Ο έχων κότα, κοταέτω!

Η κότα πετάχτηκε στο μέγαρο Μαξίμου και άλλαξε η τύχη της. Αντί να καταλήξει σε κατσαρόλες και φούρνους βρέθηκε στον Εθνικό κήπο απέναντι να συνομιλεί με παγώνια και εξωτικούς παπαγάλους.

Έτσι είναι η ζωή! Αρκεί η κότα να βρεθεί την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο.

Όπως πολλές κότες της πολιτικής ζωής, που όσο πιο κότες στάθηκαν στην ιστορία τόσο λαμπρότερο μέλλον τις περίμενε.

Το σύστημα επιβραβεύει την κότα. Είναι το αγαπημένο της πτηνό.

Ας αφήσουμε λοιπόν, την διάσημη πια, κότα του Μαξίμου να απολαμβάνει τα φλας των περαστικών στην νέα της εξοχική κατοικία, κι ας περάσουμε στην κατσαρόλα της Ελλάδας που βράζει μόνη της, μέσ” στο ζουμί της, χωρίς καμμία κότα μέσα.

Οι αγρότες με τα τρακτέρ και πάλι έτοιμα να κλείσουν τους δρόμους.

Τα λόγια τους θυμίζουν τα λόγια που λέγανε και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, δεν είναι ούτε λιγότερο το δίκαιο τώρα, ούτε λιγότερος ο θυμός.

Έχουν όμως για πρώτη φορά τώρα τους δημοσιογράφους με το μέρος τους. Αυτό είναι το καινούργιο.

Έτοιμοι να τους κατανοήσουν στο ΣΚΑΙ, στο MEGA, στον ΑΝΤ1 χωρίς να βγάζουν αφρούς από το στόμα. Μελιστάλακτοι ρωτούν και ξαναρωτούν, με αγωνία για το μέλλον των αγροτών. Έτσι όπως όφειλαν να είναι οι δημοσιογράφοι και στις παλαιότερες κινητοποιήσεις των αγροτών. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Τα νεύρα των εγκάθετων των καναλιών, για την παρουσία της αριστεράς στην εξουσία, τους βοηθά να κάνουν σωστά το έργο τους.

Αν κυβερνούσε ο Κυριάκος τώρα θα τους είχε πάρει τους αγρότες ο διάολος για το πώς τόλμησαν να διεκδικούν , για το πώς δεν κατανοούν την οικονομική κατάσταση της χώρας, για το πώς βάζουν σε κίνδυνο την αξιοπρέπεια της χώρας. Για το ότι η εικόνα ταξιδεύει στο εξωτερικό και να, δεν θα έρθουν οι τουρίστες και να, δεν θα γίνουν οι επενδύσεις. Τίποτα από όλα αυτά.

Είπαμε η αριστερά στου Μαξίμου και η δεξιά στα κανάλια. Την τηλεοπτική εξουσία την έχει ο Σαμαράς κι ο Άδωνης και ό,τι περισσεύει ο Τσίπρας και οι περί αυτόν…

Αλλά το εννοώ αυτό που λέω. Οι δημοσιογράφοι κάνουν σωστά το έργο τους και προβάλλουν σωστά το δίκαιο των αγροτών για πρώτη φορά.

Οι αγρότες, πλην εξαιρέσεων, στο συνολό τους υποφέρουν και η ζωή τους έχει γίνει πραγματικά αφόρητη και δυσβάστακτη. Έχουν διαλυθεί κι αυτοί, μόνο που είναι αυτοί που κρατούν τον πρωτογενή τομέα της παραγωγής της χώρας. Είναι οι πρώτοι και απολύτως αναγκαίοι και τα δεδομένα και οι προοπτικές τους είναι απελπιστικές.

Τα πράγματα είναι απλά. Δεν μπορείς να εισπράτεις 10 και να πληρώνεις στην εφορία 12.

Έχει ξεκοιλιαστεί το αγροτικό σώμα απ΄τις μαχαιριές που δέχεται. Από το πρώτο ακόμα μνημόνιο που υπέγραψε ο μέγας βλαξ αυτού του τόπου.

Είδα, παρεπιπτόντως, τον ΓΙώργο να κόβει μία τούρτα στα γραφεία του κόμματος που έκανε μόνος του. Του φώναζε ένας απελπισμένος «Παπανδρέου-Παπανδρέου-Παπανδρέου», κι αυτός τόσο χαρούμενος που έχει μείνει έστω και ένας να φωνάζει το όνομα του. Χασκογέλαγε, περπατώντας ανάμεσα στο τεχνητό πλήθος. Ο ανύπαρκτος της ιστορίας, που αν σταματήσει έστω και μια στιγμή να φέρει το όνομα του πατέρα του ούτε σε βαφτίσια δεν θα τον καλούν.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει και αλλάζουν προς το δυσκολότερο.

