ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΕΤΑΛΛΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ Ανακοίνωση για το εργατικό «ατύχημα» στη ΛΑΡΚΟ

Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους δολοφονεί, σημειώνουν το Σωματείο και η παράταξη του «Εργατικού Αγωνιστικού Μετώπου»

Η πύλη της ΛΑΡΚΟ, στη Λάρυμνα

Eurokinissi

Κοινή ανακοίνωση για το θάνατο ενός ακόμα εργάτη στις εργολαβίες της ΛΑΡΚΟ, εξέδωσαν το Σωματείο Μετάλλου Φθιώτιδας και η παράταξη του«Εργατικού Αγωνιστικού Μετώπου» στο σωματείο της επιχείρησης. Το «ατύχημα» έγινε την περασμένη Παρασκευή. Ενας 47χρονος εργάτης, πατέρας τεσσάρων παιδιών, έπεσε σε σιλό τροφοδοσίας μεταλλεύματος και τραυματίστηκε θανάσιμα. Ηταν ο δεύτερος νεκρός μέσα σε 5 μήνες.

Στην ανακοίνωση του συνδικάτου και της παράταξης σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι το συνάδελφό τους «δεν τον σκότωσαν κάποιοι αόρατοι ή η "κακιά στιγμή". Τον σκότωσε το κέρδος, οι πολιτικές που υπηρετούν το κέρδος. Εγκληματικές διαχρονικές ευθύνες για το θάνατο του συναδέλφου έχουν οι διοικήσεις, γιατί υλοποίησαν αυτές τις πολιτικές. Η εργολαβοποίηση της ΛΑΡΚΟ, που, εκτός από διαίρεση των εργαζομένων, συνέβαλε καθοριστικά για να χαθεί ειδίκευση μιας ολόκληρης γενιάς, με αποτέλεσμα νέοι εργάτες να εργάζονται χωρίς έναν πεπειραμένο δίπλα τους, όπως στο συγκεκριμένο συμβάν. Ηταν σχεδιασμός των κυβερνήσεων στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, που υλοποίησαν οι διοικήσεις.

Η απαξίωση της ΛΑΡΚΟ, ο μη εκσυγχρονισμός της, η μη προληπτική συντήρηση, οι μη προβλεπόμενες εγκαταστάσεις, η έλλειψη απαραίτητου αριθμητικά ειδικευμένου εργατοτεχνικού προσωπικού με σταθερή σχέση εργασίας, η έλλειψη μέτρων ασφαλείας. Ηταν σχεδιασμός των κυβερνήσεων στο πλαίσιο της ΕΕ που υλοποίησαν οι διοικήσεις. Από αυτόν το σχεδιασμό, από αυτήν την πολιτική κάποιοι κέρδισαν και κάποιοι έχασαν. Κέρδισαν η ΛΑΡΚΟ, οι εργολάβοι με τους παρατρεχάμενους, τα μονοπώλια του κλάδου. Εχασαν οι εργαζόμενοι, ακόμη και την ίδια τους τη ζωή».

Στην ίδια ανακοίνωση, σημειώνεται η συνευθύνη που έχει για όλα τα παραπάνω η πλειοψηφία στο σωματείο: «Δεν ήθελαν την εργολαβοποίηση, αλλά συμβιβάστηκαν με αυτή. Τη διαχειρίστηκαν για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Δεν ήθελαν την απαξίωση του εργοστασίου, αλλά συμβιβάστηκαν μ' αυτήν, στήριξαν και στηρίζουν τις πολιτικές που το απαξίωσαν. Δε θέλουν να σκοτώνονται οι συνάδελφοι, αλλά και δε θέλουν να συγκρουστούν με τη λογική που τους σκοτώνει. Καλλιέργησαν -γιατί έτσι το αντιλαμβάνονται- πως αν παράγουμε θα σωθούμε, αν συμβιβαστούμε θα γλιτώσουμε. Ομως η ζωή τούς διαψεύδει. Μας κλείνουν και ας παράγουμε, δε γλιτώνουμε και ας συμβιβαστήκαμε».

Οι ταξικές δυνάμεις απαιτούν: Να αποζημιωθεί η οικογένεια του συναδέλφου σαν να δούλευε στη ΛΑΡΚΟ. Να δοθεί έξτρα εφάπαξ ποσό και μηνιαίος μισθός από τη ΛΑΡΚΟ, για την αξιοπρεπή διαβίωση της οικογένειάς του. Να σταματήσει εδώ και τώρα το δουλεμπορικό καθεστώς. Ολοι οι συνάδελφοι στις εργολαβίες στο σύνολό τους να μεταφερθούν στην ίδια τη ΛΑΡΚΟ με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα που θα τα κατοχυρώνουμε από την υπογραφή ΣΣΕ. Να γίνουν νέες προσλήψεις και αριθμητικά να καλυφθούν όλα τα οργανικά κενά που απαιτείται για την ασφάλεια των εργατών. Να δημιουργηθεί τμήμα ασφαλείας πλήρως επανδρωμένο, που σε συνεργασία με τους επιστήμονες και εργαζόμενους όλων των τμημάτων, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τον εκσυγχρονισμό του εργοστασίου.