Τα ανδρείκελα της κατοχής, ο βρώμικος ρόλος του Βενιζέλου και η ανάγκη του ξεσηκωμού για μια πατριωτική δημοκρατική εξουσία

Η χώρα, όταν θα την οδηγήσουν σε ασύντακτη χρεοκοπία – γιατί εκεί οδηγείται και μην έχετε καμία αμφιβολία επ αυτού – θα πρέπει να έχει απολέσει πλήρως την ιδιότητα της χώρας και να έχει μετασχηματιστεί σε ένα κράτος χωρίς υπόσταση, πλήρως αποτυχημένο και επιπροσθέτως παντελώς ανίκανο να ορθοποδήσει στο μέλλον (failed state)…

Δεν έχει πάτο αυτή η βρώμικη ιστορία. Γιατί το σχέδιο της Κατοχής είναι πραγματικά εφιαλτικό, και το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό που το υλοποιεί, είναι συμβιβασμένο μέχρι τα μπούνια.

Το χρέος – για την ακρίβεια η πραγματική δυνατότητα της αποπληρωμής του – στην ουσία δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο, γι αυτό και κανείς δε δίνει δεκάρα τσακιστή για τη βιωσιμότητά του. Το χρέος υπήρξε από την πρώτη στιγμή εργαλείο πολιτικής και εθνικής καθυπόταξης, γι αυτό και στα αδιέξοδα του χρέους, αυτό που όλοι είχαν να προσφέρουν απλόχερα, ήταν κι άλλα δάνεια, κι  άλλο χρέος… Ακόμη μεγαλύτερα δάνεια… Ακόμη περισσότερο χρέος.

Αυτή η πρόστυχη πολιτικά ιστορία, στηρίχτηκε πάνω σε τρεις θεμελιώδεις κανόνες, και αυτούς ακριβώς υπηρέτησε με προκλητική δουλοπρέπεια το ελληνόφωνο πολιτικό προσωπικό.

• Πρώτον:  Το χρέος δεν πρέπει στην ουσία του να αμφισβητηθεί. Το «κλείδωμα» της αποδοχής του,είναι ο καταλύτης για την… επιτυχή έκβαση του δόλιου σχεδίου τους.

Έτσι σταδιακά το αίτημα της ουσιαστικής διερεύνησης των παραμέτρων που το συνθέτουν, σταδιακά εγκαταλείπονταν, από τις δυνάμεις που το επικαλούνταν, και όλοι αυτοί σύρθηκαν από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης και συνευθύνης, να υπηρετήσουν αυτό το δόλιο κατοχικό μηχανισμό.

• Δεύτερον: Το χρέος έπρεπε να πλασαριστεί ως βιώσιμο. Διότι μόνο έτσι μπορούν και να δικαιολογούνται επικοινωνιακά, πολιτικές εξαθλίωσης που εφαρμόζονται στο όνομα της εξυπηρέτησής του.

Οι κραυγές του ολετήρα Βενιζέλου όπως και αυτές του Σαμαρά που κατά κύριο λόγο τις σιγοντάρισαν, περί δήθεν βιωσιμότητας, υπήρξαν δόλιες και ενσυνείδητα υπονομευτικές αφού επιχειρήθηκε η υποτιθέμενη βιωσιμότητα να παρουσιάζεται ως ατού για την «εμπιστοσύνη των αγορών στην Ελληνική οικονομία», ενώ στην ουσία αυτά τα δόλια ψευδολογήματα αποσκοπούσαν στο να παροπλίσουν πιθανές κοινωνικές αντιδράσεις και να διασφαλίσουν έμμεση κοινωνική συγκατάθεση σε δολοφονικές και αντεθνικές πολιτικές.

• Τρίτον: Οι πολιτικές της διαχείρισης του χρέους – και με πρόσχημα αυτή τη διαχείριση – οι πολιτικές διάλυσης της χώρας με ουσιαστική αποκαθήλωση κάθε θεσμικού προστατευτισμού και ισχυροποίηση του καθεστώτος της ομηρείας με ραγδαία ελληνοποίηση του κατοχικού δικαίου που υπαγορεύονταν, έπρεπε να βαφτιστούν, να παρουσιαστούν και να μοστράρονται ως εκτεταμένη και αναγκαία μεταρρυθμιστική διαδικασία, που θα οδηγούσε τη χώρα σε θεσμικό εκσυγχρονισμό και σε θεσμική ετοιμότητα απέναντι στις σύγχρονες οικονομικές και άλλες προκλήσεις.

