ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ 30%!!!;;;;;

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ*

Δεν ξέρω αν το κατάλαβαν οι κυβερνώντες, αλλά οι εκλογές περιόρισαν την δύναμη της κυβέρνησης στο εκλογικό σώμα στο... 30% και ανέδειξαν άλλο κόμμα πρώτο από εκείνο που κέρδισε τις εκλογές του 2012 – και είναι γνωστό τι ακριβώς σημαίνει για τον εκλογικό νόμο η πρωτιά ενός κόμματος.

Το λέω μήπως κάποιοι, που πανηγυρίζουν ότι δεν έγινε δα και τίποτα, όντως δεν το πρόσεξαν.

Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:

Οι ευρωεκλογές αυτές δεν ήταν κυρίως για να εκλέξουμε εκείνους που θα καταθέτουν... γραπτές δηλώσεις στο ευρωκοινοβούλιο και θα κάνουν ταξίδια αναψυχής στις Βρυξέλλες.

Οι ευρωεκλογές ήταν δημοψήφισμα για την κυβερνητική πολιτική. Για το εάν δηλαδή οι Έλληνες εγκρίνουν τα όσα κάνει η κυβέρνηση ή όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ το χαρακτήρισε δημοψήφισμα και η κυβέρνηση το αποδέχθηκε. Ο ένας κυβερνητικός εταίρος είπε ότι από τις ευρωεκλογές θα κριθεί η παραμονή του στην κυβέρνηση και η πολιτική σταθερότητα στη χώρα και ο άλλος χρησιμοποίησε το δίλλημα «ΣΥΡΙΖΑ ή χάος» και πίεσε όσο μπορούσε την εκλογική του βάση να πάει στις κάλπες. Άρα οι ευρωεκλογές έκριναν την κυβέρνηση και την πολιτική της, αλλά και την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς δεν ήταν ακριβώς σαν εθνικές εκλογές διότι ο παραδοσιακά «χαλαρός» χαρακτήρας των ευρωεκλογών επηρέασε ένα μέρος του εκλογικού σώματος. Αλλά σίγουρα ήταν δημοψήφισμα.

Στο δημοψήφισμα αυτό λοιπόν ηττήθηκε η κυβερνητική πολιτική. Οι πολίτες αποδοκίμασαν την κυβέρνηση, περιορίζοντας το ποσοστό της στο 30%, δώδεκα ολόκληρες μονάδες κάτω από το ποσοστό του 42%που έλαβαν τα δύο κόμματα που την αποτελούν. Επτά μονάδες και κάτι έχασε η ΝΔ και 4 μονάδες και κάτι το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ έχασε περίπου το ένα τέταρτο της δύναμής της και το ΠΑΣΟΚ το ένα τρίτο.

Ερώτημα λοιπόν: Μπορεί μία κυβέρνηση που έλαβε σε ένα δημοψήφισμα, όπως ήταν οι ευρωεκλογές, ποσοστό 30% να συνεχίσει να κυβερνά όπως κυβερνούσε, έχοντας απέναντί της τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας; Να διατηρήσει την ίδια ατζέντα, την ίδια πορεία και τις ίδιες επιλογές; Δικαιούται να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα που αποδοκιμάστηκε στην αναμέτρηση αυτή; Να επιμείνει σε πολιτικές, που πήραν μαύρο στις κάλπες;

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί. Η κυβερνητική πολιτική δεν έχει νομιμοποίηση πια. Δύο χρόνια μετά την εντολή που έλαβε το 2012, η εντολή αυτή δεν ισχύει πλέον. Υπάρχει αναντιστοιχία της βούλησης του εκλογικού σώματος με αυτό που υλοποιεί και θέλει να υλοποιήσει και στη συνέχεια η κυβέρνηση. Ουδέποτε μέχρι τώρα υπήρξαν στη χώρα κυβερνήσεις του 30%. Η κυβέρνηση Σημίτη το 1999 κατέληξε στο 33%, - μετά από μερικούς μήνες ήταν έτσι κι αλλιώς οι εθνικές εκλογές - ενώ το 2009 η κυβέρνησηΚαραμανλή πήρε 32,3% και μετά από ένα τετράμηνο να αναγκάστηκε να πάει σε εκλογές. Φυσικά άλλες εποχές και άλλες πλειοψηφίες από τα κόμματα που κέρδισαν εκείνες τις εκλογές, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι κυβερνήσεις με τόσο μικρές πλειοψηφίες δεν μπορούν να σταθούν. Αναγκαστικά πρέπει αν βρεθούν πιο ισχυρά σχήματα.

Με δεδομένο μάλιστα ότι η ΝΔ δεν είναι πλέον πρώτο κόμμα, υπάρχει θέμα ευρύτερης πολιτικής νομιμοποίησης. Ως δεύτερο κόμμα δεν έχει το μπόνους των 50 εδρών. Άλλο πια είναι το πρώτο κόμμα στις προτιμήσεις των εκλογέων και μάλιστα με μία καθαρή διαφορά των 4 μονάδων.

Οι ευρωεκλογές βέβαια δεν ανέδειξαν καθαρά μια εναλλακτική κυβερνητική λύση για τώρα. Δεν έδωσαν δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια δύναμη που να τον καθιστούν απόλυτο κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού. Του έδωσαν όμως ένα ισχυρό προβάδισμα. Τον κατέστησαν πρώτο κόμμα και του έδωσαν τον πρώτο λόγο. Δεν του είπαν δηλαδή «έλα τώρα να αναλάβεις», αλλά σαφώς τον κάλεσαν να προετοιμαστεί για την εξουσία. Και απομένει σε αυτόν να κάνει τις επόμενες κινήσεις του.

Δύσκολο σταυρόλεξο, αλλά είναι σαφές: Τίποτα δεν είναι πια όπως ήταν πριν τις ευρωεκλογές. Κι όποιος το κατάλαβε το κατάλαβε και όπως το κατάλαβε.

*Πηγή: newmoney.gr