''Δείτε με τι ασχολούνται στη βουλή οι Έλληνες''

O βουλευτής της ΝΔ κ. Π. Καμμένος δήλωνε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ότι τις σελίδες (από το site του ιδρύματος Καντάφι με αναφορά στ´ όνομα του ΓΑΠ) αυτές τις είχε ο ίδιος αντλήσει από το διαδίκτυο και προσπάθησε να τις προωθήσει στον κ. Αβραμόπουλο «ο οποίος όμως δεν είχε χρόνο», όπως είπε χαρακτηριστικά και έτσι τις έδωσε στον κ. Καρατζαφέρη, που τις κατέθεσε στα πρακτικά μαζί με πολλές φωτοτυπίες από φωτογραφίες διαφόρων ηγετών –μεταξύ των οποίων και ο κ. Παπανδρέου- να χαιρετιούνται με τον Καντάφι. { [...] via tovima } Είναι πραγματικά ανάξιο σχολιασμού το χθεσινό χάπενινγκ στη βουλή για το ίδρυμα Καντάφι. Δε μιλούμε πλέον για λαϊκισμό αλλά για τον απόλυτο κοινοβουλευτικό ξεπεσμό... Στο ίδιο επίπεδο -δυστυχώς- 'κατέληξε' και ο ΓΑΠ που αποφάσισε να απαντήσει, λέγοντας ότι ποτέ δε συμμετείχε στο ίδρυμα Καντάφι και τ´ αδιάφορα στ᾽ αυτιά μας συναφή. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μεταφράσουμε στα αγγλικά την προκείμενη συνομιλία και να την αναρτήσουμε στο youtube με τον τίτλο''Δείτε με τι ασχολούνται στη βουλή οι Έλληνες''! Φυσικά και ορθώς αδιαφόρησε ο Αβραμόπουλος στα κελεύσματα Καμμένου περί πλήρους ισοπέδωσης της πολιτικής ζωής του τόπου. Φυσικά και κακώς απάντησε επί του προκείμενου ο ΓΑΠ σε μία σχεδόν παιδαριώδη ελάσσονα αντιπολίτευση. Ολόκληρη η Μέση Ανατολή τελούσε και τελεί υπό δικτατορικά καθεστώτα επί πολλά συναπτά έτη. Τέτοιου τύπου καθεστώτα υπάρχουν και σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου. Αυτό δε συνεπάγεται ότι αποκλείονται επαφές, συνομιλίες, διπλωματικές σχέσεις με το δημοκρατικό κόσμο. Η χειραψία με τον δικτάτορα δεν είναι ψήφος υπέρ της δικτατορίας. Πρόκειται περί αστειότητας η σκέψη του αποκλεισμού μίας χώρας με βάση μονάχα το καθεστώς της. Εδώ υπάρχουν χώρες που δεν αναγνωρίζουν ούτε καταδικάζουν ακόμη και τα αυτονόητα (γενοκτονίες). Είναι υψηλών απαιτήσεων και διόλου ρεαλιστικοί οι συντεταγμένοι αποκλεισμοί των απολυταρχικών καθεστώτων από τα θεσμικά διεθνή όργανα.  Αν αποφασίσουμε διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις για να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία σε όλα τα καθεστώτα ολιγαρχίας ή μοναρχίας, θα μετατρέψουμε τη γη σε ένα απέραντο πεδίο μάχης. Είναι τουλάχιστον ατυχής η σύγκριση με άλλα καθεστώτα και η απορία 'γιατί στη Λιβύη και όχι κάπου αλλού'. Η διεθνής παρέμβαση δεν έχει να κάνει με το καθεστώς (ειδάλλως θα επενέβαινε σε καμιά εκατοστή κράτη) αλλά σε μία δεδομένη κατάσταση, όπως επί παραδείγματι στη Λιβύη, η οποία τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη (10.000 νεκροί, είναι ασύλληπτο το νούμερο και με προδιάθεση να σφαγιαστούν όσοι αντιδρούν). Οι διεθνείς στρατιωτικές επεμβάσεις θα πρέπει να γίνονται στο ελάχιστο κ σε περιπτώσεις όπου πέραν της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δολοφονείται αθώος πληθυσμός που διεκδικεί το αυτονόητο: την ελευθερία του! Το ποιοτικό επίπεδο της χθεσινής βουλής 'έπιασε πάτωμα' και μας κάνει να απαισιοδοξούμε για το μέλλον της χώρας. Aυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους έχουμε επενδύσει να μας βγάλουν από την κρίση. Αυτοί; Ο δε Καμμένος των χιλιάδων σταυρών, θεώρησε επιτυχία την ανάδειξη αυτού του θέματος, έστω και διά του προέδρου του ΛΑΟΣ! Πού πάμε, αλήθεια;