Και η Παλαιστίνη ματώνει... Και η Παλαιστίνη πεθαίνει... Και μαζί της πεθαίνει και η ανθρωπιά...

Της Τ. Γ.

Aν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,   
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι 
για την ειρήνη και το δίκιο. 
Θα βγεις στους δρόμους, 
θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές,  
το πρόσωπο σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες, - μα ούτε βήμα πίσω.  
Κάθε χειρονομία σου, να γκρεμίζει την αδικία.                                              
Και πρόσεξε, μη ξεχαστείς ούτε στιγμή....                                           

Τασος Λειβαδιτης

Μα ο καιρός που θέλαμε και παλεύαμε να λεγόμαστε άνθρωποι, έχει περάσει πια... Τώρα μόνο ανθρωπάκια του πληκτρολογίου, βυθισμένα στο εγώ...

Και η κραυγή στους δρόμους, από "λυπάμαι" και "έλεος στις οθόνες, αντικατάσταθηκε..

Ετσι, ο καθείς μόνος, στη βολή του σπιτιού, "στεναχωριέται", "οργίζεται" και τη συνείδηση καθησυχάζει, πως τάχα αντιδρά..

Και σώπασαν πια οι δρόμοι, κ' οι λιγοστές φωνές, ψίθυρος, που δεν φτάνει στ' αυτιά των δολοφόνων, που ανενόχλητοι, τα εγκλήματα κορυφώνουν...

Κι' οι συνεργοί τους, όσοι εξουσία κατέχουν και με τη στάση τους σε γενεοκτονία συναινούν, όχληση καμιά απ' τους λαούς τους δεν έχουν...

Και η Παλαιστίνη ματώνει... Και η Παλαιστίνη πεθαίνει... Και μαζί της πεθαίνει και η ανθρωπιά...