Νίκος Λιάλιος: «Αγκάθι» η ρύπανση που προκαλεί η ΛΑΡΚΟ

Η συμμόρφωση της ΛΑΡΚΟ με την περιβαλλοντική νομοθεσία παραμένει ένα σημαντικό επιπλέον «αγκάθι» στη λειτουργία της επιχείρησης και, συνεπώς, σε οποιαδήποτε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης.

Την προηγούμενη εβδομάδα, παρατάθηκε για τρίτη φορά η άδεια απόρριψης μεταλλουργικών σκουριών στη θαλάσσια περιοχή του Ευβοϊκού Κόλπου, πρακτική που θα έπρεπε κανονικά να τερματιστεί... αύριο, με τη λειτουργία χώρου απόθεσης στην ξηρά. Ομως, η κατασκευή της εγκατάστασης δεν έχει ξεκινήσει.

Η ΛΑΡΚΟ θεωρείται μια από τις πιο ρυπογόνους ελληνικές βιομηχανικές μονάδες – μάλιστα, τον Μάιο του 2011 της επιβλήθηκε από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος πρόστιμο ύψους 596.340 ευρώ για σειρά παραβάσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Η ανάγκη τερματισμού της απόρριψης σκουριάς στη θάλασσα από τη ΛΑΡΚΟ (μία κάθε άλλο παρά σύγχρονη και ασφαλής για το περιβάλλον πρακτική) άρχισε να απασχολεί το υπουργείο Περιβάλλοντος τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο εφαρμογής ενός προγράμματος συμμόρφωσης της ΛΑΡΚΟ με την περιβαλλοντική νομοθεσία. Μάλιστα, το 2004 επελέγη θέση (στην περιοχή Κορυφή Κοκκίνη στον Δήμο Οπουντίων) για την απόθεση της σκουριάς, ωστόσο η θέση αυτή ήταν ακατάλληλη, όπως έγινε δεκτό με την υπ’ αρ. 3883/2008 απόφαση του Ε΄ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Η Πολιτεία όμως αποφάσισε να δώσει στην εταιρεία μια περίοδο προσαρμογής, συνεκτιμώντας την προσφορά του μεταλλουργικού εργοστασίου στην τοπική και εθνική οικονομία. Στόχος ήταν να δημιουργηθεί χώρος απόθεσης της σκουριάς σε άλλη θέση (Λιάβδα), που είχαν υποδείξει οι τοπικές αρχές. Η άδεια για απόρριψη σκουριάς στη θάλασσα παρατάθηκε δύο φορές και έληγε στις 28 Αυγούστου, ημερομηνία στην οποία η απόρριψη της σκουριάς στη θάλασσα έπρεπε να τερματιστεί. Στην εκπνοή της προθεσμίας, την περασμένη Παρασκευή, οι υπουργοί Υγείας Αδ. Γεωργιάδης, Ναυτιλίας Μιχ. Βαρβιτσιώτης και ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Ασ. Παπαγεωργίου υπέγραψαν νέα 6μηνη παράταση.

«Η εταιρεία ΛΑΡΚΟ υποχρεούται μέχρι την 23η Φεβρουαρίου 2014 να έχει ενεργοποιήσει πλήρως τουλάχιστον το πρώτο κύτταρο και να έχει ολοκληρώσει τις χωματουργικές εργασίες διαμόρφωσης του συνόλου του χερσαίου χώρου στη θέση Λιάβδα», αναφέρεται.

Οπως επεξηγείται, η καθυστέρηση στη λειτουργία του χερσαίου χώρου απόθεσης «οφείλεται σε ένα πολύπλοκο σύνολο παραμέτρων», ενώ «η απρόσκοπτη λειτουργία του εργοστασίου αποτελεί διαχρονικό αίτημα όλων των εμπλεκομένων, που στην παρούσα κρίσιμη χρονική συγκυρία είναι και εθνική ανάγκη».

Ζητήματα ανακύπτουν, πάντως, και από το σενάριο «τεμαχισμού» της εταιρείας και πώλησης της ζώνης παραχώρησης μεταλλευτικού χώρου από το ΤΑΙΠΕΔ. Με «φωτογραφική» διάταξη του ν. 4001/11 επετράπη η απόθεση καταλοίπων από το εργοστάσιο σε δασικές ή δασώδεις εκτάσεις μέσα σε αυτήν τη ζώνη παραχώρησης (σ.σ. με την προϋπόθεση ότι το εργοστάσιο βρίσκεται μέσα σε αυτή). Αν όμως η έκταση αυτή πωληθεί, δηλαδή αποκοπεί και το εργοστάσιο βρεθεί εκτός της ζώνης παραχώρησης, τότε τίθεται ζήτημα για τον χώρο διάθεσης των καταλοίπων...

(Καθημερινή)