός πόλεμος εναντίον του έθνους μας. Οι δανειστές, που η κυβέρνηση αποκαλεί εταίρους, είναι απλά δυνάστες. Ως τέτοιους θα πρέπει να τους έχουμε χαρακτηρισμένους στο μυαλό μας και ως τέτοιους θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε να ξέρουμε που πατάμε και που πάμε.