Γιατί στη "Βουλή" κουδουνίζουν δραχμές...

«Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει.
Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα… και πεθαίνουμε...
Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα! Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο.
Το να ζητάμε από τους βουλευτές να προκρίνουν το γενικό συμφέρον από το συμφέρον των...
ιδίων και των συντεχνιών που τους εξέλεξαν και τους συντηρούν επαγγελματικά στη πολιτική, είναι σαν να ζητάμε από τον τοκογλύφο της γειτονιάς μας να σταματήσει να δανείζει με τόκο...


Το συμφέρον μιας συντεχνίας 12.000 πελατών είναι πιο σημαντικό από το συμφέρον 12 εκατ. ανθρώπων, γιατί έχουν την δομή να κατευθύνουν συγκροτημένα στις εκλογές μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους...

Τα μέλη των συντεχνιών όμως είναι περισσότερο ανόητα και από τους ανεπάγγελτους εκπροσώπους τους, οι οποίοι καθοδηγούνται με μικροπολιτικά κίνητρα: Ουδείς μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία του σε μια κοινωνία που διαλύεται και μια οικονομία που καταρρέει.

Αυτό είναι το βασικό μάθημα που θα μας αφήσει αυτή η κρίση. Σε όσους νοιάζονται να καταλάβουν τι τους συνέβη. Οι άλλοι ας αρκεστούν σε θεωρίες συνομωσίας.

Παρ’ όλα αυτά...

Υπάρχουν και βουλευτές που διαθέτουν στοιχειώδη κοινό νου και αντιλαμβάνονται πως η επιλογή που μας έχει απομείνει είναι ανάμεσα στο κακό σενάριο και το χειρότερο.

Κάθε εβδομάδα που περνά στην απραξία, το κακό γίνεται χειρότερο και το χειρότερο ακόμη χειρότερο.

Η ατιμία των βουλευτών δεν έγκειται στην άρνηση να ψηφίσουν το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Η ατιμία έγκειται στο γεγονός πως δεν ξεκαθαρίζουν την θέση τους ευθύς εξ αρχής.

Ούτε και εκ των υστέρων την ξεκαθαρίζουν. «Η τροπολογία ήρθε λίγη ώρα πριν τεθεί στη ψηφοφορία», ισχυρίζεται ο ένας. «Να γίνεται εκτενής διάλογος και διαβούλευση πριν...» ισχυρίζεται η άλλη.

Με λίγα λόγια: «Τραβάτε με και ας κλαίω»...

Είναι φανερό πως όλο το «θέατρο» παίζεται προκειμένου να του προσφέρει τη δυνατότητα να υποστηρίξουν στις συντεχνίες: «είδατε εγώ προσπάθησα, αλλά...» Όπως ακριβώς τα τσιράκια προσπαθούν να διατηρήσουν την εύνοια του αφεντικού όταν τα κάνουν θάλασσα...

Ο ένας δεν έχει διαβάσει το μνημόνιο, ο άλλος ψηφίζει επί της αρχής αλλά όχι κατ΄ άρθρο και ο τρίτος φροντίζει να απουσιάζει την ώρα της ψηφοφορίας.

Μια έντιμη στάση θα ήταν, όποιος δεν θέλει να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα και να μην μειωθεί και επαναδομηθεί το δημόσιο, να σταματήσει να στηρίζει μια κυβέρνηση που έχει ορισθεί για να προχωρήσει όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις που μας επιβάλλουν οι δανειστές, η πραγματικότητα ή έστω η «διεθνής συνομωσία».

Το έντιμο είναι όποιος δεν επιθυμεί τη δανειακή σύμβαση και επιθυμεί την χρεοκοπία να το πράξει ευθύς εξ αρχής και να αναλάβει τις ευθύνες του.

Το μαρτύριο της σταγόνας με διλλήματα όπως: Χρεοκοπεί ή δεν χρεοκοπεί η χώρα - επιστρέφουμε ή δεν επιστρέφουμε στη δραχμή, κάνουν περισσότερη ζημιά, όσο σέρνονται από μήνα σε μήνα και από χρόνο σε χρόνο παρά, απ΄ όσο αν το 2010 δεν δεχόμασταν κανένα μνημόνιο και είχαμε προχωρήσει σε στάση πληρωμών.

