Οι άνθρωποι που εμφανίζονται να κυβερνούν στην Ελλάδα είναι πολιτικά πτώματα, ρεζίληδες της ελληνικής κοινωνίας και του διεθνούς συστήματος...

Πρόοδος σημαίνει υπέρβαση της απλοϊκότητας στη διακυβέρνηση υπέρ της απλότητας στη λειτουργία των θεσμών…
         
Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
             
Εδώ και καιρό παρατηρώ ένα σοβαρό πρόβλημα στην κοινοβουλευτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Και ασχολούμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι το να ασχοληθείς με την σημερινή κοινοβουλευτική και κυβερνητική λειτουργία της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, είναι μια αφάνταστα ανθυγιεινή, άσκοπη και ψυχοφθόρος εργασία, που...
εν τέλει δεν παράγει αποτέλεσμα.

Οι άνθρωποι που εμφανίζονται να κυβερνούν στην Ελλάδα είναι πολιτικά πτώματα, ρεζίληδες της ελληνικής κοινωνίας και του διεθνούς συστήματος. Οι πολιτικοί της συγκυβέρνησης χάθηκαν στην μετάφραση του εγχειριδίου καλής συμπεριφοράς και διακυβέρνησης που συνέταξε προχείρως η τρόικα και σήμερα αντί να «σκίζουν μνημόνια», όπως διατείνεται ο προπαγανδιστικός τους μηχανισμός, «ξεσκίζονται οι ίδιοι από τα μνημόνια». Άρα πάμε παρακάτω… Και το παρακάτω, όπως τα έφεραν οι καιροί, δηλαδή η κοινωνική και πολιτική εξέλιξη στην Ελλάδα της πτώχευσης και φτωχοποίησης, ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κατανοητό λοιπόν το γιατί ο κόσμος - έλληνες και ξένοι – ασκούν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να είναι κυβέρνηση. Μόνον που δεν είναι ακόμη και αυτό μοιάζει να αγνοούν ακόμη και οι προπαγανδιστές της συγκυβέρνησης.

Αναφέρονται στον ΣΥΡΙΖΑ σαν να κυβερνά αυτός και να βρίσκονται οι ίδιοι ήδη στην αντιπολίτευση. Μοιραίο επικοινωνιακό σφάλμα, από μοιραίες προσωπικότητες, που δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, ενώ μιμούνται την γκεμπελική στρατηγική λίγο πριν πέσει το Βερολίνο, αγνοούν την επιστήμη της. Μιμούνται το γκεμπελικό ιδίωμα σαν να αντιγράφουν από ένα εγχειρίδιο διάσωσης ενός καθεστώτος που αγωνίζεται να μην εξαφανιστεί μετά την ήττα του, αφήνοντας κάποιες παρακαταθήκες για το μέλλον, όπως λέμε μάλλον εσφαλμένως.

Κοιτάξτε, η συγκυβέρνηση χάθηκε στο «user manual» της τρόικας στο πλαίσιο μιας διαδικασίας learning-by-numbers για προσαρμογή μιας πτωχευμένης χώρας στην ΟΝΕ, όπως έχω επανειλημμένως εξηγήσει. Γιατί να «χαθεί»; Διότι, φίλε μου, η Ελλάδα του 2010-14 δεν ήταν/είναι η Λετονία ή η Λιθουανία του 1990-2004 - καμία σχέση - αν και πολλοί δεξιοί και νεοδεξιοί θα ήθελαν να είναι, παραγνωρίζοντας το γεγονός πως αν ήταν, τότε αυτοί οι ίδιοι δεν θα ήταν στη θέση που είναι σήμερα! Δεν υπήρχε τεχνολογία, επιστημονικά δομημένη, για την επανίδρυση του ελληνικού κράτος στο πλαίσιο μιας διαδικασίας προσαρμογής «σοκ και δέος» υπό την επιτροπεία της τρόικας. Όλα ήταν ένας αυτοσχεδιασμός με απίθανες παραδοξότητες για έναν πολιτικό επιστήμονα, έναν οικονομολόγο, έναν νομικό ή έναν κοινωνιολόγο. Το «user manual» της τρόικας ήταν η συνταγή αποτυχίας του προγράμματος της τρόικας για την Ελλάδα. Μια διαδικασία που οι άφρονες έως ηλιθιότητας, καιροσκόποι συγκυβερνήτες, όπως και η πανικόβλητη διαπλοκή εμφάνισαν ως success story! Αυτό τους «ξέσκισε» και τους τελειώνει βασανιστικά.

