Ο Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξε ανεπανάληπτος γιατί έθεσε το αξεπέραστο ταλέντο του στην υπηρεσία του δίκιου, γιατί «όλες οι ταινίες του γίνανε για τον καταπιεσμένο άνθρωπο».
Ο Σαρλό με το Χαμίνι του γελοιοποιεί την εξουσία, με τους «Μοντέρνους Καιρούς» παραδίδει μαθήματα πολιτικής οικονομίας, με τον «Μεγάλο δικτάτορα» στα 1940 εξευτελίζει τον Χίτλερ.
Όταν στις 22/7/1942, στη συγκέντρωση που έγινε στη Μάντισον Σκουέρ Γκάρντιν ο Τσάπλιν εξυμνεί τον αντιφασιστικό αγώνα της ΕΣΣΔ ήταν βέβαιο ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητος από τον Μακάρθι…
Ο Τσάπλιν δεν ήταν μόνο καταγεγραμμένος ως «κόκκινος» στα κιτάπια της CIA, ως «θαυμαστής της ΕΣΣΔ», «αντιναζιστής» και «ενεργητικός οπαδός της ειρήνης». Είχε και ένα ακόμα ελάττωμα: Είχε περιφρονήσει ευθέως τις ΗΠΑ καθώς αν και ο πιο δημοφιλής αστέρας του Χόλιγουντ δεν είχε ζητήσει ποτέ την αμερικάνικη υπηκοότητα…
Όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το 1952 την απόφασή της για την απέλασή του από τη χώρα εκείνος και μαζί όλη η Υφήλιος γελούσε με το πάθημα των ΗΠΑ καθώς ο Τσάπλιν είχε ήδη σαλπάρει μαζί με την οικογένειά του από το λιμάνι της Νέας Υόρκης για την Ευρώπη…
Ανάμεσα στο αθάνατο έργο του και ο γνωστός μονόλογος από την ταινία του «Ο μεγάλος δικτάτορας»:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.