Ο κόσμος αλλάζει…

Λέγεται κατά καιρούς, ότι όταν ‘καίγεται το σπίτι μας’ και τα προβλήματα, με πρώτο αυτό της επιβίωσης, ταλανίζουν την κοινωνική πραγματικότητα, είναι πολυτέλεια αν όχι υπεκφυγή να ασχολούμαστε με τις διεθνείς ισορροπίες και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, Σε μια εποχή ωστόσο που η ταχύτητα της πληροφόρησης και η εκμηδένιση των αποστάσεων και των συνόρων, έχουν διαμορφώσει νέα δεδομένα αμεσότητας, είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ένδειξη αδυναμίας να αδιαφορούμε για το πλαίσιο των εξελίξεων, που καθορίζουν, σε πρώτο χρόνο πλέον και τη δική μας μοίρα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως μετεξελίχθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, αποτελεί τα τελευταία χρόνια τον σπουδαιότερο εμπορικό εταίρο και δύναμη διαπραγμάτευσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Θαυμαστό αναντίρρητα επίτευγμα, που προσπορίζει σε πρώτη ανάγνωση άμεσα οφέλη και προνόμια στα μέλη της, που έχουν ανεπτυγμένο εξαγωγικό εμπόριο. Και πρώτη μεταξύ αυτών είναι η Γερμανία. Μια χρήσιμη υπενθύμιση, που αναδεικνύει, πέρα από φιοριτούρες, πως όλοι μας και ιδίως οι πιο ωφελημένοι, έχουμε ζωτικό συμφέρον να διατηρήσει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα την προοπτική του. Αντίστοιχα είναι και μια υπόμνηση, πως οι πλέον ωφελημένοι έχουν την αυτονόητη υποχρέωση και πρέπει να μεριμνούν, πέρα από ηθικολογίες, για τη μετακύλιση μέρους των ωφελημάτων τους στα άλλα Κράτη Μέλη για να διευκολυνθεί η σύγκλιση και η ισόρροπη ανάπτυξη. Στόχευση που αποτελεί διακηρυγμένη και κορυφαία προτεραιότητα, ίδρυσης και λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόσφατα η αδιατάρακτη οικονομική προοπτική των κορυφαίων εξαγωγικών δυνάμεων της Ευρώπης, φαίνεται να δοκιμάζεται. Ο Πρόεδρος Τραμπ εξήγγειλε την επιβολή δασμών στην εισαγωγή αλουμινίου και χάλυβα στις ΗΠΑ. Απόφαση που δυνητικά μπορεί να προκαλέσει ‘εμπορικό πόλεμο’, με τους Κινέζους να επιβάλλουν δασμούς σε σειρά προϊόντων, περιλαμβανομένων των αυτοκινήτων, της κύριας δηλαδή αιχμής της Γερμανικής Βιομηχανίας. Ομοίως ο επιζητούμενος από τη Γαλλία φόρος επί των τεχνολογικών γιγάντων του διαδικτύου, σε Κοινοτικό επίπεδο, μπορεί να πυροδοτήσει αντίμετρα δασμών από τις ΗΠΑ, όπου έχουν κατά κανόνα την έδρα τους και την προέλευσή τους οι κολοσσοί του Διαδικτύου. Και πάλι η Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, φέρεται εξαιρετικά θορυβημένη στην προοπτική αυτή. Κοντά στις ‘εμπορικές’ αυτές εξελίξεις, μια νέα θεματική δραστηριοποίηση, αυτή των εφαρμογών της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence) δημιουργεί νέα δεδομένα, στους τομείς του εμπορίου, της οικονομίας, της εργασίας και της ασφάλειας. Οι Κινέζοι αλλά και οι Ρώσοι φέρεται να έχουν επενδύσει και να επενδύουν στον τομέα αυτό, ανταγωνιζόμενοι την κραταιά παρουσία των ΗΠΑ. Ειδικά για την ασφάλεια, η Τεχνητή Νοημοσύνη, αποτελεί θεματική στην οποία πρέπει να προστρέξουμε, τόσο σε σχέση με ανάλογες πρωτοβουλίες που μπορεί να αναλάβουν άσπονδοι γείτονες, όσο και για να αντισταθμίσουμε απαγορευτικά αριθμητικά δεδομένα και συσχετισμούς. Συγχρόνως αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσουμε στην οικονομία της γνώσης και το άριστο έμψυχο δυναμικό που διαθέτουμε.
Οι συντελούμενες κοσμογονικές αλλαγές είναι μια πραγματικότητα. Δεν αποτελούν ούτε αποκυήματα συνωμοσιολογικών θεωριών, ούτε διαδικασίες στις οποίες έχουμε την πολυτέλεια να παραμείνουμε ‘δειλοί και άβουλοι παρατηρητές’. Είναι σημεία αναφοράς για τη χάραξη της πολιτικής μας. Και όροι για να επιτύχουμε την επιβίωση και την προοπτική μας.