Τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης οδηγούνται σε μία ανάλογη παγίδα, με αυτήν που στήθηκε στην Ελλάδα

Τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης οδηγούνται σε μία ανάλογη παγίδα, με αυτήν που στήθηκε στην Ελλάδα, στα πλαίσια της πολιτικής του μερκαντιλισμού που εφαρμόζουν οι χώρες του κέντρου – με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή τους σε αποικίες.

Επικαιρότητα
Έχοντας την πολύ κακή εμπειρία της ανόδου των μισθών στην Ελλάδα μετά την είσοδο της στην Ευρωζώνη σε επίπεδα που υπερέβαιναν σταθερά την παραγωγικότητα της, με τελικό αποτέλεσμα την υποχρέωση και τη χρεοκοπία της, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε πως κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης – πιστεύοντας πως οδηγούνται σε μία ανάλογη παγίδα που στήνεται από τα έμπειρα κράτη της κεντρικής Ευρώπης, στα πλαίσια της πολιτικής του μερκαντιλισμού που ακολουθούν.

Με απλά λόγια παροτρύνουν τα φτωχότερα πρώην κομμουνιστικά κράτη, τα οποία δεν χρεώνονταν λόγω του συστήματος που είχαν, καθώς επίσης της λιτής διαβίωσης τους, να αυξήσουν τους μισθούς των εργαζομένων τους – με στόχο αφενός μεν την άνοδο της κατανάλωσης τους με «δυτικά» προϊόντα (που αυξάνουν τις δικές τους πωλήσεις και τα κέρδη τους), αφετέρου τη σταδιακή υπερχρέωση τους, μέσω της οποίας θα μετατραπούν μακροπρόθεσμα σε αποικίες, κατά το παράδειγμα της Ελλάδας.

Όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, όπου αναγράφονται οι μισθοί σε σχέση με την παραγωγικότητα των εργαζομένων (πηγή), σε όλες τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αυξάνονται πάρα πολύ – με πρώτη τη Ρουμανία, στην οποία υπερβαίνουν την παραγωγικότατα πάνω από 15%, ακολουθούμενη από την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία με ρυθμούς άνω του 10%!.

Η άνοδος αυτή είναι αναμφίβολα πάρα πολύ μεγάλη, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι εγχώριες επιχειρήσεις σταδιακά σε μεγάλα προβλήματα – αφού για να επιβιώσουν θα πρέπει να αυξήσουν τις τιμές πώλησης τους, οπότε δεν θα μπορούν να είναι ανταγωνιστικές σε διεθνές επίπεδο. Οι ξένες επιχειρήσεις τώρα που δραστηριοποιούνται εκεί θα είναι σε θέση να τα καταφέρουν παρά τις αυξήσεις, επειδή είναι μεγαλύτερες και πουλούν τα προϊόντα τους σε πολλές άλλες χώρες – οπότε θα έχουν απλά λιγότερα κέρδη και θα κλείσουν/εξαγοράσουν τις εγχώριες, κατακτώντας τις οικονομίες των εκάστοτε κρατών.

Βραχυπρόθεσμα βέβαια η ισχυρή αύξηση των πραγματικών μισθών των εργαζομένων τονώνει την κατανάλωση σε αυτές τις χώρες, οπότε οι επιχειρήσεις κερδίζουν – κάτι που όμως δεν θα έχει διάρκεια, αφού θα προκληθούν μεγάλα ελλείμματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους, η χρηματοδότηση τους θα είναι όλο και πιο δύσκολη, ενώ όταν ξεσπάσει η επόμενη χρηματοπιστωτική κρίση θα έχουν τη μοίρα της Ελλάδας. Πόσο μάλλον όταν το 2008 τα ελλείμματα τους είχαν ήδη εκτιναχθεί στα ύψη – όπως διαπιστώνεται για τη Ρουμανία (-12%) και τη Βουλγαρία (-25%) από το γράφημα.