Εργασία στον πάτο

Από το Μαρικάκι
Πόσο πιο κάτω να πέσει η εργασία δηλαδή; Η εκτόξευση της ανεργίας από μόνη της την έχει καταστήσει ιδιαιτέρως φτηνή κι εξευτελιστική. Μπορεί το επίσημο νούμερο να υπολείπεται κατά πολύ του πραγματικού (715.000 έναντι του υπολογιζόμενου ενός εκατ. και πλέον) αλλά και πάλι είναι αυξημένο κατά 113.000 σε σχέση με πέρυσι. Υπολογίζεται ότι κάθε μήνα χάνονται πάνω από 20 χιλιάδες θέσεις εργασίας. 
Προσθέστε και την θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών συμβάσεων – βιτρίνα για τις ατομικές συμβάσεις (δηλαδή μισθός ανάλογα με την... έμπνευση της στιγμής). Συν τα διάφορα κόλπα για την απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές.
Οσωνούπω τελειώνουν και τα βαρέα και ανθυγιεινά καθώς εντός του προσεχούς διμήνου θα οριστικοποιηθεί η λίστα με τα υπό επαγγέλματα υπό αποχαρακτηρισμό και από την 1^η Ιουλίου θα πεταχτούν εκτός λίστας 250.000 εργαζόμενοι καθώς βάσει των επικαιροποιήσεων του μνημονίου στο καθεστώς  των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων θα υπάγεται όχι πάνω από το 10% του εργατικού δυναμικού της χώρας (έναντι του 30% σήμερα).
Σε λίγο δεν ...θα υπάρχει εργατικό κόστος , στη χώρα, τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα και το ΑΕΠ θα το κρατάει το μισό εργατικό δυναμικό της χώρας με το άλλο μισό να στενάζει στα όρια της επιβίωσης.
Ό,τι απομείνει στο δημόσιο, που κι εκεί οι μισθοί απογυμνώνονται από τα «περιττά» επιδόματα και δώρα και το ψαχνό που μένει δεν θα φτάνει ούτε για ζήτω. Εξ άλλου η προπαγάνδα δεν θα αφήσει κανένα μισθολογικό καθεστώς όρθιο – γνωστό παπαγαλάκι των 8, σημείωνε χθες πώς η ΔΕΗ υπήρξε για δεκαετίες το πρώτο αίτημα για ρουσφετολογική τακτοποίηση των γόνων της μέσης ελληνικής οικογένειας.
Αλλά ακόμα και με αυτό το υπό μηδενισμό εργατικό κόστος να δούμε πως, πόσο και πότε θα βελτιωθούν οι δείκτες της οικονομίας, που σύμφωνα με τον γελωτοποιό Παπακωνσταντίνου έχει αρχίσει και ανακάμπτει (αυτά πριν τις ανακοινώσεις για το έλειμμα). Οι μεγαλοεπενδυτές μιλούν για μια χαμένη δεκαετία. Μήπως θα είναι πολύ παραπάνω;