Παρακολουθούσα τις νέες αντικειμενικές αξίες που δημοσιεύτηκαν. Έχεις ένα σπίτι αξίας 100.000 Ευρώ, είναι ζήτημα αν μπορεί να πουληθεί 35.000 ευρώ. Το αγόρασες 150.000 ευρώ. Πλήρωσες στον τραπεζίτη 10.000 ευρώ για να στο βγάλει, στους τόκους 40.000 ευρώ , έχει αντικειμενική αξία 100.000 και πραγματική αξία 35.000.

Απλά νούμερα για να καταλάβει κανείς ότι η κατάσταση δεν παλεύεται άλλο , σε κανένα επίπεδο. Πληρώνουμε δεύτερη φορά τα σπίτια που αγοράσαμε.

Και είμαστε οι μόνοι στην Ευρώπη, οι μόνοι στον κόσμο. Τέτοιος ωμός εκβιασμός, τέτοιος εξευτελισμός . Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα με τις νέες αντικειμενικές αξίες.

Ο ΕΝΦΙΑ, το τόνισα πρέπει να καταργηθεί τελείως. Δεν μπορεί το κράτος να συμπεριφέρεται σαν Τούρκος, που βάζει χαράτσι χωρίς να υπολογίζει τις ζωές των ανθρώπων. Εμείς φορολογούμαστε απλά με το πόσα λείπουν στο κράτος. Κάθε φορά που το κράτος δεν έχει στα ταμεία του, γιατί τα έχουν κάνει μαντάρα οι πολιτικοί, πληρώνουν οι πολίτες με τις περιουσίες τους για να ξεπληρώσουν το κράτος.

Δεν υπάρχει Ευρώπη. Τίποτα. Ένα σκοτάδι και μία σκλαβιά, μια ζωή ανυπόφορη με ξεσπάσματα χαράς αραιά και που.

Όλα δύσκολα κι ολοένα και πιο δύσκολα.

Και άκουσα τον Σόιμπλε να λέει ότι η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην εφαρμογή της συνταγής του.

«Είναι η εφαρμογή, ανόητε!» είπε, παραφράζοντας την γνωστή φράση.

«Είναι το θράσος σου, φασίστα!», μιας και ανταλλάσουμε φράσεις στην ιστορία. Θέλει εφαρμογή ο τοκογλύφος. Ο αδίστακτος.

Και για εναλλακτική λύση ο καινούργιος ακροδεξιός σχηματισμός του Κυριάκου και του Άδωνη. Θλίψη. Καθαρή και ατόφια.

Συναντήθηκε ο Κυριάκος με τον Θεοδωράκη. Το ραντεβού των τίποτα στην σημαντικότερη στιγμή της πορείας αυτού του τόπου. Θα συναντηθούν λοιπόν τα τίποτα να πούνε τι; Τίποτα!

Ο Θεοδωράκης συμφωνεί με οτιδήποτε αρκεί να υπάρξει, αρκεί να πάρει μια θέση, αρκεί να μην τον πετάξουν. Τελείωσε όμως κι αυτός και το ΠΟΤΑΜΙ του. Και ψάχνει μία όχθη να απαλύνει τον πόνο της αποτυχίας του.

Κότες, κότες παντού. Κότες που συναντιόνται η μία με την άλλη και λένε λόγια που δεν βγάζουν πουθενά. Ένα απέραντο κοτέτσι και ένας λαός με συμπεριφορά κότας.

 Ξέρετε, στα ορνιθοτροφεία για να μπορέσει η κότα να κάνει συνέχεια αυγά της έχουν αναμένα φώτα, για να ξεγελιέται η κότα ότι είναι συνέχεια μέρα. Κοιτάει το ψεύτικο φως και συνεχίζει να παράγει αυγά . Έτσι ακριβώς είμαστε κι εμείς.

 Μας έχουν ανάψει το ψεύτικο φως της τηλεόρασης, μας λένε ψεύτικες ειδήσεις και συνεχίζουμε να παράγουμε αυγά, πέρα από τις δυνάμεις μας, πέρα από τις δυνατότητες μας.

Ώρα κάποιος να σβήσει το φως για να ξεχωρίσει η μέρα από την νύχτα και να ξεχωρίσει και η κότα από τον άνθρωπο.

Ο έχων ώτα, ακουέτω κι ο έχων κότα, κοταέτω!