To επόμενο στοίχημα του δημοκρατικού χώρου

Η ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς υπήρξε πάγιο αίτημα του μεγαλύτερου τμήματος των ψηφοφόρων της ανανεωτικής πτέρυγας του Συνασπισμού, πολύ πριν ο Φώτης Κουβέλης καταφέρει να ξεπεράσει τους συναισθηματικούς δεσμούς του με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Θυμάμαι τον δισταγμό με τον οποίο του είχα προτείνει κάποτε μια τέτοια προοπτική καθώς μου μιλούσε σχεδόν βουρκωμένος για τα "αδιανόητα" πράγματα που υποστηρίζει πλέον η Αριστερά στην Ελλάδα. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να θεωρώ μόνο και την ίδρυση της Δημ.Αριστεράς ως μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις που έχει λάβει πολιτικός στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.

Ο Κουβέλης γνώριζε από την πρώτη στιγμή ότι πολύ γρήγορα θα μετατραπεί από "συνεπής δημοκράτης" σε "προδότη", "λαγό του ΠΑΣΟΚ" κτλ. Είναι γνωστή σε όλους μας η ανθρωποφαγική τάση της Αριστεράς του συντηρητιμοσύ και των ιδεοληψιών. Χθες, αντικρίζοντας τη σύνθεση του ακροατηρίου του, στοιχηματίζω ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς ήταν ο πιο ευτυχής άνθρωπος στον κόσμο.

Ανάμεσα στους συνέδρους, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Στέφανος Μάνος και -κυρίως- ο Γιώργος Καμίνης, ο άνθρωπος που εκπροσωπεί την Αριστερά του ρεαλισμού και της εκλογικής επιτυχίας. Το σύνολο του δημοκρατικού χώρου, το σύνολο των πολιτικών που επιλέγουν την παραγωγή και όχι την επιβολή της πολιτικής, ήταν εκεί και χειροκρότησαν τον Φώτη Κουβέλη και το νέο του εγχείρημα.

Η είσοδος της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Βουλή αποτελεί χρέος κι ευθύνη του δημοκρατικού χώρου που έχει αποδείξει με την εκλογή Καμίνη και Μπουτάρη ότι μπορεί να γίνει οδηγός στην πραγματική ανανέωση της χώρας.

Φώτη Κουβέλη, εύχομαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος.