Που είσαι μικρέ Ιησού, να δεις τους πιστούς σου!

  Γράφει ο mitsos175.

Χρόνος: Λίγο μετά τη γέννηση του Ιησού. Τόπος: σύνορα της Αιγύπτου, (Ρωμαϊκή επαρχία μετά την αυτοκτονία της Κλεοπάτρας) και Ιουδαίας, κράτος με δικό του βασιλιά, τον Ηρώδη, αλλά υποτελές στη Ρώμη. Κάποιος ασήμαντος λεγεωνάριος έχει σταματήσει ένα ζευγάρι που έχει μαζί του ένα μικρό παιδί:

- Αλτ! Quo vadis? (που πηγαίνεις)

- Στην Αίγυπτο. Είμαι μαζί με τη γυναίκα μου και το γιο μου.

- Ονόματα γρήγορα!

- Ιωσήφ, Μαρία, ενώ τον μικρό τον φωνάζουμε Ιησού. Είμαστε Ισραηλίτες...

- Εβραίοι; Θα είστε τίποτα φανατικοί τρομοκράτες, από τους ζηλωτές!

- Μα όχι, είμαστε άνθρωποι που αγαπάνε την ειρήνη, φτωχοί...

- Έτσι λένε όλοι. Σας ξέρω όμως. Θέλετε να καταστρέψετε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον πολιτισμό μας, να καταργήσετε τις μονομαχίες στο Κολοσσαίο! Και μετά πως θα διασκεδάζουμε εμείς ε; Θα καθόμαστε μπροστά σε ένα κουτί να το κοιτάμε;

- Δεν καταλαβαίνω τι μου λέτε...

- Ε βέβαια κάνουμε τον ανήξερο. Αλλά δε φταίτε εσείς, φταίει που σας αφήνουμε να μπαινοβγαίνετε όποτε θέλετε! 'Έχουν γίνει τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι. Ένας φίλος μου γότθος μισθοφόρος προτείνει να κάψουμε όλους τους Εβραίους, να γλυτώσουμε!

- Μα εμείς δε θέλουμε το κακό κανενός, μόνο να φύγουμε από τη σφαγή, ο Ηρώδης...

- Α ώστε την κοπανήσατε, επειδή δεν γουστάρατε τον Ηρώδη ε; Νάτο! Δεν θέλουν το φίλο της Ρώμης, δεν τους αρέσει! Τους πάπυρους σας γρήγορα, γιατί μα το Mars, (θεός του πολέμου) χάνω την υπομονή μου...

- Φύγαμε κάπως βιαστικά, γιατί ακούσαμε, ότι σκοτώνουν τα παιδιά, τα βρέφη. Φοβηθήκαμε για το μικρό. Σε ικετεύω, άσε μας να περάσουμε.

- Ποτέ! Πίσω γιατί αλλιώς θα σας τρυπήσω με το pilum μου (ακόντιο). Να πάτε από κει που ήρθατε ρε! Κι αυτά που λες είναι προπαγάνδα. Ο Ηρώδης ψάχνει για τρομοκράτες, γι αυτούς που θέλουν να τον ρίξουν, να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.

- Και αυτό θα το κάνουν τα μωράκια;

- Είναι ύποπτοι. Γιατί, άμα μεγαλώσουν, θα γίνουν τρομοκράτες!

- Έλεος, λυπήσου το παιδί! Κοίτα, είναι δυνατό να βλάψει ποτέ κανένα;

- Μα την Μινέρβα (Αθηνά) είναι χαριτωμένος. Αλλά που ξέρω, αν είναι πράγματι δικό σου; Αν δεν το πήρες για να έχεις πρόφαση να μπεις στη χώρα;

- Αυτό ούτε που το σκέφτηκα, δικό μου είναι, σας βεβαιώ.

- Πάντως εγώ χωρίς αποδεικτικά, δεν μπορώ να σας αφήσω να προχωρήσετε. Κάντε μια αίτηση και περιμένετε.

- Θα πάρει πολύ γιατί η φρουρά του Ηρώδη ψάχνει για μωρά.

- Α όχι, ο αυτοκράτορας μας έχει χτυπήσει αποτελεσματικά τη γραφειοκρατία. Λοιπόν καμιά XX (εικοσαριά) χρόνια μόνο. Δεν είμαστε Έλληνες να περιμένουμε μια ζωή για μια βεβαίωση. Χα χα!

- Μα...

- Χωρίς μα, δρόμο τώρα, έχουν σειρά κι άλλοι. Ο επόμενος! Ακούς εκεί, έρχονται να πάρουν τις δουλειές των δούλων μας. Κι από πάνω να κάνουν και προσηλυτισμό στον Εβραϊσμό. Ήθελα να ήξερα, γιατί δεν κτίζουμε ένα τείχος να προστατευτούμε από τρομοκράτες. Όλα εγώ πια θα τα σκέφτομαι;

Όπως ξέρουμε αυτός ο διάλογος δεν έγινε ποτέ και ο μικρός πρόσφυγας Ιησούς τελικά τη γλύτωσε... Άλλα παιδιά πάλι όχι. Η κουταμάρα και το μίσος είναι σε κάθε εποχή. Η αλήθεια αργά ή γρήγορα φαίνεται, αλλά μέχρι να γίνει αυτό την πληρώνουν οι αθώοι.

Σήμερα κάποιοι που χρησιμοποιούν φανατικούς μαλάκες που οι ίδιοι εξόπλισαν με την επεκτατική τους πολιτική, ενώ τσουβαλιάζουν θύματα και τρομοκράτες μισθοφόρους. Λένε τις παραπάνω βλακείες, που αναμασά κάθε φασίστας, ρίχνοντας τη δική τους ανικανότητα, τη δική τους ενοχή, στους φτωχούς πρόσφυγες. "Απελάστε τους όλους"! Που είσαι μικρέ Ιησού, να δεις τους πιστούς σου;