Η Ευρώπη των μικρών

Ήταν πέρυσι τέτοιο καιρό που η Γερμανία προσπαθούσε να τιμωρήσει την ιστορία δείχνοντας στην Ελλάδα την πόρτα της εξόδου από την Ευρώπη.

Ένα χρόνο αργότερα η ιστορία έδειξε την πόρτα στη Γερμανία. Η Μεγάλη Βρετανία αποχώρησε χωρίς εντολή Σόιμπλε. Μόνη της.

Ναι, υπάρχουν και λαοί που φεύγουν από μόνοι τους. Διότι όταν κάποιος δείχνει την έξοδο, την προσδιορίζει, και ορίστε που τώρα γίνεται η ελεύθερη χρήση της πόρτας.

Άκουσα την καγκελάριο Μέρκελ στο λόγο της να αναφέρει «οι άλλες 27 χώρες».

Τώρα θυμήθηκαν ότι είμαστε 27, 26 αν μας είχε διώξει ο Μονάρχης Βόλφανγκ.

Ξεχάσανε ότι ως τώρα συμπεριφερόντουσαν σαν να ήταν η Γερμανία η μόνη και απόλυτη δύναμη.

Όμως η Μεγάλη Βρετανία είναι πρωταγωνίστρια στο ευρωπαϊκό έργο. Η αποχώρηση της είναι τεράστιας σημασίας. Το έργο από δω και πέρα θα κουτσαίνει.

Είναι λάθος να συνεχίσουν να μην αντιλαμβάνονται, να μην ακούνε τον ήχο των ανθρώπων.

Οι τεχνοκράτες της Ευρώπης ακούνε αριθμούς αλλά όχι ανθρώπους. Σήμερα άκουσαν τον εκκωφαντικό ήχο τους. Αντιπαρέρχομαι τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις της αδερφής του αυτοδημιούργητου Κυριάκου, της Ντόρας, ότι τα δημοψηφίσματα είναι διχαστικά και δεν της αρέσουν. Ξέρουμε τι της αρέσουν. Να τους διορίζει πρωθυπουργούς η Γερμανία στη χώρα μας. Αυτά της αρέσουν.

Ας μη προσθέσω περισσότερα.Η γνώμη των πολλών λοιπόν, όταν αυτοί δεν συμφωνούν με την Ντόρα και τον αυτοδημιούργητο αδερφό της, είναι διχαστική. Και όμως είναι κρίμα που οι πολιτικοί μας μένουν μεταξεταστέοι στην ανάγνωση των καινούργιων καιρών. Είμαστε μπροστά στη διαμόρφωση ενός καινούργιου κόσμου. Μεταευρωπαϊκού.

Επιστροφή στην απλότητα. Γι’ αυτό παραιτήθηκε άμεσα ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας.

Δεν είμαι εγώ ο καπετάνιος ο όποιος μπορώ να οδηγήσω τη χώρα στον επόμενο προορισμό είπε.

Λογικό αφού δεν τον είδε. Οι συντηρητικοί έχασαν την πολιτική τους ορατότητα. Δέχτηκαν μεγάλη ήττα διότι ακούσανε μόνο τους εκπροσώπους των χρηματιστηρίων και τους ανθρώπους των τραπεζών. Δεν άκουσαν τους ήχους των ανθρώπων που ήταν στις ουρές των τραπεζών.

Είναι τρομακτικό πως η τόση τεχνολογία, οι τόσες επιστημονικές μέθοδοι προσέγγισης εκλογικού αποτελέσματος, έπεσαν τόσο πανηγυρικά έξω. Δεν βλέπουν, δεν ακούν. Τυφλοί τύραννοι.

Ούτε οι εργατικοί στην Μεγάλη Βρετανία άκουσαν τον ήχο.

Μίλησαν κι αυτοί λογικά. Ένα κι ένα κάνουν δύο.Η νέα γενιά ψήφισε ώστε να παραμείνουν στην Ευρώπη για να μπορούνε να έχουν το δικαίωμα να δουλεύουν οπουδήποτε ακριβώς γιατί η εργασία και τα περιθώρια στενεύουν στη χώρα του καθενός, ενώ οι μεγάλοι άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους και τις αποδοχές τους, ψήφισαν την έξοδο, διότι αρνούνται να αργοπεθαίνουν στην Αγγλία που φοράει ακόμα στέμμα παρακολουθώντας τα ατοπήματα του Καρόλου ζώντας οι ίδιοι την ζωή του Καθόλου.

Η Ευρώπη μίκρυνε απότομα.Και δεν κηδεύεται η Μεγάλη Βρετανία σήμερα. Σήμερα κηδεύεται η Ευρώπη του Σόιμπλε. Σήμερα πέθανε το Βερολίνο. Σήμερα η ιστορία άλλαξε!