Στην ουσία μιλάμε για μια εκτεταμένη επιχείρηση θεσμικής αποδιάρθρωσης και προκτετορατοποίησης της επικράτειας με πρώτα θύματα το σύνολο των στρατηγικών της τομέων και βεβαίως το θεσμικό της παροπλισμό σε ζητήματα άσκησης της εθνικής κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα.

Σε τι απέβλεπαν αυτοί οι τρεις θεμελιώδεις κανόνες που ακολουθήθηκαν αυτά τα βρώμικα χρόνια του δωσιλογισμού και της γενικευμένης πολιτικής εξαπάτησης.

• Πρώτον: Η χώρα έπρεπε να μην οδηγηθεί σε χρεοκοπία με όρους πρωταγωνιστή, για να μη σκάσει η επισφάλεια στα χέρια εκείνων που θα έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα του συνεργού στη διαδικασία της αποδόμησής της.

Έπρεπε δηλαδή πάση θυσία, να προστατευτούν από το τσουνάμι της ισοπέδωσης, οι Γαλλικές και οι Γερμανικές τράπεζες.

• Δεύτερον: Η χώρα όταν θα την οδηγήσουν σε ασύντακτη χρεοκοπία (γιατί εκεί οδηγείται και μην έχετε καμία αμφιβολία επ αυτού), θα πρέπει να έχει απολέσει πλήρως την ιδιότητα της χώρας και να έχει μετασχηματιστεί σε ένα κράτος χωρίς υπόσταση, πλήρως αποτυχημένο και επιπροσθέτως παντελώς ανίκανο να ορθοποδήσει στο μέλλον (failed state).

Την ώρα «μηδέν» λοιπόν, όταν οι χορογράφοι θα δώσουν την εντολή αποσύνδεσης της χώρας από τον αναπνευστήρα, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί τα εξής τέσσερα πράγματα:

• Πρώτον: Η στρατηγική της υποδομή θα πρέπει να έχει αλλάξει χέρια. Θα πρέπει να έχει αφελληνιστεί. Θα πρέπει να έχει στεριώσει το καθεστώς νομής και ελέγχου που στήνεται επιμελημένα με τους κ.κ Φούχτελ, Ράιχενμπαχ και λοιπούς να αλωνίζουν την επικράτεια.

Κατάλαβες τώρα γιατί η προκλητική εκποίηση των πάντων από αεροδρόμια μέχρι στρατηγικής σημασίας παροχή υπηρεσιών, και από λιμάνια μέχρι ακόμη και αυτό το ασφαλιστικό σύστημα, βαφτίστηκε «αναγκαία αναπτυξιακή μεταρρύθμιση» και «αποσυμφόρηση του δυσκοίλιου δημόσιου τομέα». Για να γίνεις εσύ, ο πολίτης αυτής της κατεχόμενης ζώνης, το κοινωνικό στήριγμα που με την ανοχή σου και άλλοτε με τη σύμφωνη γνώμη σου, στηρίζεις αυτό το έγκλημα σε βάρος της ίδια σου της πατρίδας.

• Δεύτερον: Η χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί στον γκρεμό, με πλήρως παροπλισμένο έως και ανύπαρκτο το θεσμικό της οπλοστάσιο, για να καθίσταται πρακτικά αδύνατη κάθε δυνατότητα αντίστασης σ αυτή την καταστροφή.

Κατάλαβες τώρα πως δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση η προθυμία της Ελληνικής δικαιοσύνης να συμπαραταχθεί ουσιαστικά με τις αποφάσεις της σ αυτό το βρώμικο σχέδιο???

Κατάλαβες τώρα ποιο είναι πραγματικά το μέγεθος της δικής της συνενοχής σ αυτό το εθνικό έγκλημα, όταν αβίαστα αποφαίνονταν περί της Συνταγματικότητας αυτής της ιδιότυπης εισβολής που συνιστά πραγματική κατοχή σε όλες της τις προεκτάσεις???

• Τρίτον: Η χώρα θα πρέπει να σπρωχτεί στο γκρεμό, με μια κοινωνία ανίκανη και χωρίς πρακτικές δυνατότητες να ανακόψει την πορεία του αφανισμού της. Και αυτή η πορεία του αφανισμού για να ανακοπείπροϋποθέτει δυο πράγματα: 

• Το στρίψιμο του διακόπτη στη θέση «παραγωγική ανάπτυξη». Και…
• Κοινωνία και δυνάμεις ικανές να χρηματοδοτούν στην καθημερινότητά τους αυτή τη μεταστροφή.

