O Παπαφλέσσας στο Παρίσι

«Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι». Μετά από πενήντα πέντε έτη, ο στίχος του Γκάτσου δικαιώθηκε εις Παρισίους, εκεί όπου η ελληνική αντιπροσωπεία πότισε ροδόσταμο τους τροϊκανούς κι εκείνοι της ανταπέδωσαν φαρμάκι βρυξελλιώτικο. Για να είμαστε ακριβείς, δεν επρόκειτο...

για ροδόσταμο, αλλά για φάβα Σαντορίνης με καραμελωμένα κρεμμύδια, την οποία, όπως γράφει ο «Βηματοδότης», «την έφτιαξε με τα χεράκια της η κυρία Μάρω, σύζυγος του πρέσβη μας στον ΟΟΣΑ Γιώργου- Στυλιανού Πρεβελάκη. Ο Ινδός του ΔΝΤ Ρίσι Γκογιάλ άφησε τα πάντα κατά μέρος και έκανε κάθετη εφόρμηση επί της φάβας και την ώρα που την έτρωγε έβγαζε και κάποιους ήχους επιδοκιμασίας. Αλλά δεν ήταν μόνο η φάβα. Η σύζυγος του πρέσβη είχε ετοιμάσει και... σπανακόπιτα, τυροπιτάκια, ένα κοτόπουλο κοκκινιστό και διάφορα άλλα εδέσματα, τα οποία τίμησαν δεόντως οι πάντες, και τροϊκανοί, και οι δικοί μας, που ήταν νηστικοί εδώ και ώρες».

Τα πάντα έκανε η αντιπροσωπεία μας, μέχρι τα έσχατα όπλα του ελληνισμού επιστράτευσε, τη φάβα της Σαντορίνης, τα σπανακοπιτάκια, τα τυροπιτάκια, διότι οι διαπραγματεύσεις είναι σαν τον έρωτα, περνούν από το στομάχι. Μόνο που τα στομάχια των τροϊκανών, ιδίως δε του Ινδού, απεδείχθησαν πιο σκληρά κι από τις καρδιές τους. Τζάμπα πήγαν οι κόποι της κυρίας του πρέσβεως. Καλύτερα να τους έδινε ένα σοκολατάκι να τους κακομάθαινε. Εν πάση περιπτώσει, τα παλικάρια μας που πήγαν στο Παρίσι δώσανε μάχη για την πατρίδα. Προδιαθέτουν, άλλωστε, γι' αυτό και τα ονόματά τους, «Χαρδούβελης», «Σταϊκούρας», «Πρωτόπαπας», «Παπασταύρου», σα να είναι βγαλμένοι από τις σελίδες του 1821, σα να βλέπεις ταινία για τον Παπαφλέσσα και τις Σουλιώτισσες.

Κι όμως, η κυβέρνηση του Σαμαρά και του Βενιζέλου διαπραγματεύεται με τους δανειστές και μάλιστα σκληρά. Διαπραγματεύεται, όχι για να σώσει τους πολίτες της, αλλά για να σώσει το τομάρι της, για να παραμείνει στα πράγματα όσο περισσότερο γίνεται, για να βγάλει όλο το ξίγγι από τη μύγα της εξουσίας. Στόχος τους είναι να κλείσουν μια συμφωνία πακέτο που θα την εμφανίσουν ως τη μοναδική επιλογή, take it or live it, που λένε και οι Αγγλοσάξωνες, ή την παίρνεις ως έχεις ή χάνεσαι από προσώπου γης. Αλλά ακόμη κι αν δεν τους κάτσει, ακόμη κι αν το Μνημόνιο συνεχιστεί ως έχει και μετά την 1η.1.2015, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνει η ήττα τους όπλο για νίκες μελλοντικές, θα δημιουργήσουν κλίμα εσχατολογικό, ότι δηλαδή, αν πάμε σε εκλογές χωρίς συμφωνία, θα πέσει ο ουρανός και θα μας πλακώσει, γι' αυτό θα πρέπει να βρεθούν οπωσδήποτε οι 180, ώστε να ομαλοποιηθεί η πολιτική κατάσταση.

Τις επόμενες ημέρες θα δούμε πράματα και θάματα, ξεδιάντροπα ψέματα, πλαστά ρεπορτάζ, δωροδοκίες, το καθεστώς θα προσπαθήσει να μετατρέψει τον επιθανάτιο ρόγχο του σε απειλητική κραυγή, την τελευταία ανάσα του σε φλόγα. Μένει να δούμε ποιος θα καεί.

Tου Γιώργου Ανανδρανιστάκη