Στο υπουργείο Εργασίας το μεσημέρι οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής

Στο υπουργείο Εργασίας το μεσημέρι οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής

Από σήμερα βγαίνουν σε διαθεσιμότητα, με απόφαση της εταιρείας, οι 200 από τους 263 εργαζόμενους - Η ιστορία της βιομηχανίας και η σύγκρουση με τη ΔΕΗ

Στις 12:00 ξεκινά, εντέλει, η στάση εργασίας των εργαζομένων στη Χαλυβουργική, ύστερα από απόφαση του συνδικαλιστικού τους φορέα. Η στάση θα διαρκέσει έως τις 16:00 και, όπως διευκρινίσθηκε, δεν θα γίνει αποκλεισμός της εθνικής οδού.

Όπως έγινε γνωστό, στις 12:00 οι εργαζόμενοι θα επιβιβασθούν σε πούλμαν, προκειμένου να μεταβούν στην οδό Σταδίου, όπου θα έχουν συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας.

Από σήμερα βγαίνουν σε διαθεσιμότητα, με απόφαση της εταιρείας, οι 200 από τους 263 εργαζόμενους.

Σύμφωνα με την επιχείρηση, τα προβλήματα δημιουργήθηκαν εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους. Μέσα στην εβδομάδα, αναμένεται να πραγματοποιηθεί τριμερής συνάντηση της εργοδοσίας και των εργαζομένων, στο υπουργείο Εργασίας.


Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Σβήνει η υψικάμινος της Χαλυβουργικής

Του Αλέξανδρου Κασιμάτη

Ο εκρηκτικός συνδυασμός του υψηλού κόστους ενέργειας με την πολυετή ύφεση οδηγούν σε γενική κατάρρευση την ελληνική βιομηχανία. Ακόμα και η κραταιά Χαλυβουργική υποχρεώθηκε να προχωρήσει στην εφαρμογή του μέτρου της διαθεσιμότητας για το προσωπικό της από 17/2/14 έως και 31/3/14. Η ιστορική ελληνική βιομηχανία που ανήκει στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου εφαρμόζει τη διαθεσιμότητα για το σύνολο του προσωπικού παραγωγής, με εξαίρεση τους εργαζομένους στο τμήμα Εμπορίας Σιδήρου και τους απασχολούμενους στη φύλαξη των εγκαταστάσεων. Συνολικά το εργοστάσιο απασχολεί 263 άτομα και το μέτρο της διαθεσιμότητας αφορά 200 εργαζομένους.

Το μέτρο έχει προσωρινό χαρακτήρα, σύμφωνα με τη διοίκηση, αλλά κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα παραταθεί. Η εταιρεία αναφέρει στην ανακοίνωσή της ότι «επέλεξε το μέτρο της διαθεσιμότητας αντ’ αυτού των απολύσεων ως το λιγότερο επώδυνο για τους εργαζομένους της». Σε κάθε περίπτωση, για το προσωπικό της Χαλυβουργικής ξεκινά μια περιπέτεια, καθώς τις επόμενες εβδομάδες δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι θεαματικά ώστε να επανέλθουν αυτομάτως στο προηγούμενο καθεστώς. Η αβεβαιότητα εντείνεται για τους εργαζομένους, καθώς από τις παραγγελίες που θα εξασφαλίσει -αν εξασφαλίσει- η επιχείρηση θα εξαρτηθεί το εργασιακό τους μέλλον. Η Χαλυβουργική για τις επόμενες έξι εβδομάδες θα συνεχίσει να πληρώνει το 50% του μισθού των υπαλλήλων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα, ενώ το υπόλοιπο θα καταβάλλεται από τον ΟΑΕΔ.

Το σοκ είναι μεγάλο καθώς η Χαλυβουργική είναι η ιστορικότερη ελληνική χαλυβουργία με εμπειρία άνω των 80 ετών στην παραγωγή χαλυβουργικών προϊόντων. Κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 αποτελούσε το σύμβολο της βιομηχανοποίησης ως η μοναδική, πλήρως καθετοποιημένη χαλυβουργία στην Ελλάδα. Οι δύο λόγοι που τη γονατίζουν σήμερα περιγράφονται στην ανακοίνωση της εταιρείας:
■ Οι επιπτώσεις της ύφεσης. Η ζήτηση προϊόντων χάλυβα στην Ελλάδα από τους 2,5 εκατομμύρια τόνους ετησίως προ κρίσης έχει υποχωρήσει σήμερα στους 300.000 τόνους, δηλαδή οκτώ φορές λιγότερο. «Αντίστοιχα μειώνονται η παραγωγή των προϊόντων της εταιρείας, οι πωλήσεις και ο τζίρος της, ενώ οι ζημίες έχουν αυξηθεί και ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα η εξαγωγική δραστηριότητα καθίσταται ολοένα πιο ζημιογόνος εξαιτίας πολλών παραγόντων, ιδιαίτερα δε λόγω του ενεργειακού κόστους».
■ Το υπέρογκο ενεργειακό κόστος. «Το εργοστάσιο της Χαλυβουργικής διαθέτει τεχνολογία αιχμής και χαρακτηρίζεται ως μία από τις πλέον σύγχρονες μονάδες στον κόσμο. Παρά ταύτα και πέρα από την παραπάνω δυσμενέστατη οικονομική συγκυρία, το υψηλό ενεργειακό κόστος (ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο), με το οποίο ως βιομηχανία εντάσεως ενέργειας επιβαρύνεται η χαλυβουργία στη χώρα μας, ακυρώνει τα παραπάνω πλεονεκτήματα της εταιρείας».