Κατάλαβες τώρα γιατί δεν έγινε κανένα PSI όσο τα Ελληνικά ομόλογα βρίσκονταν στα χέρια των Γαλλογερμανών, ενώ πανηγύρισαν για το μεγάλο τους κατόρθωμα, που φέρει και αυτό τη σφραγίδα του ολετήρα Βενιζέλου, όταν τσάκισαν τους μικροομολογιούχους, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα ασφαλιστικά ταμεία???

Κατάλαβες γιατί ήθελαν να φάνε τα δικά σου τα λεφτά και να μην πληρώσουν το τίμημα οι τραπεζίτες που ανάλαβαν και το ρίσκο των επενδύσεών τους???

Κατάλαβες τώρα γιατί με τα μέτρα που εφαρμόστηκαν αυτά τα χρόνια του αίσχους, οι Έλληνες πολίτες έχασαν σε χρήμα και περιουσία ποσόν που ξεπερνά τα 485 δις???

Κατάλαβες τώρα γιατί η πολυσυζητημένη μεταρρύθμιση και οι πολυδιαφημισμένοι εκσυγχρονισμοί, δεν έχουν ούτε ίχνος προσανατολισμού στην παραγωγική ανασυγκρότηση???

Κατάλαβες γιατί θέλουν τη χώρα παραγωγικά πλήρως εκμηδενισμένη???

Κατάλαβες τώρα γιατί όλα αυτά τα μέτρα με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος καθημερινά, από τον ΕΝΦΙΑ μέχρι τα τέλη επιτηδεύματος, από τα τέλη κυκλοφορίας μέχρι τις πολιτικές της άμεσης και έμμεσης υπερφορολόγησης, δεν είναι τυχαία… δεν αποσκοπούν στη χαλιναγώγηση του χρέους… αλλά έχουν στόχο τη συνολική του απαξίωση μέσα από την απαξίωση της όποιας προσωπικής σου περιουσίας???

• Όλα αυτά και όσα ακόμη μπορεί να απαριθμήσει κανείς γίνονται γιατί θέλουν εξαθλιωμένη Ελληνική κοινωνία. Γιατί μια κοινωνία εξαθλιωμένη, είναι πρακτικά και ανίκανη να σηκώσει στα χέρια της το βάρος της ανάταξης της χώρας της.
• Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί μια χώρα παραγωγικά πλήρως εκμηδενισμένη, είναι και πρακτικά αδύνατον να ανασυνταχτεί.

Γι αυτό θέλουν να μην έχεις τίποτε. Γιατί αν δεν έχεις τίποτε… Τότε πολύ απλά δε μπορείς να έχεις και χώρα.

Επίλογος…

Αυτή η επίθεση θα ενταθεί. Το πλιάτσικο θα γενικευτεί. Τα ύπουλα χτυπήματα κλιμακώνονται, και πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε πίσω από τις επικοινωνιακές μεγαλοστομίες.

Όταν δοθεί το σύνθημα της κατάρρευσης και η χώρα βγει από τον αναπνευστήρα, θα έχει φτάσει και η στιγμή του τέλους για όσους ακόμη αυταπατώνται πιστεύοντας πως άντεξαν τη λαίλαπα της Κατοχής.

Οι πολιτικές μαζικής εξαθλίωσης – φτωχοποίησης της κοινωνίας, δε θα αφήσουν τις εξαιρέσεις τους στα πελάγη των ευτυχισμένων τους αυταπατών.

• Ο αγώνας πρέπει να κλιμακωθεί τώρα…
• Ο εθνικοαπελευθερωτικός ξεσηκωμός πρέπει να ξεσπάσει τώρα και πρέπει να είναι ασυμβίβαστος μέχρι την τελική νίκη…
• Η πατριωτική – δημοκρατική εξουσία, ως η μόνη ικανή όχι μόνο να ανακόψει την εθνική καταστροφή, αλλά παράλληλα με αυτό να ακυρώσει το κατοχικό πλαίσιο της εθνικής υποταγής, να ανακτήσει ότι πλιατσικολογήθηκε, να εθνικοποιήσει αυτά που αντικειμενικά ανήκουν σε όλο το λαό, να υφαρπάξει από τις συμμορίες τις περιουσίες που πλιατσικολογήθηκαν και να τις αποδώσει και πάλι στους νόμιμους κατόχους τους, είναι πλέον ιστορική ανάγκη…

Και το καθήκον όλων μας να μην επιτρέψουμε σ ένα τσούρμο προσκυνημένους να ολοκληρώσουν το βρώμικο έργο που τους ανέθεσαν, είναι ύψιστο, είναι πατριωτικό, είναι το μέγεθος της ευθύνη μας απέναντι στην ιστορία.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