Όσοι “σκελετοί” φαίνονται τώρα είναι πτώματα που έχουν σαπίσει εδώ και καιρό

Αναρωτιόταν, φυσικά ρητορικά, ο Ν. Μπογιόπουλος αν "Τέτοιο συρφετό, τέτοιας παρακμής, τέτοιας σαπίλας, διανθισμένο με τέτοια βλακεία έχουμε ξαναζήσει;".

Θα δώσω την αυτονόητη απάντηση: Πάντοτε έτσι ήταν. Όχι μόνο στην αποικία “η χρεοκοπημένη Ελλάς” παντού και πάντοτε στα καπιταλιστικά κράτη υπάρχει μεγάλη σαπίλα.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, του πιο ισχυρού κράτους στον κόσμο. Ο Τραμπ όσο αλλοπρόσαλλος, αδίστακτος και ανίκανος κι αν είναι, είναι η συνέχεια των προηγούμενων παρανοϊκών, κομπλεξικών καθαρμάτων, που κυβέρνησαν τις ΗΠΑ.
Ο Νίξον δεν ήταν ένα μεγάλο καθίκι;
Ο Ρέιγκαν και ο Κλίντον δεν ήταν απίστευτα αδίστακτοι;
Οι Μπους δεν ήταν εντελώς ηλίθιοι;

 Βέβαια όταν υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, όλοι αυτοί μαζεύονταν. Γιατί φοβούνταν. Τώρα ξεσάλωσαν.

Στην Ελλάδα το ίδιο. Παλιότερα έπρεπε να φάμε το δόλωμα της ΕΟΚ.
Μόλις μπήκαμε στην παγίδα της Ευροζώνης, έπεσαν οι μάσκες.

Μην ξεχνάμε πως προχθές μόλις πέθανε ο Κουρής. Τι σημαίνει “Αυριανισμός” γνωρίζουμε όλοι.
Αυτά που κάνουν σήμερα τα ΜΜΕ, τα έκαναν και στο παρελθόν. Τότε όμως δεν ήταν εποχή Μνημονίου και προσπαθούσαν να κρατάνε κάποια προσχήματα.
Πάντοτε όμως η μάχη είναι για την κουτάλα. Ποιος θα φάει τα περισσότερα. Έτσι είναι το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Η θεοποίηση του ατομισμού, η επιθυμία για κέρδος με κάθε τρόπο, έχει αυτά τα νοσηρά φαινόμενα.

Αν τα βρουν στη μοιρασιά οι ψεύτες και οι κλέφτες είναι φίλοι αγαπημένοι, αν όχι είναι εχθροί και δεν θα δείξουν κανένα έλεος στους ανταγωνιστές τους. Η αμάκα πάνω από όλα!

Σε εποχές που το εργατικό κίνημα ήταν πιο δυνατό η ιθύνουσα τάξη έκανε κάποιες τακτικές υποχωρήσεις από φόβο. Αφού έτρωγαν τον αγλέουρα τα λαμόγια πέταγαν ένα ξεροκόμματο στους εργαζόμενους για να πουν μετά “μαζί τα φάγαμε”.
Ο Πάγκαλος! Ίδιος ήταν, ίδιος παρέμεινε. Δεν άλλαξε άποψη, άλλαξαν οι συνθήκες και φανερώθηκε ο κρυμμένος του εαυτός.

Δεν είχαμε διαπλοκή παλιότερα; Όποια εποχή να κοιτάξεις, γεμάτη σκάνδαλα.
Σημίτης, Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου, Καραμανλής (ο θείος)...
Με τα περισσότερα φυσικά στη χούντα, καθώς σε κάθε χούντα τρων οι “ημέτεροι” με δέκα μασέλες. Όσο για γελοιότητες; Άλλο τίποτα! Αν μας κυβερνούσαν ικανοί κι έντιμοι θα φτάναμε σε χρεοκοπία; Πόσες φορές χρεοκοπήσαμε;

Ο Μαρινάκης! Αγόρασε μια ΠΑΕ και μερικά κόμματα. Όπως παλιότερα ο Κοσκωτάς. Μόνο που ο Κοσκωτάς έκανε τη βλακεία να καρφώσει τον Παπανδρέου. Όπως έγινε πλούσιος, έγινε μετά κρατούμενος φυλακών.

Όσοι “σκελετοί” φαίνονται τώρα είναι πτώματα που έχουν σαπίσει εδώ και καιρό. Κι οι τωρινές απατεωνιές θα φανούν αργότερα. Όπως πάντα κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Εκτός αν αλλάξει ριζικά η πηγή του κακού.
Αυτά που βλέπουμε κι ακούμε καθημερινά είναι αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθείται από την ίδρυση του Ελληνικού προτεκτοράτου.
Απόδειξη το ποίημα του Σουρή. “Ποιος είδε κράτος λιγοστό σ’ όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;...” 
Όταν είναι πιο επίκαιρο από ποτέ ένα ποίημα που γράφηκε πάνω από ένα αιώνα πριν, σημαίνει πως τίποτα δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια!

Οι Ιστορικοί οι καλλιτέχνες κλπ συμφωνούν: Στην Ελλάδα επιπλέουν οι φελλοί, προκόβουν οι ρουφιάνοι κι οι προδότες, ενώ, αν βρεθούν κάποιοι που θέλουν να αλλάξει η ζοφερή κι αρρωστημένη κατάσταση, τους τρώει η μαρμάγκα! Περαστικά μας...