Ήταν Παγκόσμιος πόλεμος όταν οι Έλληνες είπαν το όχι στους Γερμανούς. Από εκείνο το Όχι πήραν θάρρος οι Βρετανοί τότε, και ξεκίνησαν την αντίσταση. Και πάλι εμείς πριν από ένα χρόνο είπαμε το πρώτο όχι.

Η ψυχή μας απάντησε όχι σ’ αυτή την Ευρώπη. Οι αριθμοί όμως, οι εκβιασμοί, οι απειλές και η επικείμενη καταστροφή της χώρας, μας πήγαν πίσω. Ίσως κατά βάθος να μη μας άρεσε να μας διώξει ο Σόιμπλε, ο σύγχρονος τύραννος του αιώνα μας.

Τώρα οι προοδευτικές δυνάμεις, η αριστερά, πρέπει να τρέξει. Δεν είναι η ώρα για να αφήσουν την ακροδεξιά να αλωνίσει.

Δεν είναι δικά τους τα χωράφια του brexit. Είναι τα χωράφια των ανθρώπων που δεν μπορούν να ανασάνουν στα σύγχρονα στρατόπεδα λιτότητας της παρακμάζουσας Ευρώπης. Μόνο οι Γερμανοί καλοπερνούν σ’ αυτή την Ευρώπη. Οι άλλοι κάνουν θυσίες .

Αλλά ακόμα και η θυσία της Ιφιγένειας είχε ένα λόγο.

Εμείς για πιο λόγο θυσιαζόμαστε; Για ποια επόμενη ζωή, για ποιον προορισμό;

Πότε τελειώνει το μαρτύριο αυτό, που καταλήγει αυτή η λιτότητα, που τελειώνουν αυτά τα δάνεια; Σε ποια γενιά, σε ποια ζωή, σε ποια τρισέγγονα;

Πόσα σπίτια ανθρώπων, πόσες ζωές ανθρώπων πρέπει να χαθούν για να μείνει όρθιο το όραμα της Ευρώπης;Η Ευρώπη έμεινε στα χέρια των μικρών.Είναι η ώρα να απαξιωθεί η γερμανική παράνοια η οποία έχει βάλει χειροπέδες στις ζωές μας. Διότι χειρότερα έρχονται.

Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Τυφλοί όσοι δεν το βλέπουν.

Έφτασε η ώρα να βγει και το δικό μας το όχι από τα σεντούκια που είχε μπει. Είναι η ώρα να ακουστεί ο ήχος μας ένα χρόνο αργότερα.

Ο ήχος που σκέπασαν οι απανταχού Πρετεντέρηδες, οι απανταχού Ντάισελμπλουμ, οι απανταχού Σόιμπλε.

Ένα χρόνο αργότερα χρειάστηκε να μιλήσουμε αγγλικά για να μας καταλάβουν, μιας και τα ελληνικά μας τα χουν παραπεταμένα. Δεν καταλαβαίνουν το όχι, καταλαβαίνουν το No.
Το χρέος είναι δυσβάσταχτο. Είναι ανάγκη να γίνει κάτι γρήγορα. Όχι αργά. Πριν αρχίσουν δημοψηφίσματα σε χώρες της Ευρώπης.

Ελπίζω να μην τρέχει η Ντόρα εκεί με τον αδερφό της να τους εμποδίσουν.

Η δεξιά ηττήθηκε. Οι εργατικοί ηττήθηκαν.

Και το ερώτημα είναι ποιος είναι ο νικητής αυτού του δημοψηφίσματος στην Μεγάλη Βρετανία; Νικητής είναι ο απλός άνθρωπος. Που ζητάει επιστροφή στην απλότητα, αλλαγή τρόπου πολιτικής σκέψης και νέο πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης. Υπάρχει ζωή και έξω απ’ την Ευρώπη.

Έξω από το ίδρυμα που μυρίζει στρατοπεδίλα παλιών κακών χρόνων.
Και είναι ώρα να αναρωτηθούν πρωθυπουργοί, υπουργοί, δημοσκόποι, δημοσιογράφοι. Τι συνέβη;

Γιατί σταμάτησαν να ακούν; Γιατί σταμάτησαν να βλέπουν; Ποιος τους φόρεσε αυτά τα καινούργια γυαλιά με τα οποία σταμάτησαν να βλέπουν τον κόσμο; Πώς βρέθηκε η κοινωνία ένα βήμα μπροστά από τους μορφωμένους;

Όποιος βλέπει το κοντέρ χάνει το δρόμο.Επίσης φαίνεται ότι στην δολοφονία της βουλευτή οι Εγγλέζοι έδωσαν άλλη ερμηνεία απ’ αυτή των ΜΜΕ.