Το μανιφέστο του ενός

Στο περιθώριο της βαριάς στασιμότητας που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ, ορισμένοι υποψήφιοι πρωταγωνιστές ετοιμάζουν – διαβάζουμε – μανιφέστο για το νέο ΠΑΣΟΚ. Προσπερνώντας το φαντασιακό και έωλο του εγχειρήματος – δεν μπορεί να νοηθεί νέο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ μόνο να αυτοκαταλυθεί μπορεί – οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι όποιος επιχειρεί να γράψει ένα νέο μανιφέστο πιθανόν κάτι να συνεισφέρει.

Έχει, όμως, νόημα το μανιφέστο μιας ομάδας εξουσίας που εμφανίζεται να υπάρχει, για να επιχειρήσει την ανανέωση ενός απονεκρωμένου μηχανισμού εξουσίας; Προφανώς και δεν έχει κανένα νόημα.

Σήμερα, παραμονές της αυγής του 2012, με την Ελλάδα να βρίσκεται στη βαθύτερη πολιτική κρίση που γνώρισε ποτέ, νόημα έχει μόνο το μανιφέστο του ενός. Το μανιφέστο δηλαδή του κάθε πολίτη ξεχωριστά, που μετά την εμπειρία των δύο τελευταίων ετών, η ίδια η ζωή τον καλεί, καλεί τον καθένα μας, να αυτοπροσδιοριστεί στη νέα, δύσκολη και επίπονη πορεία που έχουμε μπροστά μας. Σήμερα ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα ούτε μανιφέστα από άλλους πρέπει να περιμένουν, ούτε λύσεις να προσδοκούν. Οι ίδιοι είναι η λύση. Οι ίδιοι και η συνείδησή τους. Άλλες, έξωθεν, λύσεις δεν υπάρχουν.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, κάθε αυτοπροσδιοριζόμενη ελεύθερη συνείδηση, με το δικό της μανιφέστο στο χέρι, καλείται να συναντηθεί με άλλες ελεύθερες συνειδήσεις, σε μια πορεία αυτοανασυγκρότησης και ανασυγκρότησης της χώρας.

Το 2012 θα γίνουν εκλογές. Το φεουδαρχικό μόρφωμα εξουσίας που χρεοκόπησε ηθικά, πολιτικά και οικονομικά τη χώρα, θα επιχειρήσει αυτο-ωραιοποιούμενο να κερδίσει χρόνο. Απέναντι και εναντίον αυτού οφείλει να υψωθεί το μανιφέστο του ενός.

Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε; Που θέλουμε να πάμε; Με ποιο περιεχόμενο; Ποιο νόημα;

Ας δώσει ο κάθε πολίτης τη δική του απάντηση, γράφοντας το μανιφέστο του εαυτού του.

*O Λευτέρης Κουσούλης είναι Πολιτικός Επιστήμονας.