Και στην περίπτωση της Αργεντινής, που αποτελεί την χαρακτηριστικότερη περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας της νεότερη ιστορίας, η σκληρή περίοδος δεν κράτησε πάνω από δυο, τρία χρόνια...

Στα καθ’ ημάς αυτή η παρωδία της χρεοκοπίας με δόσεις κρατάει ήδη δυο χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει.

Η ελληνική χρεοκοπία, θα έχει σε γενικές γραμμές σαν συνέπεια δυο πιθανά σενάρια. Κάποιος που έχει βιοτικό επίπεδο 10.000 ευρώ κατά μέσο όρο, θα πρέπει να περιοριστεί σε ένα επίπεδο 7.000 ευρώ ή 3.000-4.000 ευρώ με τη δραχμή.

Είναι περισσότερο οδυνηρό τα 10.000 να γίνουν 3.000 σε τέσσερα-πέντε χρόνια, απ’ ότι θα γινόταν σε τρεις μήνες.

Μικρές ολιγαρχίες και κρατικός καπιταλισμός...

Στην Ελλάδα το σημαντικότερο μέρος της ιδιωτικής οικονομίας συντηρείται σε διαπλοκή με το κράτος, είτε επιδοτούμενο από αυτό, είτε αναλαμβάνοντας έργα δια της πλαγίας, είτε φοροδιαφεύγοντας.

Με αυτή την έννοια οι στρεβλώσεις και ο πελατειακός, παρασιτικός χαρακτήρας του δημόσιου τομέα, έχει μολύνει και τον ιδιωτικό.

Ο υγιής οικονομικός ανταγωνισμός που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό αποτελεί εχθρό του μεγαλύτερου μέρους, τόσο του δημόσιου τομέα όσο και του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού.

Στην Ελλάδα υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη περί καπιταλισμού, οικονομίας και δημοκρατίας. Γι αυτό ευθύνεται και η απόλυτη κυριαρχία της αριστερής ιδεολογίας στους εκδότες βιβλίων και εφημερίδων μετά τη μεταπολίτευση.

Η διαφορά του καπιταλισμού και συντεχνιών ή καλύτερα της δημοκρατίας των αγορών και της δημοκρατίας των συντεχνιών, είναι πως οι παράγουν πρώτες πλούτο τον οποίο κατ’ άλλους δεν διανέμουν δίκαια, ενώ οι συντεχνίες καταναλώνουν πλούτο με άδικο τρόπο σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει στην Ελλάδα, είναι πως η ευημερία των τελευταίων τριάντα χρόνων του ελληνικού παρασιτικού σοσιαλισμού και καπιταλισμού με δανεικά έχει τελειώσει...

2) Γιατί η Ελλάδα μοιάζει να θέλει να καταρρεύσει...

Στην Ελλάδα η ανάπτυξη είναι αδύνατη εξαιτίας της πολύ μεγάλης δύναμης των επιμέρους συμφερόντων, των επιχειρηματικών καρτέλ, των συντεχνιών και των συνδικάτων. Είναι μια κλειστή και αρτηριοσκληρωτική οικονομία ολόιδια με όλες τις κλειστές και αρτηριοσκληρωτικές οικονομίες που περιγράφει ο Όλσον.

Βλέπε: Γιατί η Ελλάδα μοιάζει να θέλει να καταρρεύσει...

3) Πάνω κάτω χωρίς πλαγίως...

Η σχετική αισιοδοξία για την έκβαση του PSI τροφοδότησε και χθες την άνοδο στο Χρηματιστήριο.

Θετική επίδραση άσκησε η δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ, με την οποία ζητούσε να συμπεριληφθούν και τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ, στο «κούρεμα».

Αυτό που φαίνεται σίγουρο πάντως είναι πως οι αλληλοαναιρούμενες θετικές και αρνητικές ειδήσεις θα συνεχίσουν να στηρίζουν την υψηλή μεταβλητότητα της αγοράς.

