Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν οικονομικό. Είναι πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης.

Μην μας φοβίζουν οι έννοιες και οι πομπώδεις λέξεις που τρομάζουν ακόμα και να τις προφέρουμε. ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, είναι ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας ενός κράτους. Τόσο απλά. Κανόνες είναι, με βάση τους οποίους οργανώνεται ένας λαός σε νομικό πρόσωπο – κράτος και λειτουργεί.

Δεν θα πάω πολύ πίσω, απλά αναλογιστείτε πόσα χρήματα έπεσαν στην ελληνική αγορά, μετά τη μεταπολίτευση και ειδικά μετά την είσοδο στο ευρώ και πριν τα μνημόνια. Πακτωλός δισεκατομμυρίων.
Και τι έγινε; Μήπως άλλαξε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας; Που είναι οι βιομηχανίες; Που είναι οι επιχειρήσεις που θα αύξαναν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα; Μόνο θαλασσοδάνεια, καταναλωτικά δάνεια, γαμοδάνεια, διακοποδάνεια και δάνεια για αγορές ακινήτων που δημιούργησαν μια τεράστια φούσκα ακινήτων.

Και εν τέλει που πήγαν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια; Γιατί αυτά τα χρήματα δεν είναι στην Ελλάδα σήμερα;
Φίλοι μου, τώρα υποφέρουμε όλοι μας και μας τα παίρνουν όλα, ταΐζοντάς μας με το όνειρο να ξαναγυρίσουμε πίσω σε εκείνη την καταναλωτική ευδαιμονία. Μα όσα δισεκατομμύρια και να ξαναπέσουν στην ελληνική αγορά, πάλι στον ίδιο παρανομαστή θα καταλήξουμε.
Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν οικονομικό. Είναι πρόβλημα πολιτικής διαχείρισης.
Και προς Θεού μη νομίζουμε ότι αλλάζοντας πρόσωπα διαχειριστών θα αλλάξουμε τα πράγματα. Λάθος. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύ.
Είναι πρόβλημα του ίδιου του πολιτεύματος, δηλαδή του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους. Του κράτους που θέτει τους νόμους που ρυθμίζουν τη ζωή μας και που κανείς μας δεν μπορεί να ελέγξει τη σκοπιμότητά τους.