Κρίσιμες οι πρώτες ώρες της νέας χρονιάς ...

Πόσο έχει σμικρυνθεί πλέον ο πολιτικός χρόνος στην Ελλάδα; Με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, αν κανείς απαντούσε «στη βάση του …24ώρου», δεν θα απείχε και πολύ της... πραγματικότητας. Το 2012 αναμένεται ότι θα είναι το πιο ρευστό έτος της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, ενδεχομένως. Αντίστοιχο «μαύρων» περιόδων του παρελθόντος. Αν και όλοι εύχονται να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, έστω και την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, οι υπάρχουσες ενδείξεις είναι τέτοιες που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.


Αν, για παράδειγμα, ισχύει η πληροφορία ότι το ΔΝΤ «δεν πιστεύει» πως το εθελοντικό «κούρεμα» του 50% του χρέους αρκεί για να σώσει την ελληνική οικονομία, τότε, αυτομάτως, ανοίγει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της όλης ιστορίας, με άγνωστο προς το παρόν τέλος. Γιατί, ως γνωστόν, μετά το εθελοντικό 50%, ακολουθεί το υποχρεωτικό 80%, κατά πάσα πιθανότητα, το οποίο, στην ουσία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κανονική πτώχευση, χρεοκοπία ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τη, της Ελλάδας.

Οι πληροφορίες επιμένουν πως τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα και ότι οι οριστικές αποφάσεις, σχετικά με το τι θα γίνει για το PSI+ θα ληφθούν αρχές Φεβρουαρίου. Αυτό τουλάχιστον πληροφορείται η ελληνική πλευρά, από τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις. Μέχρι τότε, όμως, θα έχει έρθει ήδη η τρόικα των επικεφαλής ελεγκτών, με αποστολή να τσεκάρει τι έχει γίνει -και κυρίως τι δεν έχει γίνει- από όλα όσα συμφωνήθηκαν και να αποφασίσει μετά αν θα δώσει την έγκριση της για τη χορήγηση του μεγάλου δανείου των περίπου 90 δισ.ευρώ.

Αν τη δώσει έχει καλώς. Αν δεν τη δώσει, τότε μπλέκουμε σε πραγματικά μεγάλες περιπέτειες. Αυτό θα γίνει από τις 16 Ιανουαρίου έως το τέλος του μήνα. Νωρίτερα, όμως, μπορεί και μέσα στην εβδομάδα, θα κριθεί η βιωσιμότητα της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ήδη, τα κόμματα που τη στηρίζουν αρχίζουν να εμφανίζουν φυγόκεντρες τάσεις, οποίες, αν συνεχισθούν, μπορεί και να οδηγήσουν στη διάλυση της. Κι όλα αυτά, ενώ το Μάρτιο καραδοκεί μια μεγάλη λήξη ομολογιακού δανείου, η οποία αν δεν τακτοποιηθεί, τότε θα έχουμε όντως μεγάλο πρόβλημα ως χώρα. Παρόλα αυτά, τίποτα ακόμα δεν έχει χαθεί, όπως υποστηρίζεται αρμοδίως.