Στο όνομα του παππού μου, που στα 18 του έμεινε χωρίς πόδια στον πόλεμο

Εχθές το πρωί ξανάρχισε η εκδίκαση της μήνυσης που κατέθεσαν έξι δικηγόροι εναντίον του γερμανικού περιοδικού «Focus» για τη γελοιοποίηση των Ελλήνων. Η ομάδα των δικηγόρων είναι ο Θεόδωρος Φραγκάκης, η Αικατερίνη Φραγκάκη, η Αικατερίνη Πουλάκη, ο Σταύρος Ανδρουτσόπουλος και ο Χρήστος Χρυσανθακόπουλος.

Η μήνυση κατατέθηκε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών στις 19 Μαρτίου 2010 κατά παντός υπευθύνου εκδότη, διευθυντή σύνταξης, δημοσιογράφου και αρθογράφου του περιοδικού για τα αδικήματα της εξύβρισης, της συκοφαντικής δυσφήμησης διά του Τύπου και της προσβολής εθνικού συμβόλου, όπως προβλέπονται από τους γενικούς και ειδικούς ποινικούς νόμους.
Πρόκειται για το τεύχος που εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2010 με το γνωστό πια σε όλους μας εξώφυλλο που παρουσίαζε την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία, ενώ το πίσω μέρος του αγάλματος ήταν καλυμμένο με την ελληνική σημαία.


Μετά την Κατοχή, μετά το Δίστομο, μετά το Κομμένο και μετά τα Καλάβρυτα.
Μετά τις αρπαγές αρχαιολογικών θησαυρών.
Μετά τη γενοκτονία με τη λιμοκτονία παιδιών. Οι εικόνες σκελετωμένων παιδιών ακόμα στοιχειώνουν το μυαλό μας.
Μετά τον πόλεμο.
Μετά το Ολοκαύτωμα. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το τατουάζ. Στο χέρι του παππού της καλύτερής μου φίλης, που επέζησε από το Άουσβιτς. Ο θείος της, νήπιο τότε, δεν βρέθηκε ποτέ.
Μετά το Κατοχικό δάνειο. Που δεν επέστρεψαν ποτέ. Και που δε ζητήσαμε ποτέ.
Μετά τους ανάπηρους πολέμου.
Μετά τους νεκρούς που θρηνήσαμε, που έπεσαν στο μέτωπο προασπίζοντας την Ελευθερία μας. Πολεμώντας για την Ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης.
Μετά.
Μετά.
Μετά.

Όταν προβλήθηκε η ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» στη Γερμανία, κάμερες περίμεναν έξω από τους κινηματογράφους. Οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους Γερμανούς που έβγαιναν από την αίθουσα για την ταινία. Οι θεατές ήταν σοκαρισμένοι γιατί έλεγαν ότι δεν ήξεραν πως είχαν συμβεί τόσο απάνθρωπα γεγονότα από τους προγόνους τους. Αλλά ακόμα και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το ίδιο επικαλέστηκαν. Ότι δεν ήξεραν.

Ε, λοιπόν, όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ιστορικά γεγονότα. Έγιναν από τον λαό σας. Από τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους σας.

Δε μπορεί να τελειώσει αυτός ο «κατάλογος». Η φόρτιση είναι μεγάλη. Η μήνυση κατά του γερμανικού περιοδικού είναι μια περήφανη, επιτέλους, απάντηση Ελλήνων Πολιτών στις χυδαιότητες και στο θράσος Γερμανών δημοσιογράφων. Την ίδια εποχή που εκδόθηκε το συγκεκριμένο τεύχος, οι Γερμανοί μας υποδείκνυαν ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε. Ακόμη και Γερμανοί πολίτες που τους σταματούσαν με την κάμερα στον δρόμο για να τους ρωτήσουν για την ελληνική οικονομική κρίση. Λες και η δική μας οικονομία δεν στήριζε τόσα χρόνια τη δική τους αγοράζοντας προϊόντα τους!

Πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ηθικής δικαίωσης και να είμαστε παρόντες στη δίκη. Πρέπει να προβληθεί αυτή η δίκη και από τα ΜΜΕ, αλλά το κυριότερο είναι να είμαστε όλοι μας ηθικοί συμπαραστάτες σε αυτούς τους έξι συμπολίτες μας. Ένας από τους δικηγόρους που κατέθεσαν την εν λόγω μήνυση, ο κ. Ανδρουτσόπουλος, είπε: «Εμείς κρατάμε την μοίρα μας στα χέρια μας».

Γιατί δεν έχει προβληθεί αυτή η τόσο σημαντική κίνηση συμπολιτών μας από τον Τύπο; Πώς χάθηκε αυτή η είδηση ανάμεσα στις κατά τα άλλα «χρήσιμες» πληροφορίες που μαθαίνουμε κάθε μέρα;

Αφήνω στην κρίση σας τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την εν λόγω επιθετική συμπεριφορά γερμανικών ΜΜΕ.

Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου για τη μήνυση που κατέθεσαν. Εκ μέρους του παππού μου, που ήταν ανάπηρος πολέμου και είχε κομμένα πόδια μετά από πολλαπλές γάγγραινες. Μετά το αλβανικό μέτωπο, σε ηλικία 18 χρονών.