ΚΚΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ'' ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ*  

To KKE είχε μια εξαιρετικά επιθετική τακτική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ όσο αυτός ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και στην περίοδο της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μέχρι και τη μνημονιακή στροφή του Ιουλίου του 2015. Όχι μόνο απέναντι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, και στις συνδικαλιστικές του δυνάμεις, ακόμη και σε συγκυρίες κρίσιμων μαχών ενάντια στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Παραδόξως, οι σχέσεις με την ηγεσία της κυβέρνησης «αποκαταστάθηκαν» στο διάστημα των τελευταίων μηνών.  

Στις 15 Ια­νουα­ρί­ου, μία ημέρα μετά τη με­γά­λη κι­νη­το­ποί­η­ση των επι­στη­μο­νι­κών κλά­δων ενά­ντια στα μέτρα του τρί­του μνη­μο­νί­ου, στο ξε­κί­νη­μα του κύ­κλου των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων με κέ­ντρο τους αγρό­τες αλλά και τους δι­κη­γό­ρους, μη­χα­νι­σμούς κ.λπ., ο γ.γ. του ΚΚΕ Δη­μή­τρης Κου­τσού­μπας συ­να­ντή­θη­κε στο Μα­ξί­μου με τον Αλέξη Τσί­πρα. Το αί­τη­μα για τη συ­νά­ντη­ση ήταν του τε­λευ­ταί­ου, αλλά ο Δ. Κου­τσού­μπας έχασε μια καλή ευ­και­ρία να αρ­νη­θεί μια τέ­τοια συ­νά­ντη­ση στη δε­δο­μέ­νη χρο­νι­κή στιγ­μή. Κατά τα άλλα, τα ρε­πορ­τάζ έκα­ναν λόγο για «συ­νά­ντη­ση σε πολύ φι­λι­κό κλίμα», υπο­γραμ­μί­ζο­ντας την ασυ­νή­θι­στη διάρ­κειά της (2 ώρες) και σχο­λιά­ζο­ντας ότι δεν ήταν εθι­μο­τυ­πι­κή αλλά ου­σια­στι­κή.  

Λί­γους μήνες αρ­γό­τε­ρα, κατά τη συ­ζή­τη­ση στη Βουλή για την ψή­φι­ση του δεύ­τε­ρου «πα­κέ­του» των μνη­μο­νια­κών μέ­τρων, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας κέρ­δι­σε με το σπαθί του το δι­καί­ω­μα σε μια ασυ­νή­θι­στη οι­κειό­τη­τα με τον γ.γ. του ΚΚΕ, απο­κα­λώ­ντας τον «Δη­μή­τρη μου» χωρίς ο τε­λευ­ταί­ος να αντι­δρά­σει. Όλα αυτά θα ήταν ανού­σια και θα μπο­ρού­σαν να μη ση­μαί­νουν τί­πο­τε, αν η τα­κτι­κή του ΚΚΕ στο ζή­τη­μα της μάχης ενά­ντια στο τρίτο μνη­μό­νιο δεν ήταν «ασυ­νή­θι­στα» προ­βλη­μα­τι­κή, στα όρια της πο­λι­τι­κής φυ­γο­μα­χί­ας.  

Βε­βαί­ως, στις ανα­κοι­νώ­σεις των κομ­μα­τι­κών ορ­γά­νων και τις δη­λώ­σεις του γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ η «γραμ­μή» ενά­ντια στο τρίτο μνη­μό­νιο και την κυ­βέρ­νη­ση είναι «σκλη­ρή». Δεν μπο­ρού­με να πούμε το ίδιο ωστό­σο για την πο­λι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή του πρα­κτι­κή.  

ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ  

Στο αγρο­τι­κό κί­νη­μα μπήκε στο διά­λο­γο με την κυ­βέρ­νη­ση και ευ­θύ­νε­ται από­λυ­τα για την αυ­τα­πά­τη ότι «στα­μα­τή­σα­με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις γιατί κερ­δί­σα­με». Στη συ­νέ­χεια, σε ου­σια­στι­κή συ­νερ­γα­σία με τον Πα­να­γό­που­λο, «κλεί­δω­σε» στα συν­δι­κά­τα τη γραμ­μή περί «48ω­ρης όταν ψη­φι­στούν τα μέτρα», που ευ­θύ­νε­ται για τη με­γά­λη ‒και με κα­τα­στρο­φι­κές συ­νέ­πειες‒ «κοι­λιά» ανά­με­σα στο πρώτο κύμα κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων του Γε­νά­ρη-Φλε­βά­ρη και την τε­λι­κή φάση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ενά­ντια στην ψή­φι­ση των δύο «πα­κέ­των» μέ­τρων. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν ότι οι δύο 48ω­ρες, που κη­ρύ­χτη­καν την τε­λευ­ταία στιγ­μή πριν από την ψή­φι­ση των δύο μνη­μο­νια­κών «πα­κέ­των» ήταν για την «τιμή των όπλων», και άρα με προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη απο­τυ­χία: χωρίς χρόνο προ­ε­τοι­μα­σί­ας, χωρίς προ­ε­τοι­μα­σία - ορ­γά­νω­ση - προ­πα­γάν­δι­ση, ύστε­ρα από με­γά­λο διά­στη­μα «κοι­λιάς» και απο­θάρ­ρυν­σης που δεν επέ­τρε­πε στον κόσμο να τις δει ως κο­ρύ­φω­ση μιας μάχης, και αφού είχε γε­νι­κευ­τεί η αί­σθη­ση ότι «δεν γί­νε­ται τί­πο­τε».  

Ακόμη χει­ρό­τε­ρα, η γραμ­μή αυτή φαί­νε­ται ότι περ­νά­ει και στο εν­διά­με­σο και κα­τώ­τε­ρο συν­δι­κα­λι­στι­κό επί­πε­δο:  

* Στην ΟΛΜΕ, στις ΓΣ των κα­θη­γη­τών το διά­στη­μα 16-20 Μαΐου ήταν ενά­ντια στην πρό­τα­ση για απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση, ενώ στη συ­νέ­λευ­ση των προ­έ­δρων στις 21 Μαΐου μπήκε για πρώτη φορά στο προ­ε­δρείο, απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση για 24ωρη και ‒τρι­σχει­ρό­τε­ρα‒ κα­τήγ­γει­λε και απο­χώ­ρη­σε στη συ­ζή­τη­ση για τη συμ­με­το­χή της ΟΛΜΕ στον «εθνι­κό διά­λο­γο για την παι­δεία», με απο­τέ­λε­σμα να δια­μορ­φω­θούν συ­σχε­τι­σμοί που δεν επέ­τρε­παν την απόρ­ρι­ψη της συμ­με­το­χής –εντυ­πω­σια­κό δείγ­μα τα­κτι­κής «φλας αρι­στε­ρά - στρο­φή δεξιά»!  

* Στη συ­γκρό­τη­ση προ­ε­δρεί­ου του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ (νο­σο­κο­μεια­κοί για­τροί) η πα­ρά­τα­ξη του ΠΑΜΕ (ΔΗΠΑΚ) όχι μόνο στή­ρι­ξε την επα­νε­κλο­γή στη θέση της προ­έ­δρου στε­λέ­χους της ΝΔ (της κ. Πα­γώ­νη) αλλά και συμ­με­τεί­χε στο προ­ε­δρείο μαζί με τους λοι­πούς μνη­μο­νια­κούς πα­ρό­λο που το συν­δι­κα­λι­στι­κό μπλοκ των ΝΔ - ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΠΑΣΟΚ είναι μειο­ψη­φία (7 έδρες στις 15), για πρώτη φορά ύστε­ρα από 6 χρό­νια!  

Υπο­γρά­φο­ντας τα μνη­μό­νια ως «Αρι­στε­ρά», η κυ­βέρ­νη­ση ευ­τε­λί­ζει και δια­σύ­ρει την Αρι­στε­ρά. Στο βαθμό που αυ­το­πα­ρου­σιά­ζο­νται ως η «συ­νε­πής και μα­χη­τι­κή Αρι­στε­ρά» (πα­ρό­λο που απο­φεύ­γουν να χρη­σι­μο­ποιούν τον όρο Αρι­στε­ρά), το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ με αυτές τις πρα­κτι­κές δί­νουν στην κυ­βέρ­νη­ση όχι μόνο χείρα βοη­θεί­ας αλλά και μία ακόμη ευ­και­ρία να δια­σύ­ρει την Αρι­στε­ρά και να απο­θαρ­ρύ­νει το κί­νη­μα αντί­στα­σης. Έτσι, δεν είναι κα­θό­λου ανε­ξή­γη­τος ο σε­βα­σμός που δεί­χνει τόσο η κυ­βέρ­νη­ση όσο και το σύ­στη­μα εν γένει στο ΚΚΕ...  

*Πηγή:rproject.gr