«ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ» ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ «ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜOΝΩΝ» ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ*

Το λεγόμενο πόρισμα της διορισμένης από τους δανειστές Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά, όσο κι αν ο υπουργός Εργασίας προσπαθεί να το παρουσιάσει ως αμυντικό εργαλείο απόκρουσης των απαιτήσεων που θέτουν οι δανειστές, στην ουσία αποτελεί «Δούρειο Ίππο»για την αποδοχή και την εφαρμογή τους από την κυβέρνηση.

Αυτό το πόρισμα στην πραγματικότητα κατοχυρώνει και επεκτείνει την υπάρχουσα μνημονιακή «ζούγκλα» στην αγορά εργασίας. Σε ορισμένα, μάλιστα, σημεία του, όπως για τη διαιτησία, την αντιπροσωπευτικότητα των σωματείων, τις ομαδικές απολύσεις, τον κατώτατο μισθό των νέων και την ολιγόωρη ή μηδενική εργασία, υιοθετεί πλήρως τις απαιτήσεις των δανειστών και του ΣΕΒ για ακόμα πιο φτηνούς και κακοπληρωμένους, ακόμα πιο «ευέλικτους», ακόμη πιο ανασφαλείς εργαζομένους (ιδιαίτερα μάλιστα όσο αφορά στους νέους εργαζομένους).

Συγκεκριμένα:

1. Η επιτροπή Εμπειρογνωμόνων ανοίγει – και μάλιστα ομόφωνα - νέο κύκλο αμφισβήτησης της δυνατότητας των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων για τη μονομερή προσφυγή τους στη διαιτησία, στην περίπτωση μη συμφωνίας των εργοδοτών για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι με την 2307/2014 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκαν μη συμβατές με το σύνταγμα οι μνημονιακές διατάξεις, οι οποίες είχαν αφαιρέσει αυτή τη δυνατότητα από τα εργατικά συνδικάτα. Εάν, όμως, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στερηθούν αυτό το δικαίωμα, τότε στην πράξη δεν θα υφίστανται συλλογικές διαπραγματεύσεις.
2. Επίσης η επιτροπή εμπειρογνωμόνων θεωρεί ότι μία συλλογική σύμβαση εργασίας μπορεί να επεκτείνεται σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου που αφορά, μόνο εφόσον η συνδικαλιστική οργάνωση που την υπέγραψε καλύπτει το 50% των εργαζομένων της διαπραγματευτικής μονάδας του κλάδου/επαγγέλματος, αλλά και πάλι με πολλές εξαιρέσεις, που αφορούν την κατάσταση της επιχείρησης. Δεδομένης, όμως, της πολύ μικρής συμμετοχής των εργαζομένων της χώρας μας στα συνδικάτα, που τα εγγεγραμμένα μέλη τους δεν υπερβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα σε καμία περίπτωση το 50% της επιχείρησης ή του κλάδου, αυτό που προκύπτει είναι ότι η όποια συλλογική σύμβαση υπογραφεί θα αφορά έναν πολύ μικρό αριθμό εργαζομένων.
3. Στο θέμα που αφορά τις ομαδικές απολύσεις, οι «εμπειρογνώμονες» θέτουν εμμέσως μεν πλην σαφώς ακόμη και θέμα μηδενικού ωραρίου, δηλαδή, αντί να γίνουν ομαδικές απολύσεις, να θεσπιστεί εργασία μειωμένου ή και μηδενικού ωραρίου και ο εργαζόμενος να λαμβάνει απλά ένα επίδομα ανεργίας από το Δημόσιο για τις ώρες που δεν μπόρεσε να εργαστεί, στέλνοντας τους μισθούς στα τάρταρα ανεβάζοντας την ελαστικότητα της εργασίας στα ύψη και μετακυλώντας το κόστος από τις επιχειρήσεις στο κράτος και στους φορολογούμενους.
4. Για την επίμονη απαίτηση των δανειστών να καταργηθεί η προέγκριση από κρατική αρχή των ομαδικών απολύσεων και να τις κάνει ασύδοτα η επιχείρηση προτείνουν αυτό να συζητηθεί μετά την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, στο οποίο όμως ο εισηγητής έχει αποφανθεί υπέρ της άποψης των δανειστών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
5. Σε σχέση με τον μειωμένο κατώτατο μισθό των 511 ευρώ μικτά μηνιαία (420 καθαρά) για τους νέους εργαζόμενους κάτω από 25 ετών που επιβλήθηκε με το 2^ο μνημόνιο, όλοι οι εμπειρογνώμονος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προτείνουν να παραμείνει για ορισμένο ή αόριστο χρόνο αυτή η αντεργατική διάταξη σε βάρος των νέων, ανοίγουν παράθυρο να μειωθεί ακόμα περισσότερο προτείνοντας γι’ αυτούς ένα «υποκατώτερο» μισθό, ενώ έχουν διχογνωμία, εάν η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας για τον κατώτατο μισθό θα υπογράφεται από τους εργατικούς και εργοδοτικούς φορείς ή εάν ο κατώτερος μισθός θα ορίζεται με κυβερνητική απόφαση.

Η κυβέρνηση δεν έχει «κόκκινες γραμμές» απέναντι στις θρασύτατες απαιτήσεις των δανειστών για μια νέα υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων και των μισθών και για την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή ούτε έχει, ούτε θέλει να έχει μια εναλλακτική λύση απέναντι στη χρηματοδότηση και τα μνημόνια τους, με έξοδο από την Ευρωζώνη και έκδοση εθνικού νομίσματος, που θα συνοδεύεται από διαγραφή χρέους και αναπτυξιακό φιλολαϊκό πρόγραμμα. Επομένως και πάλι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα υποχωρήσει στους εκβιασμούς των δανειστών, όπως έκανε με τις μειώσεις των συντάξεων, τη φορολεηλασία και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Το μόνο αποτελεσματικό ανάχωμα, που μπορεί να στηθεί απέναντι στη νέα εργασιακή «κατεδάφιση», είναι οι ενωτικοί, μαζικοί και συντονισμένοι αγώνες των εργαζομένων και του λαού για την απόκρουση των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών και για τη μεγάλη αντιμνημονιακή ανατροπή.