Τι έκανες στην ΠΑΣΠ, Σταύρο;

Tι έπαθε ο Σταύρος; Όταν το 2009 μιλούσε σε εκδηλώσεις της ΠΑΣΠ δεν έβλεπε «φοιτητοπατέρες»; Δεν ήξερε ότι η ΠΑΣΠ είναι κομματική φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ; 

Του Σωτήρη Λούστα 
Tο 2009 ήμουν φοιτητής στο Μαθηματικό του ΑΠΘ, μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ όταν αυτή βολόδερνε στο 5%. Μια περίοδος κατά την οποία εάν δήλωνες αριστερός δεχόσουν ένα απαλό, συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη. Στην καλύτερη σε θεωρούσαν ρομαντικό, στην χειρότερη χαζό και αφελή. Η ΝΔ κυβερνούσε ήδη 5 χρόνια, είχαμε πάρει Euro, Eurobasket, Eurovision, διοργανώσαμε εξαιρετικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά τα πολλά σκάνδαλα είχαν κουράσει:...

είχε έρθει η ώρα της «Αλλαγής». Στα πανεπιστήμια κυριαρχούσαν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Στις φοιτητικές εκλογές έφταναν αθροιστικά γύρω στο 70%. Και οι δύο προσηλωμένες στα πάρτι, τις γνωριμίες και το μοίρασμα σημειώσεων στους ψηφοφόρους-πελάτες. Σπάνια βρισκόσουν σε κοινή παρέα με ΠΑΣΠίτες ή ΔΑΠίτες στην οποία μιλούσαν για πολιτική-ήταν κι αυτή «ντεμοντέ». Οι μοναδικές πολιτικές τους εκδηλώσεις γινόταν κατά την προεκλογική περίοδο των φοιτητικών εκλογών. Σε μια τέτοια εκδήλωση της ΠΑΣΠ είχα δει από κοντά έναν celebrity-δημοσιογράφο : τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ο Σταύρος δεν είδε φως και μπήκε, αλλά συμμετείχε στην εκδήλωση ως ομιλητής. Δίπλα του η μετέπειτα υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, τότε από τα πρώτα βιολιά των «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ. Το πάνελ μύριζε Σημίτη, πράγμα το οποίο μπορούσες να καταλάβεις βλέποντας τα ενοχλημένα πρόσωπα των «Παπανδρεϊκών». Οι μνήμες από την σφοδρή εσωκομματική σύγκρουση ΓΑΠ-Βενιζέλου το 2007 ήταν νωπές. Ακόμα θυμάμαι τους οπαδούς των δύο αυτών «φραξιών» να πλακώνονται στο φουαγιέ της σχολής μου. Αιτία ήταν η διοργάνωση μιας εκδρομής στην Αράχωβα από την ΠΑΣΠ Φυσικού την ίδια μέρα με την ΠΑΣΠ Μαθηματικού η οποία θεωρήθηκε ως υπονόμευση και εσωκομματική μαχαιριά. Βέβαια, το «καλό» ξύλο εκείνη την εποχή έπεφτε μεταξύ ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Όλα προμήνυαν εκλογική εκτόξευση της ΠΑΣΠ και ο μόνος δρόμος για την ανακοπή αυτής της εκτόξευσης στις σχολές ήταν οι τραμπουκισμοί. Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης εκείνη την περίοδο (αν θυμάμαι καλά) ήταν ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο οποίος έχει γίνει πλέον γραμματέας της ΝΔ. Πρόσφατα τον πέτυχα σε τηλεοπτικό πάνελ να καταδικάζει την βία – το ομολογώ ότι γέλασα με την καρδιά μου.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, γεμάτο φοιτητοπατέρες, τραμπουκισμούς, χιλιάδες αφίσες, δωρεάν σημειώσεις και με αποκορύφωμα τα κερασμένα μπουκάλια σε νυχτερινά μαγαζιά, μίλησε ο Σταύρος. Σήμερα όμως…

