Ζητείται ηγέτης...

Γράφει ο Θρασύβουλος Μαυρομμάτης

               Λέκτορας Ιατρικής Παν/μίου Πατρών   

Τελικά είμαστε ένας καταραμένος λαός που ζει σένα ευλογημένο τόπο η αντιστρόφως;
Ως εδώ όμως που φτάσαμε και ως εκεί που θα βρεθούμε δεν έχει σημασία πλέον το ερώτημα. 
Σημασία πια έχει μόνον το τι θα κάνουμε από εδώ και μετά.
Και για αυτό το πολύ δύσκολο και επικίνδυνο μετά, πρέπει να απαντήσουμε τώρα.
Θα αφήσουμε μήπως τον δικαιολογημένο θυμό μας να ξεσπάσει ανεξέλεγκτος, να πυρπολήσει και «γαία πυρί μειχθήτω», όπως ονειρεύεται η αριστερά, η με σκέψη και περίσκεψη να αρχίσουμε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να ξαναβρούμε το δρόμο και τον τόπο που χάσαμε;
Ναι, για εμάς μιλάω, που δυστυχώς δεν αντιδράσαμε όσο ήταν νωρίς. 
Για όλους εμάς που σχεδόν αυτιστικά σιωπήσαμε αφήνοντας ανενόχλητους τους...
θύτες, αλλά και τόσο αμέριμνα απολαύσαμε τα ελαττώματα της παρακμής μας και κάναμε τη γενιά μας ντροπή του έθνους και της ιστορίας.
Ως εδώ όμως που φτάσαμε και ως εκεί που θα βρεθούμε η απόφαση της ώριμης και συνετής σκέψης που θα υπομείνει, θα αγωνιστεί και θα ξαναχτίσει με άλλα υλικά το μέλλον είναι Εθνικός μονόδρομος.
Μονόδρομος που όμως απαιτεί προϋποθέσεις.
Και πρώτη και κύρια προϋπόθεση είναι η ηθική κάθαρση και η αποτοξίνωση. 
Κάθαρση από ότι βδελυρό και αχρείο αφήσαμε να μας φτάσει ως εδώ που ντρεπόμαστε και πονάμε. 
Κάθαρση, όχι μόνον για την εκδίκηση που αγριεύεται μέσα μας, αλλά για δικαιοσύνη, για παραδειγματισμό και για μήνυμα. 
Αλλά και αποτοξίνωση μαζί από ότι μας μπόλιασε και μας έβλαψε, από ότι μας γέμισε με λίπος τον εγκέφαλο και στέγνωσε την ψυχή μας.
Κάθαρση λοιπόν για τους φταίχτες με τα σπουδαία ονοματεπώνυμα και αποτοξίνωση για όλους εμάς από την ανόητη μακαριότητα, τους εθισμούς και τον «ωχαδελφισμό» .
Και όλους αυτούς τους ξιπασμένους και τους μεγαλόσχημους που μας πρόσβαλαν και μας ταπείνωσαν--και που ακόμα σαν τους μαυραγορίτες καραδοκούν αδιόρθωτοι να ασελγήσουν στους εξαθλιωμένους, να τους στείλουμε χωρίς κανένα οίκτο στον πιο βαθύ Καιάδα της κοινωνίας, της πολιτικής και της ιστορίας. 
ΝΑΙ, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως. 
Αρκεί συντετριμμένοι και μονιασμένοι να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής και του νου και να αναζητήσουμε και να αναδείξουμε τον νέο Ηγέτη του λαού και του τόπου.
Δεν θα γονατίσουμε λοιπόν, δεν θα καταστρέψουμε και δεν θα λιποψυχήσουμε.
Θα αγωνιστούμε με μνήμη και τιμή στο περήφανο χτες μας, θα αγωνιστούμε με δύναμη και απόφαση για το σήμερα και το αύριο που πρέπει όρθιοι να προλάβουμε και να χτίσουμε από την αρχή.
Και προς όλους τώρα τους «πεφωτισμένους» που ψήφισαν ΝΑΙ στα άδικα και βάναυσα μέτρα μονόπλευρης φτώχειας του Δ.Ν.Τ. και του κ. Γ. Παπανδρέου, τα οποία όμως έτσι κι αλλιώς θα περνούσε η αμφίθυμη κοινοβουλευτική του πλειοψηφία (άρα ανόητος και ο light αντίλογος της κινδυνολογίας), η κρίσιμη ερώτηση. 
Τελικά μόνον το ΚΚΕ και την αριστερά θα πρέπει να βρίσκουν σκέπη, έκφραση και προστασία μέσα στην απόγνωσή τους τα εκατομμύρια των εξαγριωμένων Ελλήνων, που χωρίς σε τίποτα να φταίνε γονατίζουν, ματώνουν και απελπισμένα ψάχνουν μια χαραμάδα ελπίδας; 
Με άλλα λόγια, στην αριστερά της ανατροπής θα χαρίσουμε τον δίκαιο θυμό τους;