Κατά πληροφορίες, η οικογένεια Κ. Αγγελόπουλου είχε βάλει πέρυσι στη Χαλυβουργική 13 εκατ. ευρώ σε δύο διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου για να στηρίξει την εταιρεία. Το 2013, επίσης, εφαρμόστηκε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου για τους εργαζομένους. Οι σημαντικές επενδύσεις που έγιναν για τον εκσυγχρονισμό της μονάδας και οι τρεις βάρδιες εργασίας ανήκουν στο παρελθόν. Από την εκδήλωση της ύφεσης το 2008 η Χαλυβουργική βρίσκεται σε καθοδική πορεία και σήμερα οι υψικάμινοι για την παραγωγή χάλυβα παραμένουν σβηστές.

Η σύγκρουση με τη ΔΕΗ

Φόροι - ύφεση - ακριβή ενέργεια αφανίζουν την ελληνική βιομηχανία. Η Coca-Cola μετέφερε την έδρα της στην Ελβετία, η ΒΙΟΧΑΛΚΟ στο Βέλγιο και η ΦΑΓΕ στο Λουξεμβούργο. Η σύγκρουση βιομηχανίας - ΔΕΗ κλιμακώνεται σταθερά, καθώς οι εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας χρεώσεις που επιβάλλει η ΔΕΗ απειλούν ευθέως την ύπαρξη των ελληνικών βιομηχανιών. Ο όμιλος Μυτιληναίου κατέθεσε προσφυγή στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) κατά της ΔΕΗ για να ακολουθήσει η προσφυγή στη διαιτησία που δικαίωσε πανηγυρικά το Αλουμίνιον της Ελλάδος. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η ΛΑΡΚΟ, ενώ ακολούθησε ο κ. Νίκος Στασινόπουλος του ομώνυμου ομίλου, που αναγκάστηκε να στείλει εξώδικο στη ΔΕΗ για να προασπίσει τα συμφέροντα των ΣΙΔΕΝΟΡ και SOVEL. Στην αγορά φημολογείται ότι μια άλλη ιστορική ελληνική βιομηχανία, η Χαλυβουργία Ελλάδος της οικογένειας Μάνεση, ετοιμάζεται επίσης να στραφεί εναντίον της ΔΕΗ. Στη μάχη για να μην έχει η Ελλάδα το υψηλότερο κόστος ενέργειας σε ολόκληρη την Ε.Ε. συμμετέχει και η Ενωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ), ο σύνδεσμος που συγκεντρώνει τα εναπομείναντα βαριά ονόματα της ελληνικής βιομηχανίας, όπως ΤΙΤΑΝ, ΑΓΕΤ Ηρακλής, Υαλουργία Γιούλα, ΕΛΒΑΛ, Χαλυβουργική, Χαρτοποιία Κομοτηνής, ΜΕΛ-Μακεδονική Εταιρία Χάρτου, Χάλυψ κ.ά. Οι βιομηχανίες επικαλούνται επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία σε Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, αλλά ακόμη και στη γειτονική Βουλγαρία η τιμή του ηλεκτρικού ανά MWh είναι από 30 έως και 46 ευρώ. Στην Ελλάδα οι αντίστοιχες τιμές που καλούνται να πληρώσουν οι βιομηχανικές επιχειρήσεις είναι 77 ευρώ για την υψηλή τάση και 104,4 ευρώ για τη μέση. Οι εχθροπραξίες βιομηχάνων - ΔΕΗ έχουν οδηγήσει σε 17 διαφορετικές καταδικαστικές αποφάσεις της ΡΑΕ κατά της ΔΕΗ. Κάποιες από αυτές την καλούσαν να διαπραγματευτεί με τους βιομηχανικούς καταναλωτές, άλλες την υποχρέωναν να ορίσει προσωρινά κόστη και άλλες τις επέβαλλαν πρόστιμα 4 εκατ. ευρώ. Τη μεγαλύτερη ήττα η ΔΕΗ τη γνώρισε από την απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου όπου προσέφυγε από κοινού με το Αλουμίνιον της Ελλάδος. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η δίκαιη τιμή είναι τα 40,7 ευρώ ανά MWh, αλλά επειδή η δικαστική απόφαση δεν τη βόλευε η ΔΕΗ αποφάσισε να μην την τηρήσει.

