Εκτοξεύθηκε, πέρα από κάθε πρόβλεψη, το ύψος του δημοσίου χρέους στο τέλος του πρώτου εξαμήνου, φτάνοντας το γιγάντιο για τα ελληνικά δεδομένα ύψος των 321 δισ. ευρώ.
Να σημειωθεί ότι στο ύψος του χρέους δεν υπολογίζονται οι εγγυήσεις του Δημοσίου για δάνεια φορέων και επιχειρήσεων του τελευταίου, οι οποίες εγγυήσεις στη μεγάλη πλειοψηφία τους, καταπίπτουν στη συνέχεια, φορτώνοντας ισόποσα το δημόσιο χρέος.
Κυρίως, όμως, στο ύψος του δημοσίου χρέους δεν υπολογίζεται το αφανές χρέος που αντιπροσωπεύουν οι εγγυήσεις του Δημοσίου προς τις τράπεζες για τη δανειοδότησή τους από τηνΕυρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το οποίο, λόγω αδυναμίας των τραπεζών και του Δημοσίου να το εξοφλήσουν, ισοδυναμεί στην ουσία με πρόσθετο δημόσιο χρέος. (Να υπογραμμίσουμε εδώ και την πρωτοφανή κερδοσκοπία των τραπεζών, που πραγματοποιείται μέσω τους ως άνω αφανούς χρέους, με τα τρίμηνα και εξάμηνα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, τα οποία αγοράζουν οι τράπεζες με υψηλότατα επιτόκια, δανειζόμενες με σχεδόν μηδενικά επιτόκια από την ΕΚΤ και με εγγύηση του Δημοσίου!)
Το χρέος των 321 δισ. του τέλους του α’ εξαμήνου του2013 είναι σε απόλυτους αριθμούς μεγαλύτερο από το χρέος που είχε η Ελλάδα το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση, ενώ ως ποσοστό του ΑΕΠ, λόγω και της δραστικής μείωσης του τελευταίου, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το χρέος, σύμφωνα με δημοσίευμα του "Βήματος", επιβαρύνθηκε κατά 16 δισ. ευρώ εντός του 2013 και είναι υψηλότερο κατά 18 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2012 που ήταν 303 δισ. ευρώ. Με δύο λόγια το δημόσιο χρέος κατά τον τελευταίο χρόνο αυξανόταν κατά το πρωτοφανές ποσό του 1,5 δισ. ευρώ το μήνα!
Το ύψος των τόκων, παρά τη μείωση των επιτοκίων, κινείται μεταξύ 11 και 12 δισ. ευρώ ετησίως. Τοχρέος ξεπέρασε και οι τόκοι ανέβηκαν και πάλι στα ύψη που είχαν διαμορφωθεί πριν από το PSI.
Μπροστά σε αυτό το δυσθεώρητο ύψος του χρέους, που με τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί στο180% του ΑΕΠ και το οποίο ακόμα και αν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, θα εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το ύψος των τόκων, στο ίδιο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επικρατεί βαθύτατη ανησυχία όσο και αν αυτή επιχειρείται, ματαίως, να κρυφτεί από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΑΕΝΑΟ ΧΡΕΟΣ - ΑΕΝΑΗ ΟΜΗΡΙΑ
Αφού το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους έχει αποκλειστεί μετά φανατισμού, πρώτα απ’ όλα από τηΓερμανία, όλη η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους εντοπίζεται στην περαιτέρω μείωση (τρίτη κατά σειρά) των επιτοκίων του χρέους και σε μια νέα επιμήκυνση της εξόφλησής του, που μπορεί για κάποια σημαντικά τμήματά του να φτάσει και τα 50 έτη.
Οι πιο αισιόδοξοι κύκλοι του Υπ. Οικονομικών, συνεπικουρούμενοι από τα οικονομικά επιτελεία των τραπεζών, π.χ. Alpha , προσπαθούν να διαβεβαιώσουν ότι η μείωση των επιτοκίων και ηεπιμήκυνση εξόφλησης του χρέους, μαζί με την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων θα μειώσουν κατά πολύ το έλλειμμα και κατά συνέπεια, σε ένα βαθμό, το «χρηματοδοτικό κενό» (χρήματα που απαιτούνται για την εξόφληση των δανείων που λήγουν), το οποίο, κατά το ΔΝΤ, κινείται γύρω στα 11,5 δισ. για τα έτη 2014-2015.
Οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο και εφ’ όσον η οικονομία περάσει σε ανάπτυξη, το χρέος μπορεί να καταστεί βιώσιμο και μετά από μια «μικρή χρηματοδοτική ένεση», να καταστεί καιεξυπηρετήσιμο μέσω του δανεισμού από τις αγορές.
Η αισιοδοξία, όμως, αυτή, όπως τόνιζαν οικονομικοί κύκλοι της Αριστεράς στην Iskra, είναι παντελώς αστήρικτη.
Κι αυτό όχι μόνο γιατί οι προϋποθέσεις πάνω στις οποίες στηρίζουν την αισιοδοξία τους οι κυρίαρχοι κύκλοι, όπως πρωτογενές πλεόνασμα, ανάπτυξη της οικονομίας κλπ είναι ανεδαφικές αλλά γιατί και στο καλύτερο σενάριο, το συνολικό χρέος θα είναι με την πάροδο των ετών υψηλότερο από το δυσθεώρητο σημερινό και η έξοδος της χώρας στις αγορές απολύτως προβληματική.
Το μόνο που θα έχει καταφέρει η επιμήκυνση της εξόφλησης του χρέους, ίσως μέχρι και 50 χρόνια, είναι να καταστήσει το χρέος αέναο, να εκτινάξει σε ακόμα πιο υπέρογκα ποσά την εξόφλησή του(επιτόκια για πολύ μεγαλύτερο χρόνο) και να θέσει υπό αιώνια ομηρία τη χώρα.
Μόνη λύση για το χρέος είναι η πλήρης διαγραφή του με όπλο τη στάση πληρωμών. Επιλογήδύσκολη και επαναστατική αλλά μόνη δυνατή για να ανασάνει η χώρα, προκειμένου να εφαρμόσει ένανέο προοδευτικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.