Όταν στο ορίζοντα θα διαφανεί η διέξοδος στο ελληνικό πρόβλημα και θα αρχίσουν οι εισροές των «σιγουρατζήδων» οι τιμές θα βρίσκονται αλλού.

Η υψηλή μεταβλητότητα μετά από περίοδο απραξίας που διαδέχθηκε μακροπρόθεσμη μονοσήμαντη τάση συνήθως σηματοδοτεί αλλαγή κατεύθυνσης.

Το περίφημο «αυγό» του Κοστολάνι.

4) Πως να μην «κουρευτούν» οι μικροομολογιούχοι...

Καλημέρα σας.

Σαν απλός Έλληνας πολίτης που από μικρή ηλικία εργάζομαι και φορολογούμαι, ζητώ την παρέμβαση σας για να προστατευτεί η περιουσία μου και η περιουσία όλων των μικροκαταθετων σε ομόλογα του Ελληνικού Δημόσιου.

Είναι θέμα κρατικής συνέπειας.

Το 2009 επί υπουργού Παπαθανασίου και Πρωθυπουργού Καραμανλή ακολούθησα την προσφορά των "λαϊκών ομολόγων" και έβαλα τα χρήματα που είναι φορολογημένα για τις σπουδές της κόρης μου σε αυτά.

Ζητώ την παρέμβασή σας για την προστασία της αποταμίευσης αυτής σε περίπτωση νομοσχεδίου εφαρμογής των ρητρών συλλογικής δράσης και "αναίρεσης της εθελοντικοτητας του PSI" με τρόπο ακριβώς όπως προστατεύονται οι καταθέσεις στις εμπορικές τράπεζες.

Δεν μπορεί να διαφυλάσσονται οι καταθέσεις σε αυτές που οι τράπεζες που πολλές φορές έκαναν "τα δικά τους" και όχι τα χρήματα που δόθηκαν άμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο, επιζητώντας κυρίως ασφάλεια.

Μπορεί να διασφαλιστούν οι μικροκαταθετης Έλληνες πολίτες ως εξής:

Σε περίπτωση αποτυχίας του PSI και εφαρμογής των ρητρών συλλογικής δράσης να μπει όρος στο νομοσχέδιο ότι εφαρμόζεται το κούρεμα για όλους Τράπεζες-Ιδιώτες-φυσικά πρόσωπα στα ομόλογα ανά κωδικό για το πόσο πάνω από 100.000 ευρώ.

Να γίνει δηλαδή το κούρεμα πάνω από το όριο των 100.000 ευρώ για όλους.

Αυτό διασφαλίζει την απόλυτη επιτυχία του κουρέματος ομολόγων, αλλά προστατεύει σε τεράστιο ποσοστό τους μικρούς καταθέτες αποταμιευτές.

Η αιτιολόγηση μπορεί να είναι η προστασία των μικρών καταθετών στο ύψος που προστατεύονται οι καταθέσεις.

Αυτό δεν επηρεάζει ούτε ευνοεί οποιονδήποτε άλλο, εκτός από τους μικρούς καταθέτες πολίτες - μιας και οι τράπεζες και τα Hedge Funds έχουν τεράστια ποσά και όχι 100.000 ευρώ.

Σας ευχαριστώ για την προστασία της περιουσίας μας στο πλαίσιο της εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του Συντάγματος, με τρόπο που δεν αναιρεί την καθολικότητα εφαρμογής του μέτρου και νομικά στέκει απόλυτα.

Με τιμή

Γ.Σ.

5) Πιο εύκολα πεθαίνει άνθρωπος παρά αγελάδα...

Χθες κάναμε επίσημο αίτημα στην κτηνιατρική διεύθυνση να χορηγήσει δεύτερη σφραγίδα στο κτηνιατρείο, γιατί έχουμε τρελαθεί να πηγαίνουμε σε τρία μέρη για να σφραγίσουμε τα έγγραφα που απαιτούνται για μια αγελάδα.


Πηγή:www.capital.gr