Οσο κι αν η χώρα έχει υποστεί αποβιομηχανοποίηση, οι εναπομείνασες βιομηχανίες συμβάλλουν στη δημιουργία προστιθέμενης αξίας στην οικονομία κατά 15,5%, απασχολούν το 16,6% των εργαζομένων (739.000 άτομα), καταβάλλουν το 17,1% των συνολικών αποδοχών όλων των εργαζομένων (12,4 δισ.), το 22% των εσόδων του ΙΚΑ, το 35% των φορολογητέων επιχειρηματικών κερδών, ενώ οι εξαγωγές της ελληνικής βιομηχανίας (το 2012 ήταν 27,7 δισ. κατά την ΕΛ.ΣΤΑΤ. και 21,3 δισ. κατά την ΤτΕ) ανέρχονται σε αξία όσο τα συνολικά έσοδα από εισπράξεις υπηρεσιών.

Η ιστορία της: Η Χαλυβουργική και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι


Η ιστορία της Χαλυβουργικής, της εταιρείας που ορίζει την έννοια της βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα, αρχίζει το 1925, όταν οι ιδρυτές της Θεόδωρος Αγγελόπουλος και τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης ξεκίνησαν να ασκούν εμπόριο ειδών σιδήρου. Το 1932 εγκαθιστούν ένα εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας στην οδό Πειραιώς και περνούν έτσι στον κλάδο της μεταποίησης. Η δραστηριότητα αυτή συνεχίζεται στην οδό Πειραιώς μέχρι το 1938. Τότε εγκαθίστανται μικροί ηλεκτρικοί κλίβανοι οι οποίοι παράγουν χάλυβα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφώνεται στις τότε εγκαταστάσεις ελάστρων σε χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Η προσπάθεια αυτή σταματά με τον πόλεμο και την Κατοχή. Μετά την απελευθέρωση ανοίγει μια νέα σελίδα με την ίδρυση της Χαλυβουργική Α.Ε., επωνυμία με την οποία συνεχίζει τη δράση της μέχρι και σήμερα. Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρονται στην Ελευσίνα και στη συνέχεια το 1953 και το 1958 γίνονται επενδύσεις για τη δημιουργία μεγάλων κλιβάνων.

Στο τέλος της δεκαετίας του ’50 η χώρα επουλώνει τις πληγές της Κατοχής και του Εμφυλίου και η ανοικοδόμηση δημιουργεί μεγάλες απαιτήσεις σε χάλυβα. Το scrap, που αποτελούσε την πρώτη ύλη για την παραγωγή του χάλυβα, αρχίζει να σπανίζει ενώ οι εισαγωγές είναι ελάχιστες και δεν καλύπτουν τη ζήτηση. Τότε οι αδελφοί Αγγελόπουλοι παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να καθετοποιήσουν την παραγωγή. Το 1961 θεμελιώνεται η πρώτη υψικάμινος στη χώρα μας. Δύο χρόνια αργότερα αποπερατώνεται η εγκατάσταση της πρώτης υψικαμίνου και ταυτόχρονα ξεκινάει η κατασκευή μιας δεύτερης.

Θα ακολουθήσουν αλλεπάλληλες επενδύσεις. Το 1963 για την παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα. Το 1975 λειτουργεί η δεύτερη υψικάμινος, η οποία ανεβάζει τη συνολική δυναμικότητα σε πάνω από 1 εκατομμύριο τόνους χυτοσιδήρου τον χρόνο, ενώ ολοκληρώνεται η εγκατάσταση και μπαίνουν σε λειτουργική διαδικασία μία μονάδα παραγωγής κωκ για τις ανάγκες της υψικαμίνου και μία μονάδα ελασματουργείου για την παραγωγή χαλυβδοφύλλων. Το 1977 αρχίζει και η παράλληλη λειτουργία της νέας μονάδας τριών ηλεκτρικών κλιβάνων. Το 1981 ολοκληρώνεται η εγκατάσταση της μονάδας παραγωγής χαλυβδοφύλλων. Η εταιρεία κυριαρχεί στην ελληνική αγορά, ενώ μεγάλο μέρος της παραγωγής της διοχετεύεται στις αγορές του εξωτερικού, έως και τη μακρινή Ιαπωνία.

Το 2003 ολοκληρώνεται η πρώτη φάση επένδυσης αξίας 150 εκατ. ευρώ και ξεκινά η λειτουργία των νέων παραγωγικών εγκαταστάσεων πρωτοποριακής τεχνολογίας. Το 2006 εγκαθίσταται πιστοποιημένο Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης και ολοκληρώνεται η δεύτερη φάση επένδυσης, ύψους 100 εκατ. ευρώ, με τη λειτουργία του δεύτερου ελασματουργείου, καθώς και δύο νέων μονάδων παραγωγής πλεγμάτων. Κατασκευάζονται νέες αποθήκες και η ετήσια παραγωγική ικανότητα αυξάνεται και πάλι σε 1 εκατομμύριο τόνους. Το 2007 πραγματοποιείται νέα επένδυση για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Από τη Δευτέρα η Χαλυβουργική, που παράγει συνεχώς από το 1951, θα λειτουργεί ως αποθήκη, οι επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ θα είναι σε αδράνεια και 200 εργαζόμενοι θα αγωνιούν τι τους ξημερώνει σε έξι εβδομάδες που σταματά το πρόγραμμα διαθεσιμότητας.