Στην Ελλάδα, πάνω σε ένα ήδη σοβαρά δυσλειτουργικό και άκρως αντιφατικό εκτός από αντιδημοκρατικό «user manual» του ελληνικού κράτους που δομούσε την πολιτεία και αγορά της Τρίτης Ελληνική Δημοκρατίας, ήρθε και έκατσε ένα αντι-επιστημονικό, άκρως αυθαίρετο και αντικοινωνικό «user manual» της τρόικας, έτσι ώστε το πρώτο να διορθωθεί στη βάση των οδηγιών του δεύτερου. Το αποτέλεσμα ήταν ασφαλώς προβλέψιμο από όσους δεν ψώνιζαν τα πτυχία τους στην αγορά ή δεν παπαγάλιζαν απλώς τα μαθήματά τους με όνειρο να ξεμπερδεύουν από αυτά για να κατακτήσουν μια θέση στο δημόσιο, στο κοινοβούλιο, στη κυβέρνηση ή στις μπίζνες: Η δραματική και παρατεταμένη οικονομική κρίση να μετεξελιχθεί σε πολιτική κρίση στην Ελλάδα, στο βαθμό που δεν υπήρχε εγκαίρως «αποζημίωση» της φτωχοποιούμενης κοινωνίας με δημοκρατικούς θεσμούς.

Όχι μόνον δεν έγινε αυτό, αλλά επιχειρείται από το τρομοκρατημένο πολιτικοοικονομικό καθεστώς της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας να εμποδιστεί πάση θυσία ο ΣΥΡΙΖΑ να έρθει ισχυρός στα πράγματα, σταθεροποιώντας κατ’ αρχήν την πολιτική δομή στη χώρα μας, η οποία είναι βέβαιον πως δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον ούτε με το «user manual» της τρόικας, αλλά ούτε και με το «user manual» του καθεστώτος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Έξω από τη λογική της δολιοφθοράς εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εμφανώς πλέον διακατέχει τους δεξιούς, κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς συγκυβερνήτες και τα περιφερειακά τους μορφώματα, υπάρχει και μια αντικειμενικότητα που δεν μπορεί να παραγνωρίσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί θεσμικά και παραγωγικά στο πλαίσιο μιας νέας αρχής: Απλοποίηση στην  δημοκρατικοποίηση του «user manual» που θα αφορά από εδώ και πέρα στην λειτουργία κράτους και αγοράς στην Ελλάδα. Και το διοικητικά απλό δεν είναι ποτέ επιστημονικά και πολιτικά απλοϊκό. Αντίθετα σε μια δημοκρατία είναι πολυσύνθετες και πολυδιάστατες οι προσεγγίσεις και πλουραλιστικές οι διαδικασίες, που απαιτούν υψηλό δημοκρατικό φρόνιμα, κονστρουκτιβιστική παιδεία και καλά συστηματοποιημένη γνώση με αυτοπεποίθηση που κερδίζεται αποκλειστικά από την εμπειρία, για να καταλήξουμε σε ένα απλό για τον πολίτη και τον δημόσιο λειτουργό, «user manual».

Να, αυτό πέτυχαν οι γερμανοί και ο κόσμος τους μυθοποίησε ως άτομα και κοινωνία! Αυτό μου έλεγαν δύο φίλοι και δάσκαλοί μου, τους οποίους χάσαμε νωρίς. Τον ένα μάλιστα αφάνταστα νωρίς. Στον Γιώργο Παπαδημητρίου και τον Δημήτρη Τσάτσο αναφέρομαι. Το απλό και σαφές «user manual» του κράτους εξυπηρετεί την δημοκρατική θεσμική συγκρότηση και λειτουργία της πολιτείας στο σύνολό της.

Ένα καινούργιο, απλό και σαφές «user manual», που θα επανιδρύει θεσμικά το ελληνικό κράτος, έχει ανάγκη να κατασκευάσει και να προτείνει στον ελληνικό λαό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αντί με ένα φετιχιστικό κοινοβουλευτικώς τρόπο να αναλώνεται στην «μελέτη», ερμηνεία και στο «κόλπο» του υφιστάμενου, έτσι ώστε να γίνουν τα στελέχη του πιο επιδέξιοι χειριστές από τους παλαιοκομματικούς στην νομοθετική και οικονομική παθολογία μας.

Είναι λάθος ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το σημείο. Για να μαγειρέψεις πολιτικά κάτι νόστιμο και υγιεινό για τα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας, πρέπει να επικεντρωθείς με δημοκρατικό φρόνημα και τρόπο στη συνταγή και όχι να τρως το χρόνο σου και την ενέργειά σου πάνω από ένα ξεσκισμένο, δραματικά φθαρμένο και δολίως περιπεπλεγμένο «user manual» της συσκευής μαγειρέματος.

Η παρότρυνσή μου, λοιπόν, προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βγαλμένη από μία διαφημιστική καταχώρηση, που βλέπω μπροστά μου ξεφυλλίζοντας ένα αγγλικό περιοδικό διακόσμησης της γυναίκας μου: ΣΥΡΙΖΑ, lose yourself in a recipe book, not the user manual!...

Από τη Σίβυλλα