Σήμερα είχα ένα σχόλιο, σχετικά με τα ελληνικά Debates (χρονοσυζήτηση με όρους ή τηλεμαχίες). Χατζηνικολάου-Πρετεντέρης-Παπαχελάς. Τα όσα όμως ήρθαν στη δημοσιότητα για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ και την απεργία της...
ΠΝΟ (πανελλήνια ναυτική ομοσπονδία), το άφησα για αύριο και έγραψα το: Επάγγελμα συνδικαλιστής! Είναι ποιο επίκαιρο, γιατί ο συνδικαλισμός έχει μερίδα ευθύνης γιατί σημερινή κατάσταση....
Το σύνθημα του Α. Παπανδρέου, << το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία>> όπως αποδείχτηκε, ήταν ένα μνημείο λαϊκισμού και ιδεολογικής απάτης. Είχε μια κα μοναδική έκφανση. Τη παντοκρατορία του κρατισμού και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού που επικυρώθηκε και αποθεώθηκε με τη συμμετοχή των εργαζομένων στα ΔΣ των ΔΕΚΟ.
Οι συνδικαλιστές της αλλαγής στην αρχή και αργότερα άλλων παρατάξεων, δεν είναι τυπική συμμετοχή στην διοίκηση. Απέκτησαν δικαίωμα υπογραφής. Έχουν ισχυρό λόγω στις αποφάσεις, διορίζουν όποιον θέλουν και όπως θέλουν, αναδεικνύουν στελέχη στην ιεραρχία, χαράσσουν επιχειρησιακή πολιτική. Κλείνουν δουλειές, διαχειρίζονται πολύ μεγάλα ποσά, ορίζουν σχεδόν τα πάντα και εξουσιάζουν τους πάντες. Αλίμονο στο διοικητή ή τον υπουργό, που δεν φροντίζει να τα έχει καλά με το συνδικαλιστικό κατεστημένο, το οποίο εξελίχτηκε πολύ γρήγορα στο πιο κλειστό και σκληρό σύστημα στο βασικότερο πυλώνα του κομματικού κράτους. Μιλάμε για μια συνδικαλιστική νομενκλατούρα, που καθόριζε το παρόν της χώρας, καταστρέφοντας το μέλλον της.
Ο υγιής συνδικαλισμός, έτσι όπως είναι κατοχυρωμένος από το σύνταγμα, έγινε συντεχνιακός συνδικαλισμός, μέσα από ξεβρακώματα, ξύλο, προπηλακισμούς, νουθεσίες και αντεγκλήσεις. Δημιουργήθηκαν συντεχνίες συμφερόντων, με τον μανδύα του συνδικαλισμού που έθρεψαν οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ.
Έχουμε δει όσοι από τους δυναμικούς συνδικαλιστές δεν έγιναν Βουλευτές ή υπουργοί, έγιναν γενικοί γραμματείς, έγιναν διοικητές οργανισμών, έγιναν στελέχη πρώτης γραμμής στον κυβερνητικό και κομματικό μηχανισμό και κυρίως ανώτατοι άρχοντες, υπεράνω όλων. Αυτό το σύστημα πελατειακό από την αρχή μέχρι το τέλος,
μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια το κράτος, με νέες προσλήψεις και κυρίως την ίδρυση εκατοντάδων άχρηστων φορέων, όπως οργανισμοί ειδικές γραμματείες, ΜΚΟ προκειμένου να βολέψει και φυσικά να ενσωματώσει υμέτερους όλων των κατηγοριών και αποχρώσεων. Για να διασφαλίσουν την ισχύ τους αυτοί οι συνδικαλιστές, μύησαν στο παιχνίδι και συνδικαλιστές άλλων παρατάξεων που απλώθηκαν εύκολα και στον ιδιωτικό τομέα για να διαμορφωθεί έτσι το πιο σκληρό και καταστροφικό σύστημα εξουσίας, όχι μόνο στο δημόσιο τομέα, αλλά και στο ευρύτερο σκηνικό της μεταπολίτευσης. Το συνδικαλιστικό κίνημα στο Ζενίθ. Για διορισμό η για οποιαδήποτε θέση διεκδικούσε ο εργαζόμενος δεν χρειαζόταν να πάει στα πολιτικά γραφεία. Το διαβατήριο ήταν να είσαι μέλος του ΠΑΣΟΚ η άλλου πολιτικού φορέα και φίλος με τους εργατοπατέρες-συνδικαλιστές. Με απλά λόγια, είχαν το πάνω χέρι, σε αποφάσεις της διοίκησης και τοποθετήσεις υπαλλήλων.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό, συνδικαλιστικό κλίμα και την αναρχία, αναπτύχτηκε και η Ελληνική κοινωνία, χωρίς ισορροπίες, γεμάτη άρνηση και καταστροφολογία.
Αυτή η μεταπολιτευτική νομενκλατούρα, χωμένη μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή και τη διαφθορά, σκότωσε τη χώρα μας. Οι εργαζόμενοι πολύ σύντομα θα γυρίσουν την πλάτη στους εργατοπατέρες αν δεν αλλάξουν ρότα, στόχους και πολιτική, μακριά από επιρροές κομμάτων και χειραγώγηση πολιτικών φίλων.
Υπάρχει όμως και μια άλλη Ελλάδα!
Η Ελλάδα του πολιτισμού, του σεβασμού, της αξιοπρέπειας της ανάπτυξης και όχι της μιζέριας και του θανάτου! Είμαστε Έλληνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.