«… Το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων δε χρειάζεται ούτε την αστυνομική καταστολή ούτε τις κομματικές παρατάξεις και τους φοιτητοπατέρες…»

Νοέμβρης 2014, ανακοίνωση του «Ποταμιού»

«…τα αμφιθέατρα έχουν γίνει πασαρέλα για τους κομματικούς ινστρούκτορες. Εμπορεύονται μέχρι και τις σημειώσεις των μαθημάτων…»

Νοέμβρης 2014, Ο Σταύρος Θεοδωράκης για το μήνυμα της επετείου του Πολυτεχνείου

Τι έπαθε ο Σταύρος; Όταν το 2009 μιλούσε σε εκδηλώσεις της ΠΑΣΠ δεν έβλεπε «φοιτητοπατέρες»; Δεν ήξερε ότι η ΠΑΣΠ είναι κομματική φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ; Δεν έβλεπε την πασαρέλα για τους κομματικούς ινστρούκτορες; Δεν είδε ούτε τις δωρεάν σημειώσεις στο τραπεζάκι της ΠΑΣΠ;

Προφανώς ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι ούτε χαζός, ούτε τυφλός, ούτε έχει αμνησία. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε, όπως ξέρει πολύ καλά τι κάνει σήμερα. Αντιλαμβάνεται την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να χτίσει ένα νέο, χωρίς τα φθαρμένα πρόσωπα του παλαιού. Αντιλαμβάνεται την απέχθεια των νέων προς κάθε τι «κομματικό» και τους πουλάει «αντικομματισμό». Εκμεταλλεύεται την απίστευτη ανικανότητα της αριστεράς να πρωταγωνιστήσει στο φοιτητικό κίνημα και επιδιώκει να το κάνει αυτός. Όχι με την δημιουργία μιας ακόμη φοιτητικής παράταξης. Όχι με αφίσες, συνελεύσεις και καταλήψεις. Όχι μέσα από τις απαξιωμένες διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων. Το «Ποτάμι» θα διαλύσει το φοιτητικό κίνημα χωρίς καν να πατήσει στις σχολές. Θα υποδαυλίζει το αντιπαραταξιακό και αντικομματικό μένος, ώστε να απονεκρωθούν τελείως οι συλλογικές διαδικασίες. Θα δείχνει συνεχώς την κολλημένη αφίσα που βρωμίζει το πανεπιστήμιο την ώρα που θα μειώνεται η χρηματοδότηση και θα απολύεται προσωπικό. Θα εκμεταλλεύεται τον αριστερισμό και την προσκόλληση στο δόγμα «συνελεύσεις (40 ατόμων)-καταλήψεις (20 ατόμων)-διαδηλώσεις (του χώρου)» και θα πείθει ότι «όλοι ίδιοι είναι». Θα κάνει από τα ΜΜΕ ότι έκαναν η ΔΑΠ και ΠΑΣΠ από τα τραπεζάκια. Θα κάνει τους φοιτητές μια απολίτικη μάζα, ανίκανη να αντιδράσει σε ότι της επιβληθεί.

Ο Σταύρος που γνώρισα δεν άλλαξε. Παραμένει ένας πλασιέ, έχει τον ίδιο εργοδότη και προωθεί το ίδιο προϊόν. Το μόνο που αναβαθμίστηκε είναι η συσκευασία. Οι «αμαρτωλοί» εκσυγχρονιστές αναβαπτίστηκαν και είναι πλέον αναμάρτητοι φίλοι του Ποταμιού, το κόμμα βαφτίστηκε «κίνημα», ο πρόεδρος «επικεφαλής», τα μέλη «εθελοντές» και η απολιτικοποίηση «όχι στα κόμματα». Αρκετοί θα τον πιστέψουν και πάλι, όπως ένας φίλος που προσπαθούσε να με πείσει τον χειμώνα του 2009 για την φοβερή Ελλάδα που θα χτίσει το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, την πράσινη ανάπτυξη και το e-government. Έξι μήνες αργότερα χρεοκοπήσαμε..

Από politicaldoubts μέσω anemosantistasis